بازگشت پرشکوه بازیهای ترسناک پس از سالها اکشن!

تاریخچه بازیهای ترسناک همیشه سر راست و بی‌دردسر نبوده، در واقع این ژانر خودش یک دوره ترسناکِ مخصوص به خودش را گذراند: زمانی که تقریباً تمام بازیهای ترسناک سعی می‌کردند بیشتر اکشن باشند تا ترسناک.

از اواخر دهه ۲۰۰۰ تا اواسط دهه ۲۰۱۰، ترس در بازیهای ترسناک جای خودش را به انفجار، شلوغی و داد و فریاد داد. همه چیز پر سر و صدا بود، گیم‌پلی، صداپیشگی، صحنه‌ها همه و همه حضور پررنگ و پر زرق و برقی داشتند به‌جز چیزی که باعث می‌شد عاشق این ژانر شویم: ترس.

آن دوره، واقعاً یک دوران تاریک برای طرفداران بازیهای ترسناک بود؛ دورانی که فکر می‌کردیم هرگز از آن خارج نخواهیم شد. اما حالا اینجاییم. از دوران اکشن ترسناک عبور کرده‌ایم و دوباره در دنیای ترس‌های خالص و بی‌نظیر غرق شده‌ایم. واقعیت این است که حتی اگر بعضی از بازیهای ترسناک جدید ضعیف از آب دربیایند، مهم نیست! فقط همین که دوباره داریم بازیهای “ترسناک واقعی” را تجربه می‌کنیم، کافی‌ست.

طرفداران بازیهای ترسناک، دوباره درحال لذت!

مثلا در خصوص Silent Hill 2 و تجربه چندین باره این عنوان اگر بخواهیم صحبت کنیم، ممکن است فکر کنید وقتی بارها یک بازی را تجربه می‌کنید، دیگر از آن نمی‌ترسید، اما Silent Hill هنوز هم مرا می‌ترساند. همین نکته دقیقا قبلا فقط در مورد بازیهای کلاسیک صدق می‌کرد اما حالا دوباره ترس واقعی بازگشته و این روند هر روز بهتر هم می‌شود.

از Silent Hill f و Townfall گرفته تا Resident Evil: Requiem و Little Nightmares III، این روزها طرفداران تشنه بازیهای ترسناک را حسابی سیراب کرده‌اند. تازه این‌ها فقط فرنچایزهای بزرگ‌اند. در دنیای مستقل هم بازی‌هایی مثل ILL واقعاً کنجکاومان کرده‌اند.

این را هم نگفتیم که نسخه بازسازی Silent Hill 1 هم معرفی شده و مشخصا هیجان طرفداران این سری، این روزها اصلا قابل تصور هم نیست! اگر بازسازی شماره ۲ این‌قدر خوب بود، چرا شماره ۳ یا حتی Silent Hill 4: The Room را بازسازی نکنند؟ Bloober Team هم که قبلا از علاقه‌اش درباره این دو نسخه گفته است… مطمئنا برای کسی که با Resident Evil و Silent Hill بزرگ شده، این بازی‌ها مثل بازگشت به خانه‌اند.

باور نمی‌کردیم روزی از آن دوران خلاص شویم…

اگر طرفدار اکشن ترسناک هستید، کاملا قابل قبول است، اما نمی‌شود انکار کرد که آن دوره تاحدی لکه‌ای روی تاریخ این ژانر بود. برای مدتی طولانی، انگار هیچ سازنده‌ای نمی‌توانست تصور کند که بازی ترسناک بدون شلیک مداوم هم ممکن است. انگشت اتهام به سمت خیلی‌ها نشانه می‌رود، از Resident Evil و Dead Space گرفته تا The Last of Us. ولی مسئله فقط همین نبود. حتی بین بازی‌های مستقل هم فقط شاهد کپی‌های بی‌روح از FNAF بودیم و کم‌بود خلاقیت همیشه یکی از معضلات دنیای گیم بوده است. متاسفانه انگار به‌جای ترس، فقط “Gun Simulator” نصیب‌مان شد و مجبور بودیم دوستش داشته باشیم!

اما حالا که داریم چیزی شبیه به ترس کلاسیک را دوباره تجربه می‌کنیم، بگذارید رک بگویم: این دقیقاً همان چیزی‌ست که دلمان بعد از این همه سال اکشن می‌خواست. سال‌ها آرزو می‌کردیم بازیهای ترسناک‌ دوباره به اوج برگردند و حالا بالاخره این اتفاق افتاده. نه فقط در بازی‌های AAA، بلکه در دنیای مستقل هم همین روند ادامه دارد. سازندگان بالاخره فهمیده‌اند که ترس همیشه نباید با انفجار و سروصدا همراه باشد.

آینده ژانر ترسناک به این بازی‌ها گره خورده

فشار روی بازیهای ترسناک جدید زیاد است. بعضی‌ها نگران‌اند که اگر این بازی‌ها ضعیف ظاهر شوند، دوباره ژانر آسیب ببیند. مخصوصاً فرنچایزهایی مثل Silent Hill که گذشته پر فراز و نشیبی داشته‌اند. این نگرانی قابل‌درکی‌ست، مخصوصاً چون حالا انتظارات بالا رفته است. اما همین اتفاق برای Resident Evil 7 و Silent Hill 2 Remake هم افتاد و نتیجه عالی از آب درآمد.

مهم‌ترین نکته این است: قلب ژانر بازیهای ترسناک دوباره در این عناوین جدید شروع به تپیدن کرده است. سازندگان بالاخره به ریشه‌های وحشتناک‌شان برگشته‌اند، به همان چیزی که در وهله اول باعث شد عاشق بازی‌هایشان شویم. تا زمانی که بازیهای ترسناک تلاش واقعی برای ترسناک بودن داشته باشند و به ریشه‌های خود وفادار بمانند، طرفداران واقعی عاشق‌شان خواهند ماند، حتی اگر کمی اغراق‌آمیز یا کلیشه‌ای باشند.

برگرفته شده از Dualshockers