نقد و بررسی بازی The Last Case of John Morley

یک ذهن پیچیده و بیمار، خواستگاه داستان‌ها و شخصیت‌های بسیار معروفی در صنعت بازی و هنر بوده است. در این داستان‌ها که معمولا در ژانر ترسناک و روانشناسی ساخته می‌شوند، شما باید پرده از اسرار یک ذهن خسته و مریض بردارید. این بار استدیو Indigo Studios با عنوان Last Case of John Morley سعی کرده است تا داستانی با تم کارآگاهی در بستری پر رمز و راز در فضایی به سبک و سیاق Noir بسازد. اما بیایید تا ببینیم که آیا توانسته به‌خوبی از پس این کار بربیاید یا نه.

جان مورلی، کارآگاه خصوصی و شخصیت اصلی داستان، به تازگی از یک دوره بستری طولانی در بیمارستان مرخص شده است. او پس از تحمل عذاب‌های پرستاران بالاخره آزاد شده است و می‌تواند با ذهنی آزاد و آرام به سراغ کارش برود. بستری شدن او نتیجه پرونده قبلی‌اش، یعنی “قتل کفش‌های قرمز” است، که ظاهرا یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌هایی بوده که تا به حال با آن روبرو شده است. در انتها او برای دستگیرکردن قاتل مجبور می‌شود با او درگیر شود که به بستری‌شدن در بیمارستان منتهی می‌شود.

بازی The Last Case of John Morley بلافاصله با جوی سنگین و تیره آغاز می‌شود. اگر به بازی‌هایی که روی محیط‌ها، جزئیات و حتی صداهای مرتبط توجه می‌کنند علاقه دارید، بازی شما را به دنیایی دیگر می‌برد: دهه 1940، لندن مه‌آلود، دودکش‌هایی که هوا را با بوی گرد و غبار پر می‌کنند، و زمزمه‌های کارگران در کارخانه‌ها، همگی برای مورلی (و بازیکن) مانند یک سمفونی هستند.

در بیمارستان نیز مورلی ماه‌هاست که از کابوس‌های عجیب رنج می‌برد، کابوس‌هایی که حتی قوی‌ترین مسکن‌ها هم نمی‌توانستند آن‌ها را کم‎رنگ کنند. این کابوس‌ها شامل یک جنگل تاریک و نمناک است که در آن مورلی احساس می‌کند چیزی او را تعقیب می‌کند و صدایش را می‌شنود. شما بازی را از این جنگل شروع می‌کنید. همینجاست که اولین بار بازی شما را با یک Jump-Scare کوچک به هوا می‌پراند، که برای ما بسیار تعجب‌آور بود.

بازی Last Case of John Morley بازی خیلی طولانی‌ای نیست، برای همین سازندگان سعی نمی‌کنند وقت شما را با Exploration و اکتشاف بی‌دلیل تلف کنند. البته این جریان دو سو دارد؛ از طرفی با یک عنوان روبرو هستیم که داستان سر و ته‌داری دارد و می‌داند به کجا می‌خواهد برسد؛ و از طرفی عنوانی بدون اکتشاف و حس کنجکاوی را شاهد هستیم. این به شما مربوط است که از چه زاویه به این بازی نگاه کنید. برای ما، یک عنوان رمز و رازآلود کارآگاهی بهتر است که بازی‌ای کوتاه باشد؛ اما به شرطی‌که مکانیک‌های گیم‌پلی جذاب و خلاقانه‌ای داشته باشد.

بعد از بیرون‌آمدن از بیمارستان، شما به سمت دفتر خود می‌روید؛ چون دستیار شما ظاهرا یک پرونده جدید برای شما پیدا کرده است: پرونده قتل یک دختری که ظاهرا 20 سال پیش در عمارتی به نام Bloomsbury به قتل رسیده‌ست، اما پلیس‌ها نتوانستند قاتل را پیدا کنند و به همین علت برای دو دزد پرونده جعلی درست کرده‌اند و آن دو را قاتل Elody جلوه دادند. اما حالا مادر این دختر بعد از 20 سال به سراغ “یکی از بهترین‌ کارآگاه‌های لندن” آمده است تا از او درخواست کند تا قاتل اصلی را پیدا کند.

در نگاه اولیه، شما ممکن است فکر کنید که برای یک کارآگاه حرفه‌ای مثل John Morley، رویه پیدا‌کردن مدرک و دلیل، حتما یک روش پیچیده و طاقت‌فرساست که شما را مجبور می‌کند پازل حل کنید، اثر انگشت چک کنید و معماهای فلسفی عجیب و غریب حل کنید تا به مدرک‌های لازم برای اثبات جرم برسید. متاسفانه باید بگوییم که تقریبا هیچکدام از این عوامل را در این بازی پیدا نخواهید کرد. البته این کمی تحریف است: بهتر است بگوییم که اکثر این مسائل وجود دارند، ولی یا آن‌قدر آسان هستند که به شعور شما توهین می‌شود، یا انقدر سرراست و مستقیم هستند که همانند راحت‌الحلقوم در حلق شما می‌روند!

اکثر چالش‌ها و معماهای The Last Case of John Morley با نگاه کردن به یک سری نامه‌ها، کاغذها و گاهی عکس‌های خاص در بازی قابل حل‌شدن هستند. باید اعتراف کنیم که ما به‌دنبال کوبیدن یا خراب‌کردن این بازی نیستیم، و مطمئنیم که سازندگان بازی برای این انتخاب خود دلیلی داشته اند؛ اما باید بگوییم که این مسئله کمی ناامیدکننده است. چیزی که شاید بتوان از آن به‌عنوان بهترین بخش گیم‌پلی بازی نام برد، صحنه‌هایی از خاطرات شخصیت‌های پرونده هستند که با روشن‌کردن یک رادیو، دستگاه ضبط و یا بازکردن یک دفترچه خاطرات به شما نشان داده می‌شوند. این‌ها صحنه‌هایی از پروسه قتل اِلودی، مقتول پرونده شما و اتفاقات پیش و پس از آن هستند.

علاوه بر این‌ها، یک ایراد دیگر ما به بازی هم صداگذاری ناکافی و ناکارآمد The Last Case of John Morley است. گاهی زیرنویس‌های بازی با صداهای بازی هماهنگ نیستند، گاهی صداهایی به‌صورت رندوم و شانسی از مکان‌هایی که نباید پخش می‌شوند و طراحی انیمیشن‌ شخصیت‌ها در هنگام مکالمه هم به‌خوبی انجام نشده است. به جز این‌ها، موسیقی متن بازی و صداهای محیطی به‌صورت کلی خیلی خوب و در حد و اندازه یک عنوان کوچک مثل The Last Case of John Morley هستند.

صحبت از طراحی کردیم و بهتر است که در مورد گرافیک و طراحی محیط بازی هم حرف بزنیم. در مجموع بازی در سه یا چهار مکان یا مرحله مشخص قابل بازی‌ست، و به جز آن شما حق و اجازه گشت و گذار در دنیای بازی را ندارید. این باعث شده که سازندگان تمرکز زیادی روی جزئیات بازی داشته باشند و مکان‌های خاصی خلق کنند. بهترین مرحله بازی، وقتی‌ست که شما به یک دیوانه‌خانه می‌روید تا قاتل داستان را پیدا کنید و داستان زندگی او را ببینید.

در انتها باید گفت که بازی The Last Case of John Morley یک عنوان متوسط و کوتاه است که می‌تواند بین 2 تا 3 ساعت شما را سرگرم کند. اگر به دنبال یک تجربه کوتاه و جمع و جور هستید که در آن طراحی پرجزئیات محیط، داستانی کلیشه‌ای و متوسط (با پیچشی جذاب) ویژگی‌های برجسته آن باشد، به شما پیشنهاد می‌کنیم که به سراغ این بازی بروید.

نقد و بررسی بازی The Last Case of John Morley روی PC و به  واسطه کد ارسالی ناشر انجام گرفته است.