نقد و بررسی Project CARS 3

ژانر بازی‌های ماشین‌سواری (!) که Project Cars 3 نیز در این دسته قرار می‌گیرد، یکی از قدیمی‌ترین دسته‌بندی‌های بازی‌های ویدئویی است که همیشه طرفداران بی‌شماری را به خود جلب می‌کند. بدون استثناء هر کسی مایل است سوار جدیدترین و گران قیمت‌‌ترین خودروهای موجود در جهان شده و چرخی با آن بزند. اگر این تجربه دلپذیر باشد، حتی ممکن است ساعت‌های متمادی از عمر خود را صرف رانندگی به مناطق مختلف و لذت بردن از رانندگی بکند.

با وجود اینکه دستیابی به اتومبیل‌های پر تعداد بیشتر از راه‌های غیرقانونی کسب ثروت میسر است، بیشتر این آرزوها با کمک بازی‌های رانندگی ارضاء می‌شوند. اینکه چه بازی رانندگی خوب است یا بد بسته به فاکتورهای مختلفی سنجیده می‌شود اما با این حال میتوان دو فاکتور مهم عناصر گیم‌پلی و جنبه‌های گرافیکی و فنی را تعیین کننده دانست. اینکه Project Cars 3 چقدر در رسیدن به این اهداف موفق بوده است، جواب خیلی ساده‌ای دارد.

Project Cars 3 بازی زشتی است و سازندگان هم کمترین تلاشی برای آراستن گرافیک افتضاح بازی نکرده‌اند. عدد 3 کنار بازی نشان می‌دهد تیم سازنده حداقل 2 بار بازی رانندگی ساخته و روانه بازار کرده‌اند. ولی وقتی اولین مسابقه از اولین قسمت Career بازی را انجام می‌دهید این فکر به ذهنتان می‌رسد که «چطور ممکنه؟!». تجربه این مرحله که اتفاقا در نیمه شب اتفاق می‌افتد و ضعیف‌ترین گرافیک بازی هم در محیط‌های تاریک آشکار می‌شود، مثل نگاه کردن به درون یک چاه است؛ و شما با خود فکر می‌کنید عمق این فاجعه گرافیکی چقدر است؟

Project CARS 3 فستیوالی از مشکلات گرافیکی است؛ از مشکلات جدی مثل به هم خوردن تصویر و کاهش رزولوشن گرفته تا مشکلات سطحی‌تر مثل افت فریم‌ریت و بافت‌های بی‌کیفیت. حتی طراحی اتومبیل‌ها هم متناقض و بعضی اوقات زشت است. خودروهایی هستند که با بیشترین تعداد چندضلعی پیاده‌سازی شده‌اند و در مقابل خودروهایی هم هستند که سرسری و با عجله مدل‌سازی شده‌اند. کیفیت گرافیک بازی به شدت متغیر و همین قضیه بیش از همه چیز توی ذوق می‌زند.

در محیط گاراژ کیفیت بصری بازی تا حدودی خوب است ولی هر چه به برگزاری مسابقه نزدیک می‌شوید از این کیفیت دست و پا بسته کم می‌شود و در نهایت با آغاز مسابقه و در هم لولیدن 26 اتومبیل، رزولوشن نوسان کرده و تصویر جلوی چشمان شما ذوب می‌شود. بازی هیچ پولیش یا بهینه‌سازی دریافت نکرده و همه چیز فدای حفظ فریم‌ریت روان شده است. موضوعی که خود به دفعات مختلف قربانی کم‌کاری سازندگان می‌شود.

جدا از گرافیک پرنوسان و متناقض اتومبیل‌های مسابقه، محیط پیست‌ها و مناظر اطراف آنها هم چنگی به دل نمی‌زنند. وقتی یک بازی نسل قبلی سیستم ابر سه بعدی داشت چطور ممکن است درخت‌های کنار جاده در یک بازی سال 2020 متشکل از دو مقوا باشد که با زاویه 90 درجه در هم فرو رفته‌اند؟

البته همه مناظر در سرعت بالا محو و مات خواهند شد ولی داشتن حس رانندگی در محیطی با کیفیت و زیبا کمترین چیزی است که میتوان از یک بازی نسل هشتمی انتظار داشت. همین کم‌کاری در طراحی وضع راننده‌ها هم به چشم ‌می‌خورد. در انتهای هر مسابقه 3 راننده برنده جلوی اتومبیل‌های خود دستی برای سکوهای خالی از تماشاگر بازی تکان می‌دهند ولی عمق فاجعه جایی نمایان می‌شود که زیر بغل همه آنها خالی است و می‌توانید از توی کالبد توخالی آنها ماشین شکسته بسته پشتی را ببینید؛ رانندگانی بی‌ روح در یک بازی بی روح و زشت!

شاید با خود فکر کنید «خب تعداد ماشین در هر مسابقه زیاده و عظمت بازی باعث شده بعضی کم کاری‌ها به چشم بیان!» ولی قضیه به این سادگی‌ها نیست. بازی که در ایفای ابتدایی‌ترین استانداردهای گرافیکی که حدود 10 سال پیش تثبیت شده‌اند ناتوان است، پا را از گلیم فنی خود هم فراتر می‌گذارد و سعی می‌کند چرخه آب و هوایی و سیستم‌های دینامیک وارد معادله از پیش باخته خود بکند و فاجعه همین جا رقم می‌خورد؛

بازی‌ای که افتان و خیزان اجرا می‌شد حالا با بارش باران و اضافه شدن بار گرافیکی بیشتر بر پیکر ملول خود حالا سینه خیز اجرا می‌شود. با اینکه نرخ فریم با کله شقی و در بیشتر اوقات ثابت است اما انواع و اقسام مشکلات گرافیکی ریز و درشت خود را نمایان می‌کنند. رزولوشن تا حد پیکسل شدن تصویر خروجی پایین می‌آید و بعضی بافت‌های به کل حذف می‌شوند و جایشان پیکسل‌های سفید ظاهر می‌شوند. تصویر بریده بریده نمایش داده می‌شود و خطوط صاف مثل نقاشی در Paint ویندوز شکسته شکسته دیده می‌شود (شکلک کف دست روی صورت!).

افکت‌های مختلف گرافیکی که مثل چاشنی‌های خوشمزه لذت بصری بازی‌ها را دو چندان می‌کنند، در Project Cars 3 نه تنها غایب هستند بلکه وقتی هم به چشم بخورند باعث تاسف بیشتر می‌شوند. افکت دود، سایه‌زنی، نور پردازی، انعکاس نور از سطوح مختلف و نظایر اینها به زشت‌ترین و ضعیف‌ترین حالت ممکن پیاده‌سازی شده‌اند.

لذت دیدن دود و رد تایر در هنگام پیچیدن دور یک پیچ در حالیکه سایه ماشین در حال رقصیدن زیر نور خورشید و روی آسفالت خوش رنگ است موردی است که از خیلی وقت پیش و در بازی‌های رانندگی مختلف طعم آن را چشیده‌ایم؛ مشاهده به قتل رسیدن تمام آن رویاها و انتظارات معقول در بازی با این اسم و رسم کمی سنگین است. گفتن از فجایع گرافیکی بازی مستلزم تهیه یک پرونده قطور است پس بهتر کار با یک افسوس بزرگ تمام شود.

و اما می‌رسیم به عامل دوم موفقیت یک بازی سبک Racing، یعنی همان گیم‌پلی. گیم‌پلی و در واقع همان رانندگی بخش اصلی و حیاتی بازی در این سبک است و خوشبختانه علایم حیاتی در این بخش اساسی بازی به چشم می‌خورد. این بخش را می‌توان ترکیبی از تعامل‌پذیر بودن و کیفیت هندلینگ خودرو، سطح هوش مصنوعی رقیبان و وفاداری به قوانین فیزیک جاری در دنیای واقعی نسبت داد.

Project Cars 3 در دستیابی به تنها یک مورد از این سه جنبه موفقیت نسبی داشته است. هندلینگ خودروهای پر تعداد بازی به خوبی پیاده‌سازی شده‌اند. هر ماشین شخصیت و حس و حال خودش را دارد و با توجه به مشخصات فنی دقیق در دنیای واقعی متصور شده‌ است. خودروها در دسته‌بندی و کلاس‌های متعددی ارائه شده‌اند که حتی مرور آنها هم باعث سرگیجه می‌شود.

اکثر خودروهای معروف مسابقه در دنیا با «لایسنس» کامل موجود هستند. حتی نمای داخلی خودروها هم با وافاداری کامل نمایش داده شده‌اند. در کنار اینها تخریب پذیری معقول هر ماشین مولفه مهم دیگری است که از اوج تلاش سازندگان برای خلق تجربه‌ای جدی خبر می‌دهد. میزان Customize کردن اتومبیل‌ها هم محدود به رنگ، خط و خال و تایر و رینگ است.

اما امکان Upgrade کردن توان ماشین در دسته‌بندی‌های مختلفی از جمله سیستم ترمز، تایرها، وزن، بدنه، تزریق سوخت، موتور، سیستم احتراق و نظایر آنها میسر است. برای شرکت در مسابقات مختلف باید خودروهای مجاز برای همان مسابقه را خریداری کنید و پس از خرید می‌توانید خودروی خودتان را باب میل کرده و در مسابقات شرکت کنید. روی هم رفته عمق شخصی‌سازی در بازی چندان مطلوب نیست، اما بهتر از هیچ است.

سبک هندلینگ در Project Cars 3 شبه آرکید با نیم نگاهی به پیشینه و قدمت شبیه سازی این سری است. ترک کامل سبک شبیه سازی و در آغوش کشیدن سبک و سیاق آرکید جام زهری است که سری Project Cars هم بالاخره آن را سر کشید تا تعداد بازی‌های رانندگی که به طور کامل شبیه ساز هستند باز هم کمتر شود. هندلینگ Project Cars 3 را میتوان با عناوین درخشانی چون Forza Horizon، Grid و حتی عنوان بی‌نقص DriveClub مقایسه. اما شبح‌های مختلفی اجازه نمی‌دهند رانندگی در بازی هم تراز عناوین نام برده شده باشد.

هوش مصنوعی عجیب و غریب بازی و مهمتر از آن وجود تناقض و اعجاج در پیاده‌سازی قوانین فیزیک حس و حالی مصنوعی و اسکریپت شده از تجربه مسابقات القاء می‌کند. البته این موارد چندان جدی نیستند و نباید آنها را در حد بازی‌های هندی NFS تقلیل داد: جایی که ماشین‌های حریف می‌توانند در دنده عقب شما را که با سرعت 210 در خط مستقیم می‌روید پشت سر بگذارند، از غیب ظاهر شوند، بدون ترمز پیچ تند رد کرده و در کمال ناباوری پرواز کنند!

تجربه آرکید مسابقه دادن زمانی کامل می‌شود که در هر مرحله از بخش Career بازی و در هر پیست مسابقه ماموریت‌های بخصوصی خواهید داشت که باید برای بدست آوردن آنها تلاش کنید. دستیابی به سریع‌ترین زمان، سبقت گرفتن از تعداد بخصوصی ماشین، کسب مهارت در پیچ‌های متعدد و خیلی اهداف جالب و سرگرم‌ کننده دیگر از جمه این موارد هستند. جدا از این برای استاد شدن در پشت سر گذاشتن هر پیچ و دنبال کردن خط بی‌نقص مسابقه در هر مسیر امتیازاتی به شما تعلق می‌گیرد که به بالا رفتن Level شما کمک می‌کنند.

پس جدا از تحمل گرافیک زشت بازی، سر و کله زدن با رقیبان انتحاری و بدست آوردن این اهداف حسابی شما را مشغول خود می‌کند. جدا از بخش Career پر ملات بازی که شامل مسابقات متعدد در کلاس‌های مختلف می‌شود، بخش چند نفره و Rivals هم در بازی گنجانده شده‌اند که از تنوع مناسبی برخوردار هستند. دسترسی به چنین حالات آنلاینی با کیفیت سرویس اینترنتی معقول خالی از لطف نیست.

صدا گذاری ماشین‌های بازی با وفادارای کامل انجام شده است. افکت‌های صوتی مختلف در ساده‌ترین حالت خود پیاده سازی شده‌اند ولی با این حال صدای موتور و مانورهای رقیبان به خوبی به گوش می‌رسند. صداهای به کار رفته در جزئیات آرکید بازی هم جالب و سرگرم کننده هستند.

برای مثال وقتی در پشت سر گذاشتن یک پیچ مهارت کافی نشان می‌دهید و به موقع ترمز گرفته، با زاویه بهینه وارد پیچ شده، سرعت خود را حفظ می‌کنید تا دوران بیش از حد شما را از پیچ بیرون نیاندازد، با زاویه مناسب از پیچ خارج شده و شتاب می‌گیرید صدای notification بانمکی پخش می‌شود که سرگرم کننده و جذاب است. حس پیشرفت در بازی، پول جمع کردن و بالا رفتن Level هم به خوبی اجرا شده است. با پول کافی می‌توانید خودروهای مختلف خریده، آنها را ارتقاء داده و حتی مسابقات رده بالاتر را هم آزاد کنید، اما برای شرکت در آنها و خرید اتومبیل‌های مسابقه پیشرفته‌تر باید Level کافی داشته باشید.

Project Cars 3 یک فاجعه سرگرم کننده است که امید می‌رود با آپدیت‌های آتی شرایط بهتری پیدا کند. با اینکه در حالت عادی حتی نمی‌توان با گوشه چشم ناظر فجایع گرافیکی آن بود، ولی رانندگی در پیست‌های بازی تجربه‌ای سرگرم کننده و مفرح فراهم می‌کند؛ استاد شدن در پیچ‌ها و 100% کردن مسیر حرفه‌ای و کسب مقام در Career بازی درگیر کننده و اعتیادآور است.

حس پیشرفت و لیست مسابقات و ماشین‌های مسابقه طویل بازی ارزش محصول نهایی را بالا برده و تحمل نقص‌های فنی را آسان‌تر می‌کند. اگر لازم باشد Project Cars 3 را به یک شخصیت کارتونی تشبیه کنیم، بدون شک گوژپشت نتردام خواهد بود: هیولایی زشت با قلبی خوب زیر کاپوتش!

نقد و بررسی بازی Project Cars 3 روی PS4 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.