نقد و بررسی بازی STALKER 2: The Heart of Chernobyl

سیاست بخش جدایی‌ناپذیری از دنیای ماست: از انتخاب برند شیر گرفته تا انتخاب بازی ویدیویی بعدی‌تان، شما هر روز بر اساس سیاست، تصمیم‌های کوچک و بزرگی می‌گیرید. بعد از شروع جنگ بین اوکراین و روسیه در سال 2022، رویه ساخت بازی STALKER 2 به مشکل بزرگی برخورد. بسیاری از سازندگان این عنوان در اوکراین و در مناطق جنگی زندگی می‌کردند و زندگی‌شان تحت تاثیر این جنگ بود. بعد از انتشار خبر تاریخ عرضه این بازی، بسیاری از سازندگان، منتقدین و بازیکنان بازی برای حمایت از این عنوان تلاش‌های بسیاری کردند.

حالا، بعد از گذشت یک سال از انتشار بازی، سازندگان بازی بالاخره آماده انتشار آن روی کنسول پلی‌استیشن 5 هستند. انتقادهای اولیه نسبت به نسخه چهارم این سری جذاب زیاد بودند و کار سازندگان برای حل کردن مشکلات بازی هم زیادتر. سیاست به کنار، با ما همراه باشید تا ببینیم نسخه کنسولی بازی STALKER 2 توانسته این مشکلات را حل کند یا نه.

بیایید اول از همه یک مسئله را روشن کنیم: بازی STALKER 2: The Heart of Chernobyl هنوز هم اتمسفر ترسناک، تنها و چالش منحصر به فرد خود را به شما عرضه می‌کند. معمولا در یک بازی اکشن ادونچر شما برای تجربه داستان بازی حالت سختی را روی آسان می‌گذارید و از یک روایت خطی (جذاب) لذت میبرید!

اما این بازی اینطور نیست: تجربه بازی روی حالت آسان هم کمی سخت است و اگر به جزئیات بازی و مکانیک‌های بازی توجه نکنید،‌ ممکن است تجربه سخت و طاقت فرسایی داشته باشید. البته این فرسایش طاقت از روی بد بودن بازی نیست؛ سازندگان بازی فقط می‌خواهند که شما توجه بیشتری به دنیای بازی داشته باشید. علاوه بر این، به نظر ما، سختی و چالش دنیای بازی استاکر 2، ربط به دنیای جنگ زده هم دارد؛ چون محیط بازی برگرفته از اوکراین است!

داستان بازی بعد از اتفاقات سه گانه اصلی بازی رخ میدهد: شخصیتی به نام Skif که ظاهرا یک سرباز بازنشسته ارتش اوکراین است، شبی با صدای انفجار از خواب بیدار می‌شود و می‌بیند که یک سنگ عجیب و غریب سقف خانه اش را سوراخ و آپارتمان او را نابوده کرده است. حالا باید به یک دانشمند دیوانه باج بدهد تا او را به ‌Zone  ببرد: جاییکه اتفاقات سری STALKER در آن رخ می‌دهد. جاییکه ظاهرا یک فاجعه دوم مثل حادثه چرنوبیل رخ داده است و حالا اتفاقات فراطبیعی و عجیب و غریب روی می‌‍دهد. اما چرا اینجا؟ چون در این محیط جادویی و فراطبیعی، اشیایی جادویی (Artifact) وجود دارند که برای دانشمندان (و کلکسیون‌دارها) ارزش بالایی دارد!

اگر این سری بازی را خیلی نشناسید، شاید بهترین عنوان‌های قابل مقایسه با این بازی Fallout و METRO باشند. اگر بخواهیم اعتراف کنیم، بازی استاکر 2 جایی بین این دو قرار می‌گیرد: آنجاییکه مترو داستان کوتاه و نسبتا خطی دارد ولی تجربه اکشن خوب و شخص‌آفرینی محیطی دارد، سری Fallout به داستان و شخصیت‌های محبوب و تجربه اکشن متوسط معروف است. سازندگان بازی استاکر ظاهرا سعی کرده‌اند خیر دنیا و آخرت را در این بازی جمع کنند!

همانطور که قبلا گفتیم با شروع بازی و ورود به محیط Zone، شما دائما در حال کشف‌کردن منطقه‌های جالب و عجیب و غریب هستید، و اگر مراقب اطراف خود نباشید، باید با چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم کنید. در این راستا، باید از ویژگی‌ای به نام A-Life صحبت کنیم که سازندگان STALKER 2 سنگ آن را به سینه می‌زنند.

این ویژگی باعث می‌شود که بقیه شخصیت‌های دنیای بازی (که STALKER نام دارند) و موجودات فراطبیعی به‌صورت عادی در دنیای بازی مشغول کارهای خود هستند، و اگر شما وارد دنیای آن‌ها نمی‌شدید، تفاوت خیلی زیادی در دنیای بازی صورت نمی‌گرفت. در دنیایی که بازی‌های ویدیویی معمولا شما را تبدیل به یک قهرمان خاص و منحصر به فرد می‌کنند که قرار است دنیا را نجات دهد، حس جالبی‌ست که بدانید که شما هم همانند بقیه STALKERهای دنیای بازی به‌دنبال پول، شهرت و قدرت هستید و خیلی متفاوت نیستید!

در ابتدا عرضه این بازی این ویژگی خیلی خوب کار نکرد، اما بعد از عرضه نسخه PS5، باید بگوییم که A-Life کارش را انجام می‌دهد: شما تقریبا هیچوقت یک مبارزه با یک گروه از دشمنان و جنگیدن با یک موجود جهش‌یافته را به‌صورت تکراری نخواهد دید. شخصیت‌های بازی گاهی در حال حمله با گروه دیگر هستند، گاهی مشغول حمله به موجودات هستند، و گاهی کنار آتش دورهم جمع شده‌اند و آهنگ می‌خوانند!

اگر به فکر تجربه این بازی هستید، بهترین توصیه ما برای شما این است که برای خود کمی حس آزادی قائل شوید و فقط یک جهت قطب نما را بگیرید و به جلو بروید. مطمئنیم که بعد از چند دقیقه به یک گروه از استاکر، یک مدرسه خوفناک متروکه و یا یک زیرزمین فراطبیعی برمی‌خورید که پر از سلاح‌های حرفه‌ای و زیباست! اما به جز این مسئله، این ویژگی چیز خیلی خاصی به بازی اضافه نمی‌کند، چون اکثر بازیکنان بازی را فقط یک بار تجربه می‌کنند.

صحبت از محیط‌های مختلف بازی، ما را به سمت صحبت از گرافیک و ویژگی‌های بصری بازی می‌برد. اگر این بازی را در اخبار دنبال کرده باشید، می‌دانید که استاکر 2 یکی از اولین عناوینی‌ست که با موتور Unreal Engine 5 ساخته شده است. به‌همین دلیل، گرافیک بازی بسیار خیره‌کننده و زیباست. اگر خطرها و ویژگی‌های عجیب و غریب بازی نبود، شما دوست می‌داشتید که ساعت‌ها کنار برکه‌ای می‌نشستید و به افق خیره می‌شدید. روی PS5، بازی در حالت Performance Mode روان و بدون مشکل است و ما در هنگام تجربه بازی (به جز دو بار ریستارت شدن) مشکلی نداشتیم.

اگر بازی را روی Graphics Mode بگذارید، داستان خیلی فرق نمی‌کند. به نظر ما تفاوت خیلی زیادی در گرافیک بین این دو حالت وجود ندارد و فقط جزئیات ریز بازی زیباتر می‌شوند. تنها ایراد ما به بازی، نشان ندادن جزئیات در هنگام هدف‌گیری و Aimکردن است، که متاسفانه حس قرارگرفتن در دنیای بازی را کمی کمرنگ می‌کند.

چیزی که بازی استاکر 2 را از Fallout و امثال آن متمایز می‌کند، واقعی‌بودن و طبیعی‌بودن شوتینگ و اکشن بازی‌ست: شما می‌‎توانید همزمان سه سلاح حمل کنید، و هر سلاح یک نسبت تعمیرات دارد که بعد از استفاده یا حمله‌ور شدن از طرف موجودات، شما را مجبور می‌کند که به یک فروشنده سر بزنید و آن را تعمیر کنید. اگر این کار را نکنید، ممکن است در هنگام مبارزه با موجودات فراطبیعی و یک گروه عظیم استاکر، اسلحه شما گیر کند و پایان داستان شما رقم بخورد! همچنین با انجام دادن ماموریت‌ها، لوت‌کردن یا فروش Artifactها، می‌توانید وسایل مختلفی برای سلاح خود بخرید تا آن‌را قوی‌تر یا راحت‌تر بکنید.

هسته اصلی بازی STALKER 2: The Heart of Chernobyl بر پایه ماجراجویی و انجام ماموریت‌های داستانی و جانبی می‌‌چرخد: داستان اصلی بازی شما را به شهرها و پایگاه‌های کوچک و بزرگی در دنیا می‌برد که در آن گروه‌های مختلفی با هدف‌های خاص خود در حال زندگی‌کردن هستند. علاوه بر داستان اصلی، شما می‌توانید ماموریت‌های جانبی هم انجام دهید که هم به شما کمی پول می‌دهند و هم شما را به گرفتن Artifactهای بازی نزدیک‌تر می‌کنند.

شما یک دستگاه کوچک دارید که اطراف شما را اسکن می‌کند و می‌توانید با کمی ریسک‌کردن این Artifactها را جمع کنید و بفروشید. اما همانطور که گفتیم اکثر این اشیا در دریاچه‌های رادیواکتیوی، کنار دخمه سگ‌های وحشی و یا در یک زیرزمین ترسناک و مخوف قرار دارد.

داستان بازی خطی نیست و در هنگام تعامل‌کردن با شخصیت‌های بازی به شما انتخاب‌های مختلفی داده می‌شود. مثلا در یکی از ماموریت‌های اولیه بازی، شما باید به دنبال یک شخصیت بگرید که یک سلاح نسبتا قوی را دزدیده است. دو گروه مختلف با دو هدف مختلف به دنبال گرفتن این سلاح هستند و شما می‌توانید تصمیم بگیرید که با یکی از این گروه‌ها معامله کنید، یا سلاح را برای خود بردارید. با توجه به تعاملات شما با این گروه‌ها و شخصیت‌های اصلی بازی، یکی از چهار پایان مختلف بازی برای شما رقم می‌خورد، که در مجموعه داستان خوبی را به نمایش می‌گذرانند.

اگر یادتان باشد گفتیم که گاهی شخصیت‌های بازی دور آتش جمع شده‌اند و آهنگی می‌نوازند. متاسفانه یا خوشبختانه بهترین موسیقی‌ها و نواهای بازی در این وضعیت شنیده می‌شود. آهنگ متن بازی بسیار زیباست و حس تنهایی، انرژی فراطبیعی و سرمای محیط را به شما القا می‌کند. به جز آن، موسیقی بازی بخش استثنائی این عنوان نیست و نمی‌شود چیز زیادی در مورد آن گفت. برای یک عنوان AA، استاکر 2 صداهای خوب و نسبتا طبیعی (و فراطبیعی) تولید کرده‌ست. صدای اسلحه‌ها، صدای پای دشمنان و حتی غرش موجودات فراطبیعی هم جذاب و خوش‌ساخت هستند.

در نهایت، باید گفت که بازی STALKER 2 یکی از بهترین عناوین ژانر اکشن ادونچر بقاست که در حال حاضر می‌توانید روی PS5 و بقیه پلتفرم‌ها تجربه کنید. داستان باز و غیرخطی در ترکیب با گرافیک زیبا، گیم‌پلی روان و اکشن بازی و مهم‌تر از همه محیط‌های ترسناک و تُهی آنرا یک عنوان خوب می‌کند.

نقد و بررسی بازی STALKER 2: The Heart of Chernobyl روی PS5 و به  واسطه کد ارسالی ناشر انجام گرفته است.