نقد و بررسی بازی Far Cry 5

تکرار شاید اولین کلمه‌ای باشد که در زمان تجربه Far Cry 5‌ به ذهنتان می‌رسد. بازی که در تمامی بخش‌ها، تکراری است از عناوین قبلی این مجموعه که در زمان انتشار موفقیت‌های مناسبی را به دست آورده بودند. حالا اما Ubisoft با هوشمندی و انتخاب زمان مناسب برای عرضه توانست Far Cry 5 را از دید اقتصادی اثری موفق جلوه دهد اما این به معنی رسیدن به سطح مناسبی از کیفیت است ؟ نسل گذشته نیز همین اتفاق بارها تکرار شد. اکتیویژن حساب ویژه‌ای روی مجموعه Call of Duty باز کرده بود هر سال با انتشار قسمتی جدید، جیب‌هایش را پر می‌کرد.

گیمرها به این تکرار توجه‌ای نکردند تا در ادامه متوجه شدند که دیگر چیزی حتی شبیه به بدن بی جان از Call of Duty‌ باقی نمانده. ساختاری مشابه اینقدر تکرار شد تا مخاطب‌های COD تبدیل به گیمرهایی شوند که هیچ تجربه‌ای نداشته و تنها با تکیه بر یک نام اقدام به خرید بازی می‌کردند. همین اتفاق برای مجموعه Far Cry رخ داده و اگر اکنون گیمرها واکنشی منفی به آن نشان ندهند که به نظر می‌رسد نداده‌اند، همه چیز در آینده‌ای نزدیک بدتر از وضعیت فعلی می‌شود.

تصور قسمت ششم Far Cry با مشخصات داستانی مشابه به قسمت‌های پیشین کاری سخت به نظر نمی‌رسد. در ابتدا برای پخت چنین داستانی نیاز به یک شخصیت منفی دیوانه دارید. فرقی نمی‌کند که اهل کجاست و چه هدفی را در ذهن دارد. کافیست کمی دیوانه باشد و در بخش‌های مختلف داستان دیالوگ‌های عجیب و غریب تحویل مخاطب دهد تا قسمت اول کار به خوبی از دید Ubisoft انجام شود. در ادامه به یک شخصیت اصلی نیاز دارید که تنها به خاطر زمان و مکان اشتباه در میان درگیری قرار گرفته.

در نهایت نیز باید هدف را از بین بردن شخصیت منفی و همراهان او قرار داده و گیمر را موظف کنید که دیگر نیروهای موجود در دنیای بازی را تقویت کرده و همراه با آنها به سراغ مرحله آخر برود. این تمام چیزی است که با اتمام هر کدام از قسمت‌های اخیر Far Cry از جمله Far Cry 5 دستگیر شما می‌شود. در این قسمت گیمر نقش یک جانشین کلانتر ساده را دارد که به هوپ کانتری در ایالت مونتانا آمریکا رفته تا رئیس یک فرقه تندرو را دستگیر کند. همه چیز در همان ابتدا به بدترین شکل ممکن دنبال می‌شود و شخصیت منفی داستان که اینجا جوزف سید نام دارد، فرار می‌کند.

حالا ما فرقه‌ای روبرو هستیم که توسط جوزف و دو برادر و خواهرش کنترل شده و تمام منطقه را زیر نظر خود قرار داده. در مقابل گیمر دست خالی بوده و با نجات دیگر افراد حاضر در هوپ کانتری اندیشه ساخت نیروی مقاومت را در ذهن دارد. هرچند سازندگان بازی سعی کرده‌اند از ترفند نشانه‌گذاری در بخش‌های مختلف بازی استفاده کنند اما در نهایت ما با داستانی به شدت ساده و یکنواخت روبرو هستیم که سعی شده با دیالوگ‌های مثلا مفهومی فیگور فلسفه‌ای ناشناخته را به خود بگیرد.

چهار عضو خانواده سید هرکدام در اصل نقش یکی از سوارهای آخرالزمان را برعهده دارند و داستان‌های کوچک‌تر آنها دقیقا به همین موضوع اشاره دارد. آنها حتی دنبال کننده تفکر شکل گرفته از سوی جوزف هستند که آخرالزمان در راه است و مردم باید برای آن آماده باشند. در ظاهر جذابیت چنین روایت استعاره‌ای شاید حتی بالاتر از دیگر آثار چند سال اخیر Ubisoft قرار گیرد اما واقعیت ماجرا این است که داستان Far Cry 5 زیر این پوشش مفهومی چیزی جز حرف‌ آدم‌بزرگ‌هایی نیست که جرات ندارند عقاید خود را مقابل دیگران مطرح کنند.

کافیست نگاهی به جزئیات داشته باشید تا متوجه ضعف‌های موجود شوید. به طور مثال در ابتدای بازی عنوان می‌شود که فرقه مورد نظر ما تمامی راه‌های زمینی به خارج از منطقه هوپ کانتری را بسته و ارتباط تلفن، بی‌سیم و انواع ماهواره را نیز قطع کرده تا امکان درخواست کمک به گارد ملی وجود نداشته باشد. تا اینجای کار همه چیز منطقی است اما زمانی سوراخ‌های داستانی خود را نشان می‌دهند که سوار اولین هواپیما می‌شوید. چه چیزی باعث می‌شود که شما با هواپیما به بیرون از منطقه نرفته و گارد ملی را خبر کنید ؟

جواب ساده است و چیزی جز یک پیام ساده نیست که «شما در حال خارج شدن از منطقه بازی هستید.» به همین سادگی هیچ توجیح منطقی پشت این ماجرا نیست و سازندگان بازی تنها به واسطه قرار دادن یک دیوار نامرئی شما را از حل کردن بزرگ‌ترین چالش داستانی بازی محروم کرده‌اند. دیگر ضعف داستان در میانه‌های راه براندازی هر کدام از اعضای خانواده جوزف نمایان می‌شود.

هر چند مرحله یکبار یکی از اعضای خانواده مورد نظر به یکباره و در یک حرکت خیره کننده، گیمر را بیهوش و دستگیر می‌کند. اینجاست که تیم داستانی بازی دوباره وارد کار شده و تعدادی دیالوگ را در اختیار شخصیت منفی قرار داده تا به صورت کلوزآپ مطرح کرده و کمی مخاطب را به فکر فرو ببرد. در ادامه نیز گیمر از مخمصه فرار کرده و روز از نو روزی از نو. این کار به قدری تکرار می‌شود که گیمر هربار بعد از بیهوش شدن می‌داند که در ادامه باید چند دیالوگ را تحمل کرده و فرار کند تا به جریان اصلی گیم‌پلی برگردد.

وقتی به گیم‌پلی می‌رسیم ماجرا جالب‌تر می‌شود و دیگر موضوع اصلی تکرار قسمت‌های پیشین Far Cry نیست و Ubisoft از تمامی بازی‌های دیگر خود تکه‌ای برداشت کرده تا با چرخ خیاطی چهل تیکه‌ای نمناک و قدیمی را آماده کند. ابتدا به سراغ طراحی ساختار اصلی گیم‌پلی می‌رویم که شاید ساده‌ترین نمونه از چارچوبی باشد که در گذشته Far Cry‌ به ما نشان داده بود.

تمامی المان‌های قدیمی سری همچون ارتقای قابلیت‌های شخصیت اصلی، نحوه تیراندازی، روش مخفی کاری، استفاده از محیط و حیوانات برای مبارزه با دشمن‌ها و… مو به مو تکرار شده‌اند. شاید نحوه قرار گیری آنها نسبت به گذشته کمی بهبود پیدا کرده باشد و روان‌تر از قبل اجرا شود اما این چیزی نیست که از یک عنوان شماره‌دار در سری Far Cry انتظار می‌رود. اینبار در کمال تعجب سیستم شکار و استفاده از پوست حیوانات کم‌ رنگ‌تر از همیشه شده و در اکثر مواقع باید پوست حیوانات را فروخته و با پول آن تجهیزات مورد نظرتان را خریداری کنید.

البته سازندگان بازی بخش ماهی‌گیری را با جزئیات قابل توجهی اضافه کرده‌اند که شاید برای چند تجربه اول لذت‌بخش باشد اما بعد از مدتی تکراری و خسته‌کننده می‌شود. بزرگ‌ترین تغییر و ارتقا صورت گرفته در این بخش به وسایل نقلیه ارتباط پیدا می‌کند. در Far Cry 5 بعضی وسایل نقلیه زمینی و تقریبا اکثر هواپیما‌ها و هلیکوپترها مجهز به انواع مختلف مسلسل یا بمب هستند. یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های قسمت‌های پیشین مجموعه در زمینه کلیت گیم‌پلی به همین مسئله ارتباط پیدا می‌کرد و باعث شده بود که وسایل نقلیه به جز وظیفه اصلی خود یعنی انتقال نقش دیگری در بازی نداشته باشند.

بخش دیگری که سعی شده نسبت به گذشته عمق بیشتری داشته باشد، قابلیت Guns for Hire است. در طول بازی شما با شخصیت‌های کلیدی یا NPC‌های معمولی مواجه می‌شوید که امکان قرار گرفتن در تیم پشتیبانی یا همان Guns for Hire را دارند. به جز شخصیت‌های اصلی یا برخی حیوانات خاص مثل سگ و خرس که به صورت دائمی به فهرست شما اضافه می‌شوند، گیمر اجازه دارد که از میان تعداد زیادی NPC چهارتای آنها را برای همراهی در ماموریت‌های مختلف انتخاب کند. هرچند به واسطه پیشرفت قابلیت ذکر شده می‌توان روش‌ها و راه‌های جدیدی را برای پشت سر گذاشتن مراحل اتخاذ کرد اما معمولا هوش مصنوعی ضعیف و البته باگ‌های عجیب و غریب Guns for Hire را تبدیل به بخشی از بازی می‌کند که تنها شاید در ویدئوهای شبکه‌های اجتماعی جنبه طنز کار را یدک بکشند.

هرچند ساختار اکثر قسمت‌های Far Cry به صورت Open World طراحی شده اما دریافت و انجام ماموریت در آنها همچون اکثر بازی‌های این ژانر به صورت خطی دنبال می‌شد. گیمر اولین ماموریت داستانی بازی را انتخاب و انجام می‌دهد تا بعدی آزاد شده و در ادامه همین روند را ادامه دهد. اینبار اما سازندگان Far Cry 5 از روشی متفاوت استفاده کرده‌اند که البته لزوما نتیجه‌ای متفاوت را به همراه ندارد. زمانی که بخش ابتدای بازی را پشت سر می‌گذارید خود را در نقشه‌ای بزرگ می‌بینید که به سه قسمت اصلی زیر نظر یکی از شخصیت‌های منفی‌های داستان تقسیم شده‌اند.

در هر کدام از این مناطق تعدادی ماموریت و فعالیت برای انجام دادن وجود دارد تا به مرور میزان قدرت نیروهای مقاومت افزایش یافته و Boss منطقه یعنی یکی از برادران یا خواهر جوزف به سراغ شما بیاید. در نهایت نیز بعد از پاکسازی هر سه منطقه و شکست دادن Boss آن باید ماموریت نهایی و مقابله با جوزف را پشت سر بگذارید. کمی آشنا به نظر می‌رسد و باید بگوییم که چنین ساختاری پیش‌تر در Ghost Recon Wildlands مورد استفاده قرار گرفته بود.

در دیگر بازی Ubisoft نیز گیمر باید ابتدا چند Boss کوچک‌ را از پا در آورده و در ادامه با قرار گرفتن در مقابل یکی از شخصیت‌های منفی اصلی بازی یک منطقه از نقشه را آزاد کند. همین روال تکرار می‌شود تا در نهایت به Boss آخر بازی برسید. تنها تفاوت به وجود آمده در Far Cry 5 و دیگر بازی‌های Ubisoft در این است که شما حق انتخاب دارید که ابتدا به سراغ کدام Boss و مراحل زیر مجموعه او بروید. انتخابی که هیچ تاثیر خاصی در ساختار پیشروی بازی ندارد و تنها نقش ظاهرسازی را برعهده داشته.

هرچند اکثر ماموریت‌های اصلی از لحاظ طراحی شباهت بسیاری به یکدیگر دارند اما در این میان هستند فعالیت‌های جانبی که شاید از دید جذابیت در مرتبه بالاتری نسبت به نمونه‌های اصلی قرار گیرد. از مسابقات دیوانه‌وار گرفته تا چالش‌هایی که مطمئنا در جریان اصلی بازی اتفاق نمی‌افتند و به عنوان نکات مثبت این بخش از Far Cry 5 شناخته می‌شوند.

با وجود تمام توضیحات ارائه شده اما مطمئنا بهترین بخش از Far Cry 5 حالت دو نفره یا همان Co-Op آن است. در این حالت شما می‌توانید وارد بازی یکی از دوستان خود شده و ماموریت‌های مختلف را همراه با او انجام دهید. زمانی که ماموریت‌های معمولی بازی را در این حالت تجربه می‌کنید، موقعیت‌های جدیدی شکل گرفته و با نمایشی روبرو می‌شوید که هیچگاه به این سرگرم‌کنندگی در حال تک نفره دنبال نمی‌شود.

در این بخش نیز البته محدودیت‌های آزاردهنده‌ای همچون محدودیت برای فاصله میان دو گیمر وجود دارد که چالش‌های رقابتی را عملا بی معنی می‌کند. چالش‌هایی که در آنها باید با یکدیگر مسابقه دهید اما ایجاد فاصله زیاد میان دو گیمر باعث شکست در فعالیت مورد نظر می‌شود. در نهایت نیز باید این مسئله را نظر گرفت که تمامی فعالیت‌های شما در بازی دیگران هیچ تاثیری روی خط داستانی شما ندارد. مسئله‌ای که شاید روی ارزش بازی به صورت Co-op تاثیر منفی بگذارد.

در نهایت باید اشاره‌ای نیز به گرافیک و جلوه‌های بصری بازی کرد که مطمئنا بهترین بخش از این بسته هستند. تنها بخشی از گرافیک Far Cry 5 که نسبت به نسخه چهارم ارتقا پیدا نکرده و حتی دچار ضعف شده، افکت‌های انفجار است که به سرعت از بین رفته و بیشتر از شکل و شمایل واقعی سعی شده شبیه به جلوه‌های هالیوودی طراحی شود. به جز این مسئله Far Cry 5 در دیگر زمینه‌ها به عنوان بازی‌ای با ساختار Open World عملکرد مناسبی را از خود به جا گذاشته.

هر نقطه‌ای از دنیای بازی اکوسیستم خاص خود را داراست و می‌توان جزئیات بسیاری را در گوشه و کنار آنها دید. بزرگ‌ترین ضعف در این زمینه اما مربوط به مشکلات فنی می‌شود. مشکلاتی بارها جریان بازی را متوقف کرده و گیمر را مجبور به تکرار ماموریت‌ها می‌کنند. از گیر کردن داخل اشیا یا دیوار گرفته تا شروع نشدن سکانسی که بازی را وارد بخش بعدی می‌کند.

تمام این مسائل را کنار هوش مصنوعی فاجعه بازی قرار دهید تا متوجه شوید که قرار نیست در Far Cry 5 تجربه‌ای کاملا استاندارد و طبق اصول را پشت سر بگذارید. هوش مصنوعی طراحی شده برای دشمن‌ها در Far Cry 5 حتی نمی‌تواند به استانداردهایی نزدیک شود که در اکثر بازی‌های نسل گذشته شاهدش بودیم. از سوی دیگر موسیقی و صداگذاری بخشی از ساخته Ubisoft است که کاملا جو و پایه‌های اصلی بازی در هماهنگی قرار دارد.

شاید این تنها قسمت بازی باشد که نتوان نکته منفی خاصی را در آن پیدا کرد. در روزهایی که هیچ بازی خاصی در بازار پیدا نمی‌شد، می‌توانستید حداقل چند روزی را با Far Cry 5 سرگرم شوید اما حالا وضعیت فرق کرده و در ادامه سال به قدری بازی خوب روانه بازار می‌شود که دیگر جایی برای تجربه یک اثر تکراری و ناقص باقی نمی‌ماند که از مشکلات فنی بسیاری رنج می‌برد.

نقد و بررسی Far Cry 5