نقد و بررسی بازی Shooty Shooty Robot Invasion

در دنیای اشباع‌شده‌ی بازی‌های شوتر اول شخص (FPS) که هرکدام سعی دارد گرافیک واقع‌گرایانه‌تر و مکانیک‌های پیچیده‌تری ارائه کند، گاهی عنوانی عرضه می‌شود که تمام این قاعده‌ها را به سُخره می‌گیرد و مسیری کاملاً متفاوت را در پیش می‌گیرد. Shooty Shooty Robot Invasion دقیقاً چنین بازی‌ای است؛ یک اثر ابزورد (Absurd) و عجیب که بیش‌تر به یک کارتون عجیب و غریب شباهت دارد تا یک شوتر اول شخص. این بازی که توسط استودیویی مستقل ساخته شده، شما را به دنیایی پر از ربات‌های احمق، انسان‌های ابله‌تر و طراحی هنری‌ای پرتاب می‌کند که تک‌تک فریم‌های آن با دست کشیده شده است. 

اولین و برجسته‌ترین ویژگی Shooty Shooty Robot Invasion، سبک هنری منحصر به فرد و تحسین‌برانگیز آن است. بازی یک تابلوی متحرک، رنگارنگ و پر از جزئیات است. نکته‌ی جالب اینجاست که تمام انیمیشن‌های بازی به صورت دستی و تک به تک ساخته شده‌اند؛ یک تلاش هنری عظیم که نشان از عشق و وسواس سازندگان در طراحی آن دارد.

از خیابان‌های شلوغ و کارتونی لُس آنجلس گرفته تا شخصیت‌ها و ربات‌ها، همه چیز حس یک انیمیشن کلاسیک را دارد که طنز بزرگسالانه به آن اضافه شده است. این دنیای پُرتکاپو و زنده، که حاصل هزاران ساعت کار دستی است، بزرگترین نقطه‌ی قوت بازی محسوب می‌شود. گشت‌وگذار در محیط‌های بازی و کشف جزئیات بصری پنهان در پس‌زمینه، به تنهایی می‌تواند لذت‌بخش باشد. سازندگان به‌وضوح زمان زیادی را صرف خلق جهانی کرده‌اند که از نظر بصری به یاد ماندنی و متفاوت باشد؛ و در این زمینه کاملاً موفق بوده‌اند.

ویژگی مهم و بزرگ دیگر بازی، نویسندگی و طنز آن است. شما در نقش سربازی بی‌تفاوت از یک گروه نظامی هستید که وظیفه‌اش مبارزه با تهاجم ربات‌ها به زمین است. داستان اصلی بسیار ساده و سرراست است و صرفاً بهانه‌ای برای شروع هرج‌ومرج است. اما جذابیت واقعی در تعاملات شما با شخصیت‌های غیرقابل بازی است، که ظاهرا عدد واقعی این شخصیت‌ها حدود 200 است! دیالوگ‌ها پر از شوخی‌های بگیر و نگیر، رفرنس‌های عجیب و مکالمات گاهی بی‌معنی هستند که اغلب شما را به خنده می‌اندازند. شخصیت‌ها، از جمله فردی به نام “Donnie” که به عنوان یک آدم “عجیب ولی واقعی” توصیف شده، به خوبی به این دنیای دیوانه‌وار عمق می‌بخشند.

با این حال، طنز بازی شمشیری دولبه است: همان‌طور که بیش‌تر اشاره کردیم، گاهی اوقات حس می‌شود که بازی برای خنداندن شما بیش از حد تلاش می‌کند. برخی شوخی‌ها کاملاً به هدف می‌زنند و هوشمندانه هستند، اما برخی دیگر کمی لوس و کلیشه‌ای به نظر می‌رسند. با این وجود، جذابیت کلی طرح کلی داستان مشهود است.در مجموع، اگر از طنز ابزورد و نسل جدید لذت می‌برید، Shooty Shooty Robot Invasion  بازی مناسبی برای شماست.

و اما به پاشنه‌ی آشیل Shooty Shooty Robot Invasion می‌رسیم: گیم‌پلی اصلی. برای عنوانی که کلمه‌ی “Shooty” را دو بار در نام خود تکرار می‌کند، مایوس‌کننده است که مکانیک‌های تیراندازی آن تا این حد ضعیف و ناکارآمد باشند. تیراندازی در این بازی به هیچ وجه روان نیست. نشانه‌گیری و هدف قرار دادن دشمنان، به خصوص در بخش‌های شلوغ بازی، کاری سخت و طاقت‌فرساست.

سلاح اصلی بازی فاقد حس قدرت و ضربه است و از بین بردن ربات‌های مختلف، به جای اینکه یک تجربه‌ی هیجان‌انگیز و قدرت‌مند باشد، بیشتر شبیه به یک کار تکراری و خسته‌کننده است. این ضعف در هسته‌ی اصلی گیم‌پلی، بزرگترین مانع برای لذت‌بردن کامل از بازی است و باعث می‌شود بخش‌های اکشن آن به سرعت جذابیت خود را از دست بدهند. البته باید اعتراف کنیم که بازیکن بخش بزرگی از بازی را در حال گشت و گذار و نه در حال مبارزه با رُبات‌هاست.

مشکلات گیم‌پلی به همین‌جا ختم نمی‌شود. طراحی مراحل و راهنمایی در خصوص هدف‌ها و ماموریت‌های بازی کمی گیج‌کننده و بی‌نظم است. بازی به‌صورت رمزی و سربسته به شما می‌گوید که باید به کجا بروید یا چه کاری انجام دهید. شما باید به‌دقت به دیالوگ‌ها گوش کنید و متاسفانه بخشی مثل Log در منوهای بازی وجود ندارد. از یک سو، این رویکرد شما را به کاوش و گشت‌وگذار در محیط‌های زیبای بازی تشویق می‌کند. شما با جستجو در گوشه و کنار نقشه می‌توانید ماموریت‌های جانبی جالبی پیدا کنید که پاداش‌هایی مانند آیتم‌های عجیب یا عناوین بامزه (مثل بهترین پارکورباز دنیا) به شما می‌دهند.

اما از سوی دیگر، این عدم راهنمایی می‌تواند به سرعت به سردرگمی و کلافگی منجر شود. لحظاتی وجود دارد که شما بی‌هدف در نقشه پرسه می‌زنید و نمی‌دانید قدم بعدی چیست. این حس گم‌شدن، به‌خصوص زمانی که با مکانیک‌های تیراندازی ضعیف ترکیب می‌شود، می‌تواند تجربه‌ی کلی را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.

در نهایت، باید به موسیقی بازی اشاره کرد که یکی دیگر از نقاط ضعف آن است. در طول بازی، تقریباً یک یا دو قطعه موسیقی تکراری پخش می‌شود. هرچند این موسیقی در ابتدا ممکن است با حال و هوای پر هرج‌ومرج بازی هماهنگ باشد، اما پس از مدتی به شدت روی اعصاب می‌رود و یکنواختی آن، بر حس تکراری بودن گیم‌پلی می‌افزاید. دنیایی با این حجم از خلاقیت بصری، شایسته‌ی موسیقی متنی متنوع‌تر و جذاب‌تر بود. امیدواریم که سازندگان بازی این مسئله را در نظر بگیرند.

Shooty Shooty Robot Invasion یک بازی پر از تناقض است: این اثر هنری فوق‌العاده زیبا در پوسته‌ی یک بازی شوتر اول شخص گیر متوسط افتاده است. اگر به دنبال یک تجربه‌ی FPS دقیق و هیجان‌انگیز هستید، این بازی قطعاً شما را ناامید خواهد کرد. اما اگر می‌توانید از این مشکلات چشم‌پوشی کنید و خود را در دنیای عجیب و غریب آن غرق کنید، این عنوان چیزهای زیادی برای ارائه دارد. این بازی یک کمدی زیبا و چشم‌نواز است که با سبک بصری خاص خود، شما را مجذوب می‌کند. صحبت کردن با شخصیت‌های دیوانه، کشف رازهای پنهان در محیط و خندیدن به شوخی‌های پوچ آن، تجربه‌ای منحصر به فرد است.

در نهایت، بازی بیش‌تر یک اثر هنری تجربی است تا یک بازی ویدیویی بی‌نقص. این بازی برای کسانی ساخته شده که برای خلاقیت، طنز و هنر بیش از گیم‌پلی بی‌نقص ارزش قائل هستند. اگر با این دیدگاه به سراغش بروید، از این تهاجم رباتیک رنگارنگ و خنده‌دار، لذت خواهید برد. در غیر این صورت، این جنگی است که بهتر است از دور تماشایش کنید.

نقد و بررسی بازی Shooty Shooty Robot Invasion روی PC و به  واسطه کد ارسالی ناشر انجام گرفته است.