نقد و بررسی

بررسی کوتاه بازی روزهای خاکستری

بررسی کوتاه بازی روزهای خاکستری 1

روزهای خاکستری یک بازی سطحی، کم عمق و قابل پیش بینی است که کاملا شلخته و درهم و برهم و تنها با اهداف تجاری ساخته شده است و خریداران بازی ایرانی را از این صنعت به کلی دلزده و ناامید می کند.

Capture10

نمی دانیم چه اصراری است که در این اوضاع بد اقتصادی و مشکلات تورم و کسری بودجه دولت، هرکسی که از شغلش دست می کشد به سراغ بازی­سازی می آید؟ ساخت یک بازی رایانه ­ای یک پروسه فنی، علمی و با برنامه و قاعده است که باید توسط متخصص و کاردان آن پیش برود. متاسفانه در اغلب پروژه های بومی این روند دقیق پیگیری نمی شود و نتیجه اش افزایش قارچ مانند بازی های بی کیفیت و درجه چند داخلی است که مخاطبان ایرانی را دلسرد کرده و بازارش را خراب تر از وضعیت حال حاضرش می کند.

نمونه اش هم بازی روزهای خاکستری که با اصرار سازندگانش با موتور قدرتمند UDK ساخته شده و ای کاش که این اتفاق نمی افتاد؛ چرا که باید مدت ها وقت برای آموزش و یادگیری کار با آن صرف گردد. بازی به سبک اول شخص ساخته شده که به طور پیش فرض بسیاری از المان های آن در انجین UDK تعبیه گردیده و کار ساخت یک بازی دم دستی را ساده تر می کند. سلاح های بازی به طور واضحی از بازی های اول شخص مشابه نظیر Call of Duty برداشته شده اند و کدهای دکمه زنی (QTE) و انیمیشن های از پیش تعریف شده دوربین اول شخص نیز از بسیاری از مراجع اینترنتی دانلود شده اند و یا در حالت خوشبینانه، پکیج های آماده آن خریداری گردیده. هوش مصنوعی دشمنان و چیدمان محیط نیز از زحمات استدیو بازی می باشد که نتیجه آن یک شلم شوربای بزرگ و بی در و پیکر می باشد.

در این میان صحبت از گیم دیزاین خنده دار است و دشمن ها به صورت دیمی در میان مراحل کاشته شده اند. صدا برداری و دیالوگ ها هم ظاهرا با دستگاه های موبایل و توسط همان اعضای تیم سازنده ضیط شده که این همه بی کیفیت و پر از نویز و هواست! در این گیر و دار، داستان بازی درباره یک کشور خارجی است و با وجود نو بودن سوژه عملا چیزی برای عرضه به بازیکن ندارد.

شاید در حین بازی کردن این عنوان به تعدادی نکات مثبت و قابل تامل در طول بازی نیز بربخوریم و متوجه فعالیت های تیم سازنده بشویم ( که واقعا همین گونه است ) ولی چه فایده که در نهایت روزهای خاکستری نمره مردودی می گیرد.

جالب است که با تمام این نکاتی که گفته شد، به عقیده ما روزهای خاکستری از حدود 70 درصد بازی های اکشن اول شخص داخلی در سطح بالاتری قرار می گیرد!

اصرار تیم های کوچک و مستقل داخلی را که نهایتا بین 3 تا 5 نفر نیرو دارند را به ساخت بازی های وسیع و سطح بالا نمی فهمیم. با این منابع اگر استدیو هخامنش به سراغ یک بازی موبایلی Casual و کوچکتر می رفت؛ قطعا می توانست بازی بهتری را تولید کند و با عنایت به این که روزهای خاکستری تولید دوم این استدیو می باشد، هیچ بهانه ای قابل پذیرفتن نیست. (بازی حادثه در تهران نیز اولین کار همین استدیو می باشد که متاسفانه آن هم از کیفیت نامناسب و پایینی برخوردار بود) وارد کردن چنین بازی هایی به عنوان محصول ایرانی به بازار کشور برای درآمد زایی، خیانت بزرگی به دیگر بازیسازان زحمت کش و فعال کشور است؛ چرا که غالب مخاطبان را به کلی از بازی های ایرانی دلزده کرده و خریدهای آتی آن ها را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

شما چه فکر می کنید؟ آیا روزهای خاکستری را تهیه کرده اید؟ کیفیت و ساخت آن را چگونه و در چه حدی دیدید؟

آیا با برخوردهای محکم و سفت و سخت با این دست بازی ها، برای بازگرداندن بازی سازان واقعی به جایگاه خودشان موافقید؟

gameemag-gray days - 1

gameemag-gray days - 6

حسین ریحانی

حسین ریحانی

حسین ریحانی هستم، مدیر محصول

11 نظر

برای ارسال نظرتان اینجا کلیک کنید

چهار + 20 =

  • فقط همینو بگم که با اینکه میندونستم بازی ایرانی مثل عنوان های قبلی ای که گرفتم ، مفت نمی ارزه ، خریدمش.

    آدم امید داره دیگه :))

    اما وقتی بازی بازی کردم ، نتیجه ش چی شد ؟

    اینکه بعد از 10 دقیقه بازی ، آنیستالش کردم.

    بازی گرافیکِ عنوان های سال 2000 رو داره ولی خیلی کند اجرا میشد و الکی سیستم رو درگیر میکرد.

    من کال آف دیوتی گوست رو بدون مشکل و با آخرین تنظیمات بازی میکردم.

    هیچی دیگه . واقعا دلسرد شدم.

  • اصلا این بازی بود 🙂
    یادمه کلی فکر کردم که اینو بخرم یا نه همون اوایل که آمده بود
    خب گرفتم تا حدود 4-5 مرحله بازی کردم از بس Bug دیدم سردرد گرفتم بازی پاک کردم
    بعد حدود 1 ماه پیش با اعصابی قوی تر بازی نصب کردم دوباره بازی کردم و خب تا مراحل بالاتری رفتم
    اگه این شرکت وقت بیشتری روی این بازی میزاشت و بازی حداقل میداد یه 5 نفر بشینن بازی کنن باگ پیدا کنن و .. شاید بازی خوبی میشد چون بنظر من با اینکه خیلی ضعیف بود اما نکات خوبی هم میشد دید (خیلی کم)
    در کل بازی بدرد نخوریه بازی نکنید 😎

  • این بازی اصلا هوش مصنوعی نداشت و دشمنها تا جایی که یادم است فقط ایستاده بودند مثل مجسمه و وقتی شما را می دیدند فقط تیر می زدند و اصلا حرکت نداشتند یعنی راه نمی رفتند. در ضمن نشانه گیری هم غلط طراحی شده بود و مگسک و روزنه دید در امتداد هم و در امتداد چشم نبودند. شاتگان بازی هم خیلی مسخره بود قدرتش را در فاصله یک کیلومتری هدف هم از دست نمی داد! دقت همه سلاحها هم صددرصد بود حتی اگر رگبار می زدید!
    البته این همان استودیو که حادثه در تهران را ساخت فکر کنم نباشد. حدثه در تهران لااقل بعضی استانداردهای گیم پلی را داشت هرچند به نظرم به 6 ماه پالیش و کوتاه تر شدن نیاز داشت ولی استخوان بندی گیم پلی اش خیلی بهتر از این بازی بود.

    • چرا. این بازی رو دقیقا همون استودیو ساخت که اسمش رو عوض کرد یعنی یه استودیوی دیکه با یه اسم دیگه ایجاد کرد.
      الان هم یه بازی دیگه دارن میسازن با یه اسم استودیوی دیگه.

  • من هم این بازی رو بازی کردم. ساخت بازی توی هر سبک یک سری اصول و قواعد داره که اگه اونها رعایت نشه، اون بازی عملاً چیزی فراتر از یه آش ناهمگن نیست. توی سبک شوتر اول شخص، از چیزای ریزی مثل سرعت حرکت کاراکتر و محل قرار گرفتن سلاح توی صفحه، تا موارد کلی تر مثل طرز چیدمان مرحله و طراحی Level ، همه باید از اصولش پیروی کنن. نه این که مثلاً کاراکتر با سرعت اسب شروع کنه به دویدن و به سورت دِیمی با یه سری دشمن کودن روبرو بشیم.
    متاسفانه عرضه چنین بازی هایی به اعتماد مخاطب به بازی ایرانی ضربه می زنه و کار رو برای بازیسازهای دیگه سخت می کنه.

  • عکس های عوض شو :evilgrin: میذارید حداقل سایزهاشون رو یکی کنید صفحه هی پایین بالا میشه 😀

    از بابت بررسی هم ممنون 🙂

  • نقد مختصر و مفیدی بود
    اما ای کاش نقد ویدئویی بود تا یه چیزی هم از بازی میدیدیم
    نا سلامتی بالای سایت نوشته مجله ویدئویی
    در ضمن این سایز اسکرین شات ها رو هم یکی میکردین چون وقتی عوض میشه هی صفحه بالا و پایین میره

  • مشکل اینجاست که خیلی از بازی هایی که با هدف کسب درآمد و سود بیشتر ساخته میشن، هیچکدوم به فروش خوبی نمیرسن (حتی به سختی هزینه ای که برای ساختشون شده رو جبران می کنن). کلا من در عجبم که به چه امیدی بازیی میسازن که نه کیفیت خوبی داره و نه فروش خوبی.
    حتی خیلی از بازی هایی که با کیفیت متوسط و تقریبا خوب مثل گرشاسب و یا سیاوش ساخته میشن هم فروش خوبی نمیکنن، چه برسه به اینجور بازیا…
    به نظر من سیا*ست دنیای گیم ایران شده این: فقط بساز! خوب شد، بد شد، افتضاح شد، هرچی شد فقط بساز! فقط میخوان تعداد بازی ها بره بالا. که فردا بیان بگن، آره ما 60000 تا بازی ساختیم، 7265 تا FPS ساختیم. شونصد تا اکشن ساختیم و…..
    با این وضعی که داریم درجا میزنیم، چرا داریم خودمونو گول میزنیم؟ همین کارارو کردن که هیچکی از بازی ایرانی حمایت نمیکنه.
    مشکل اصلی صنعت گیم توی ایران اینه که راه هزارساله رو میخوان توی یک شب طی کنن. اصلا مشکل بیشتر ما ایرانی ها همینه.
    شما برین نگاهی به تاریخچه ی یکی از سازنده های بزرگ گیم بندازین، مثلا ناتی داگ. ناتی داگ همون اول کارش اومد یه بازی برزگ مثل TLOU یا Uncharted ساخت؟ خیر. اول از پروژه های کوچیک شروع کرد (بگذریم از این که همون پروژه های کوچیک، بهترین بازی های دوران خودشون و حتی همین الان بودن و هستن). ما چندتا بازی داریم که گیم پلیش مثل سری کرش، روان باشه؟ اصلا تا حالا سازنده ها به گیم پلی فکر هم کردن؟! فقط گرافیک! فقط بکش بکش. کی میگه گیمر ایرانی از بازی های غیر گرافیکی و فان بدش میاد؟ شما همین الان از بی تجربه ترین و نوب ترین و یا از بزرگترین و حرفه ای ترین گیمر های ایران، در مورد بازی ریمن یا سری کرش سوال کنید. ببینید چی جواب میدن. مطمئن هستم همه از بازی کردن این بازی ها لذت بردن.
    بعد سازنده ی ایرانی دنبال اینه که بره COD و یا BF بسازه… یکی نیست بگه آخه مرد مومن، شما برو ببین همون اکتیویژن و یا EA قبلا چه بازی هایی میساختن و از کجا شروع کردن. مطمئن باشین هیچکدوم با بکش بکش شروع نکردن.
    این همه حرف تا حالا به سنگ زده بودیم ذوب شده بود. درست نمیخوان بشن. میتونن درست بشن، ولی نمیخوان!
    آرزوی موفقیت دارم براشون، امیدوارم روزی برسه که یکم گیم رو از زوایای دیگه هم ببینن. قبل از اینکه خیلی دیر بشه…
    ممنون از نویسنده ی عزیز، جناب ریحانی.