نقد و بررسی Killer Is Dead

باز یک سال دیگر و باز بازی دیگری از Suda 51 مجنون! همه طرفداران ایشون باید خدا را شاکر باشند که کسی پیدا می شود تا بودجه ساخت بازی های Suda ی عزیز تامین شود و همه دست به دعا بردارند که این روند ادامه پیدا کند. بعد از Shadows of the Damned عالی، Lollypop Chainsaw نه چندان خوب حالا Suda با Killer is Dead دوباره بازگشته است.

اولین موردی که توجه را جلب می کند عدم توضیح داستان در ابتدای بازی است. برخلاف عناوین قبل این بار بازی بدون هیچ پیش زمینه سازی آغاز می شود. شما با یک شمشیر سامورایی در دست، با لباس رسمی در مقابل فردی لرزان از ترس(یا بارش باران) ایستاده اید و تلاش او برای شلیک به شما بی نتیجه است. هر تیر با حرکتی سریع شمشیر به گوشه ای رانده می شود. تنها چیزی که لازم است بدانید این است که شما یک Assassin به نام Mondo هستید و کارتان قتل افراد برای پول است. در ماموریت اول که کمتر از 2 دقیقه طول می کشد با کلیات سیستم مبارزه آشنا می شوید. دکمه ای برای ضربات شمشیر و دیگری برای دفاع. ممکن است سیستم ساده ای به نظر برسد ولی در حین ماموریت بعد به سرعت با سیستم مبارزه پیشرفته تر بازی آشنا می شوید. در حین سادگی، این سیستم به مبارزه سختی و عمق خاصی می دهد. متاسفانه اطلاعات زیادی در زمان کوتاهی بر روی صفحه ارائه می شوند که اگر اهل خواندن متن نباشید ممکن است همه حرکات و کاربرد آنها را متوجه نشوید. در کل سیستم مبارزه به نظر ادامه No More Heroes و Lollypop Chainsaw می آید و تا حدودی به امثال Devil My Cry نزدیک شده است. تنها نکته عدم وجود پرش می باشد که تا حدودی عجیب است.شما می توانید از Block، Block breaker و Dodge در مواقع مقتضی استفاده کنید. همچنین پس از پر شدن Blood Gauge می توانید یک Special Attack را انجام دهید که باافکت تاثیر گذار قرمز چندین ضربه شمشیر به دشمن را بر عهده دارد. دست Mondo هم مکانیکی است و با مصرف Blood Gauge می توانید از آن به عنوان اسلحه استفاده کنید.در کل سیستم مبارزه نوآوری خاصی ندارد ولی در حد نیاز کارا است.

شاید در ابتدای بازی سر در آوردن مکانیسم ها و حتی از HUD بازی کمی سخت باشد. در هر لحظه اتفاقات زیادی در صفحه می افتد: دشمنان با نور زیاد منفجر می شوند، شمشیر شما ناگهان برق آبی می زند، بر روی زمین گل رز، الماس آبی و قطعات سنگ زرد رنگ ظاهر می شوند و…! مدت زیادی نمی گذرد که از همه این سیستم ها سر در می آورید( مثلا گل رز Blood Gauge شما را پر می کنند). با جمع کردن سنگ های زرد می توانید حرکات جدید یاد گرفته و یا خود کارکتر را Upgrade کنید. ولی بیایید رو راست باشیم، کسی برای مکانیک و Gameplay به سراغ Suda 51 نمی آید. همه می آیند تا ببینند هنگامی که انسانی مجنون افسار ذهن خود را باز می کند چه دنیای عجیبی ساخته می شود.

بر طبق سنت، این بازی هم در دنیای بسیار فانتزی و سورئال قرار می گیرد. ولی این بار برخلاف فضای شاد بازی Lollypop Chainsaw(بله، فقط Suda می تواند دنیایی شاد بسازد که در آن Zombie ها جولان می دهند) بازی در فضای تاریک و بر خلاف Shadows of the Damned ، فضای بازی کاملا جدی است. از نظر خشونت هم خیال همه راحت باشد، در همان 15 دقیقه اول چند لیتر خون جاری می شود. گرافیک بازی بازگشتی به Killer 7 است، با حالتی Cell shading و نورپردازی بسیار تند. انیمیشن شخصیت ها تا حدودی پلاستیکی، غیر طبیعی و اغراق شده است ولی با توجه به حس و حال بازی این قضیه تا حد زیادی عمدی به نظر می رسد. طراحی مراحل بازی هم همانطور که در بالا اشاره شد بسیار جذاب و در حین حال عجیب می باشد. برای مثال ماموریت دوم در حالتی کابوس وار از آلیس در سرزمین عجایب اتفاق می افتد که تا حدی با اعصاب شما بازی می کند.مرحله ای هم در قسمت پشت ماه در عمارتی بزرگ است، کلا انتظار معقول بودن محیط ها را نداشته باشید.

اولین مشکل بازی که در همان ابتدا خود را نشان می دهد عدم کارکرد صحیح دوربین در محیط های کوچک است. متاسفانه در بسیاری موارد شما در حال کشتی گرفتن با آنالوگ سمت راست برای قرار دادن دشمن ها در دید به سر می برید. همچنین دوربین در حالتی قرار می گیرد که خود کارکتر جلوی دید را می گیرد. این مساله همچنین در هنگام مبارزه با بعضی غول ها خود را نشان می دهد و باز شما همزمان با خود غول و دوربین مبارزه می کنید. این بازی از اضافه کردن سیستم Auto Lock می توانست استفاده کند. مشکل بعدی البته به خود بازی کننده بر می گردد. بازی در حالت normal هم سخت است و کمی بی دقتی می تواند به سرعت سبب مرگ شما شود. تحلیل دقیق حرکات دشمنان و استفاده به موقع و مناسب از دفاع و dodge ضروری می باشد. ولی متاسفانه در مواردی سختی بازی به ایراد در مکانیک و طراحی باز می گردد و این مساله می تواند سبب مردن شما شود.

طراحی شلوغ و رنگارنگ بازی در حین زیبا بودن، در کنار دوربین بد بازی، در مواردی کاملا مبارزه را از دید پنهان می کند. به نظر بهتر بود تا دوربین کمی به عقب کشیده می شد تا دید بهتری از میدان مبارزه در اختیار گذارد. سیستم dodge و دفاع هم از یک فاصله محسوس میان لحظه ای که دکمه فشرده شده و لحظه ای که این عمل انجام می شود رنج می برد. این مورد در هنگام مبارزه با غول های بازی ، مبارزه را بیش از آن چیزی که باید سخت می کند. به این مساله این مورد را هم باید اضافه کرد که انرژی شما قبل از مبارزه با غول مرحله پر نمی شود، پس اگر با انرژی کمی به میدان کار زار بیایید با مشکل روبرو می شوید. البته می توان از سیستمی شبیه continue استفاده کرد( انیمیشن این مورد به نوبه خود بامزه است) ولی continue ها محدودند و قیمت بالایی دارند.

در کنار ماموریت های اصلی، تعدادی ماموریت جانبی هم موجود است. همه از روال معمول این سبک بازی ها پیروی می کنند، برای مثال پیدا کردن یک پرستار سوار بر یک آمپول بزرگ(!). هر ماموریت یک challenge را آزاد می کند، مثلا رساندن combo به 30 بدون خوردن ضربه و از این قبیل. مورد متفاوت و عجیب غریب ماموریت های جانبی با دخترهای داخل بازی است. در این ماموریت ها باید بدون اینکه دختر متوجه شود به او زل بزنید و در صورت پر کردن یک bar و هدیه دادن به آن دختر موفق به آزاد کردن اسلحه در بازی می شوید. به نوعی یک Date sim ولی به نوع عجیب!!!!!!! با تمام کمبود ها، بازی با طراحی بسیار بدیع و متفاوت و داستانی بسیار جنون وار،  توانایی راضی کردن کسانی که به دنبال تجربه ای جدید و یا منتظر اثری جدید از Suda 51 هستند را کاملا دارد. Suda اینبار وظیفه نویسندگی را خود بر عهده گرفته که این موضوع کاملا از داستان Killer is Dead مشخص است. در پایان دانستن این موضوع خالی از لطف نیست که یکی از دلایل اینکه بازی های ساخته شده توسط Suda 51 از دیالوگهای روان و در بسیاری موارد خنده دار بهره می برند این است که کار نویسندگی این دیالوگ ها توسط یک گروه آمریکایی بسیار با استعداد که در ژاپن به سر می برند انجام می گیرد. این گروه که می توانید از طریق پادکست 8 در 4 با آنها بیشتر آشنا شوید در ترجمه بسیار از بازی ها با با کمپانی های معروف همکاری می کنند.

مترجم و نویسنده : dArk_meSSiah