با وجود تمام حرف‌هایی که درباره‌ی بازگشت Battlefield به ریشه‌ها زده می‌شد، بخش مولتی پلیر Battlefield 6 در عمل مسیر تازه‌ای را پیش گرفته، مسیری که جسورانه است اما شاید کمی خطرناک هم بنظر برسد.
فرمول همیشگی این سری غالبا برای طرفداران شوترهای اول‌شخص آشنا بوده: اکشن و انفجار، تیم‌های عظیم و تلفیقی هیجان‌انگیز از نبردهای زمینی، هوایی و حتی با وسایل نقلیه. اما هرچند بازی همچنان در لحظه‌لحظه‌اش سرگرم‌کننده و حتی در آستانه‌ی رسیدن به قله‌های جدیدی است، برخی از ایده‌های تازه‌ی تیم Battlefield Studios (گروهی مرکب از توسعه‌دهندگان EA در استودیوهای DICE، Ripple Effect، Criterion و Motive) هنوز نتوانسته‌اند همگان را قانع کنند.
به تازگی فرصت بازی در نقشه‌ها و حالت‌های متنوعی از بخش مولتی پلیر Battlefield 6 به رسانه‌های دنیای گیم داده شده و همان‌طور که انتظار می‌رفت، با کارناوالی از ساختمان‌های منفجرشده و رگبار مسلسل ها همگان را به وجد آورده است. مثلاً خیابان‌های ویران قاهره پر از کوچه‌ها و ساختمان‌های کوچک‌اند و فضایی عالی برای کمین و غافلگیری ایجاد کرده‌اند. در سوی دیگر، نقشه‌ی Empire State تجربه‌ای کاملاً متفاوت بود: نبردی در ساختمانی نیمه‌کاره که در آن تیم‌ها از داربست‌ها به هم شلیک می‌کردند.
مودهایی مثل Conquest دوباره برگشته‌اند و حالت‌های کلاسیکی مثل Team Deathmatch و Dominion هم شما را به میدان‌های جنگی جدید می‌برند، چه در نقشه‌ای کوچک‌شده، چه در نسخه‌ی کامل از همان مپ. همه‌ی این‌ها هم با نوع اکشنی پرشور و دیوانه‌وار همراهند که کمتر در شوترهای دیگر پیدا می‌شود. و باید بگوییم که سیستم تخریب پذیری معروف سری هنوز هم با قدرت در راس کار قرار دارد و دیوارها همچون گذشته و بعد از کمی درگیری و انفجار، خیلی زود فرو می‌ریزند!
جالب اینجاست که نسخه‌های کوچک‌تر از نقشه‌ها و مپ‌های بازی که پیش‌تر به آنها اشاره کردیم، بی‌هدف طراحی نشده‌اند و به‌خوبی تمرکز را بر درگیری‌های نزدیک و نفس‌گیر پیاده‌نظام ها می‌گذارند. نقشه‌های بزرگ‌تر هم همچنان جولانگاه لحظات خاص Battlefield هستند! مثل وقتی که در حال دویدن بین صخره‌ها و کلبه‌ها هستید و ناگهان تانکی در چند قدمی‌تان منفجر می‌شود. چه در حالت کوچک باشید چه در حالت کامل، تمام نقشه‌ها یک چیز را تضمین می‌کنند: فرصتی بی‌نظیر برای منفجر کردن همه‌چیز و لذت خالص!
حالا که صحبتش شد، فیزیک تخریب‌پذیری در Battlefield 6 پرشکوه‌تر از گذشته بازگشته است، اما به شکلی متمرکزتر. دیگر خبری از “Levolution” یا آن اتفاقات عظیمی که وسط بازی نقشه را زیر و رو می‌کردند، وجود ندارد. در عوض، سیستم جدیدی به‌نام «تخریب تاکتیکی» معرفی شده که به شما اجازه می‌دهد، مثلاً، کف ساختمان زیر پای یک تیم دشمن را منفجر کنید و آنها را غافلگیر سازید. هنوز هم آوارها به اینور و آنور پرتاب می‌شوند و گردوخاک از همه جا می‌بارد.
نتیجه؟ بازی حالا زمینی‌تر و شاید کمی واقع گرایانه تر شده و کمتر دنبال حرکات نمایشی عظیم است، مولتی پلیر Battlefield 6 حالا بیشتر متمرکز بر شبیه‌سازی نظامی و استراتژی‌های کلاسیک است و این موضوع برای کسانی که تیراندازی و گان پلی خود بازی را بیشتر از جنبه‌های تزئینی‌اش دوست دارند، یک امتیاز بزرگ به حساب می‌آید.
اما بیایید برگردیم سر اصل ماجرا: کلاس‌ها. شاید فکر کنید بعد از جنجال‌های Battlefield 2042، سازندگان درس گرفته باشند. ولی نه‌تنها ساختار کلاس‌ها باز هم دستکاری شده، بلکه حتی این دستکاری و تغییر بیش از گذشته است! چهار کلاس سنتی Assault، Engineer، Support و Recon همچنان در مولتی پلیر Battlefield 6 وجود دارند. گجت‌هایشان هم پابرجاست (مثلاً Beacon برای Recon یا راکت برای Engineer). اما یک تغییر بزرگ اینجا دیده می‌شود و آن هم عدم محدودیت استفاده از برخی سلاح‌ها برای کلاس‌های خاص است. یعنی اسنایپر بودن دیگر محدود به Recon نیست. حالا هر کسی می‌تواند ته نقشه کمپ کرده و بدون دغدغه، از شلیک‌هایش لذت ببرد!
این تغییر جنجال زیادی بین طرفداران به پا کرده است. تا جایی که Battlefield Studios وعده داده که در زمان عرضه، سرورهایی با سیستم کلاس‌بندی سنتی هم در دسترس گیمرها قرار خواهد داد. اما به نظر می‌رسد هدف نهایی آنها، آزادی بیشتر در انتخاب ترکیب سلاح و کلاس است. از دید سازندگان، گجت‌ها قلب هویت کلاس‌ها در مولتی پلیر Battlefield 6 هستند. شاید هم تا حدی حق با آنها باشد. ولی بدون شک این تصمیم چرخه‌ی گیم‌پلی آشنای Battlefield را به‌هم خواهد زد.
مثلاً برگردیم به همان سناریوی اسنایپرها. در گذشته، اگر نمی‌توانستید ساختمان را تخریب کنید، می‌توانستید با هلیکوپتر یا جت به موقعیت Reconها حمله‌ور شوید. آنها معمولاً سلاح ضد وسایل نقلیه نداشتند و نتیجه‌اش مشخص بود: مرگ، نابودی Beacon و پیروزی برای خلبان. همه خوشحال!
این همان «سنگ، کاغذ، قیچی» معروف Battlefield بود؛ ساختاری از تعامل استراتژیک بین کلاس‌ها. چیزی که آن را از رقیب اصلی‌اش، Call of Duty، متمایز می‌کرد. اما حالا اگر یک Engineer بتواند با اسنایپر بازی کند، جدا چه خواهد شد؟ حتی اگر مزایای جزئی اسنایپری را از دست بدهد، باز هم تفاوت آن‌قدر محسوس نیست که Recon را گزینه‌ی بلامنازع کند. نتیجه؟ شخصی سوار بر جت، مثل همیشه قصد حمله به گروهی از اسنایپرها را دارد، اما ناگهان یکی از آنها موشک ضد هوایی مخصوص کلاس Engineer از جیبش بیرون می‌آورد! و قیچی دیگر کاغذ را نخواهد برید…
سؤال دیگر: آیا حالا که Recon می‌تواند با اسالت رایفل وارد پایگاه دشمن شود و Beacon بگذارد، توازن در حالت‌هایی مثل Capture Objective به‌هم نمی‌خورد؟ قبلاً این کار سخت بود چون با اسنایپر و کلت نمی‌شد خیلی دوام آورد. یا وسایل نقلیه در دنیایی که هر بازیکنی می‌تواند راکت حمل کند چه وضعی خواهند داشت؟ بدون شک موج این تغییرات به همه‌جا کشیده خواهد شد.
با این حال، استدلال طرف مقابل هم قابل درک است. اما احتمالا این آزادی برای پلیرها هزینه‌ی بالایی داشته باشد. جای تعجب نیست اگر چند ماه پس از عرضه بازی، بسیاری از بازیکنان حرفه‌ای سراغ سرورهای کلاسیک بروند.
در نهایت، احساسات در خصوص بخش مولتی پلیر Battlefield 6 فعلا کاملا دوگانه است. از یک طرف، بازی از نظر حسی، فیزیکی، دیداری و شنیداری، یکی از بهترین نسخه‌های Battlefield تا به امروز است! روان، هیجان‌انگیز و فوق‌العاده سرگرم‌کننده. سیستم جدید تخریب تاکتیکی به شما این امکان را می‌دهد که فقط برای خالی کردن خشم خودتان هم که شده، کمی C4 پرتاب کنید، البته با برنامه و حساب شده! اما از طرف دیگر، تغییراتی که در یکی از ارکان هویتی Battlefield یعنی سیستم کلاس‌ها ایجاد شده، ممکن است بخشی از هویت بازی را قربانی کرده باشد تا فقط بیشتر شبیه به سایر بازی‌های بزرگ شوتر شود.
و همین است که باعث می‌شود نگاهی محتاطانه اما امیدوار به بخش چند نفره این عنوان داشته باشیم. باید منتظر ماند تا مشخص شود که این قمار جسورانه در نهایت به نفع بازی تمام می‌شود یا خیر. آیا پلیرها، استراتژی‌های تازه‌ای پیدا می‌کنند، یا این تغییرات فقط یک تجربه‌ی درخشان را تیره و تار خواهد کرد؟
برگرفته شده از Eurogamer
نظری ارسال کنید