بررسی بازی Wolfenstein 2 The New Colossus

وضعیت انتشار بازی‌های شوتر اول شخص (FPS) طی سال‌های گذشته را می‌توان تنها با یک جمله توصیف کرد: «سالی یک بازی خوب». البته نه اینکه ما ناراضی باشیم بلکه کاملا برعکس از همین عرضه یک بازی شوتر اول شخص خوب در سال رضایت کامل دارید. بالاخره وضعیت فعلی بهتر از دورانی که است کل صنعت بازی‌های ویدئویی زیر سایه Call of Duty قرار گرفته بود و همه منتظر شوتری دیگر بودند که در آن با سربازهای عراقی یا افغان مبارزه کنند. از سال گذشته اما وضعیت کمی تغییر کرد. در ابتدا Battlefield 1 به سراغ جنگ جهانی اول رفت و از سویی دیگر شاهد عرضه Titanfall 2 و Doom بودیم که بدون شک در میان بهترین شوترهای اول شخصی قرار می‌گیرند که در جریان نسل فعلی کنسول‌های خانگی منتشر شده‌اند. با بررسی بازی Wolfenstein 2 The New Colossus همراه وی جی مگ باشید.

امسال تقریبا وضعیتی مشابه با سال 2016 را تجربه کردیم. در میان شوترهای ضعیف برای بار دیگر Call of Duty WW2 بازگشتی نصف و نیمه به جنگ جهانی دوم داشت و Bethesda فرصتی را به وجود آورد که با Wolfenstein 2 The New Colossus به شکلی جذاب و نفس‌گیر به سراغ سرباز‌های نازی برویم. مجموعه بازی‌های Wolfenstein برای سال‌هاست که از پا در آوردن آلمان‌های نازی را تبدیل به فعالیتی سرگرم‌کننده کرده. از همان روزهای اولی که بازی‌ها به سمت گرافیک سه بعدی حرکت می‌کردند، id Software توانست با این مجموعه ژانری جدید را به اوج برساند و حالا بار دیگر توسط MachineGames شاهد بازگشت خوب Wolfenstein هستیم. بازگشتی که تمامی نقاط قوت قسمت قبلی را همراه داشته و نکات مثبت دیگری را به ساختار اصلی بازی و گیم‌پلی آن اضافه کرده. در ادامه با نقد و بررسی بازی Wolfenstein 2 The New Colossus همراه وی جی مگ باشید.

داستان Wolfenstein 2 The New Colossus ادامه‌ای مستقیم برای The New Order است. بعد از وقایع قسمت پیشین، دیگر شخصیت‌های بازی موفق به نجات B.J. Blazkowicz قهرمان اصلی داستان می‌شوند. در این میان بلازکوییچ به شدت زخمی شده و بعد از پشت سر گذاشتن کمایی طولانی مدت، کنترل او روی ولیچر به گیمر داده می‌شود. تغییر خاصی در داستان و نوع روایت آن به نسبت قسمت قبلی به وجود نیامده. همچنان وظیفه اصلی گیمر از پا در آوردن نیروهای نازی است و تنها شاهد حضور شخصیت‌های جدید در داستان بازی هستیم. همچون قسمت قبلی اینبار نیز گیمر در میان مراحل به پایگاه اصلی می‌رود که اینبار در یک زیردریایی غول‌آسا قرار دارد.

شخصیت‌های مختلف در بخش‌های مختلف این زیردریایی حاضر بوده و می‌توان با آنها دیالوگ برقرار کرد یا ماموریت‌های جانبی جالبی را برای این شخصیت‌ها انجام داد. شاید بزرگ‌ترین تغییر ایجاد شده در داستان بازی به اضافه شدن برخی ترفندهای روایتی ارتباط پیدا کند. در The New Order سازندگان سعی کرده بودند از ساختاری ساده و کلیشه‌ای برای پرداخت شخصیت اصلی و پیشرفت داستان استفاده کنند که طی آن بلازکوییچ به مرور قدرت بیشتری پیدا کرده و با دنبال کردن اهداف مختلف در نهایت بازی را به پایان می‌برد. در Wolfenstein 2 The New Colossus همچنان رویه شروع ضعیف و در ادامه قوی شدن حضور دارد اما سازندگان بازی سعی کرده‌اند که حتی قهرمان نیمه جان ابتدای بازی را تشنه گرفتن انتقام و کشتن نازی‌ها نشان دهد. شاید تنها ضعف این قسمت به تناقض دیالوگ‌های بلازکوییچ ارتباط پیدا کند.

مشکلی که در قسمت قبلی نیز وجود داشت. قهرمان بازی در مقابله با شخصیت‌های دیگر معمولا دیالوگ خاصی را مطرح نکرده و تنها به کشتن نازی‌ها علاقه نشان می‌دهد اما زمانی که تنها می‌شود، شروع به بیان مونولوگ‌های فلسفی، عمیق و تاریک می‌کند. در علم روانشاسی به چنین مواردی اختلال شخصیتی گفته می‌شود. رویکرد‌ متناقض سازندگان بازی برای شخصیت‌پردازی قهرمان اصلی عملا بلازکوییچ را با دو شخصیت کاملا متفاوت پیش روی گیمر قرار می‌دهد و نهایتا این مسئله را به طور درست باز نمی‌کند. البته باید به این نکته اشاره کرد که شاید داستان Wolfenstein 2 The New Colossus ارزش کیفی بالایی نداشته باشد اما به هیچ‌وجه در سر راه گیم‌پلی قرار نگرفته و گیمر را تشویق به درگیری‌ خشن با دشمن‌ها می‌کند.

برای مخاطب‌هایی که سال‌هاست درگیر شوترهای خطی شده‌اند، احتمالا برخورد اولیه با Wolfenstein 2 The New Colossus کاری سخت است. تمام استانداردهای شوترهای نظامی که توسط Call of Duty بنا شده بود، توسط ساخته MachineGames نقض می‌شود. دومین قسمت جدید از مجموعه Wolfenstein‌ راهی را ادامه و ارتقا داده که می‌توان گفت Doom آن را در نسل حاضر پایه‌گذاری کرد. قرار دادن المان‌های گیم‌پلی عناوین Run n Gun در مراحلی چند لایه و پیچیده که نیاز به اتخاذ تصمیمات مختلف را به وجود آورد، فرمولی است که کلیت گیم‌پلی Wolfenstein 2 The New Colossus براساس آن طراحی شده. شاید هدف‌های تعیین شده یکسان باشند اما اینکه شما چه مسیر و چه  رویکردی را برای پشت سر گذاشتن و از پا در آوردن دشمن‌ها انتخاب می‌کنید، باعث شده که تنوع گیم‌پلی Wolfenstein 2 The New Colossus با وجود قرارگیری در ژانر FPS بالا باشد.

معمولا اکثر مراحل بازی به شما این اجازه را می‌دهد که به دو صورت اکشن و مخفی‌کاری جریان گیم‌پلی را دنبال کنید. همچون قسمت قبلی اینبار نیز می‌توانید به صورت مخفی به سراغ فرمانده‌هایی بروید که قابلیت درخواست نیروی کمکی دارند و با از پا در آوردن آنها، تعداد دشمن‌هایی که مقابل شما قرار می‌گیرند را کاهش دهید. رویکرد دوم اما گزینه‌های اکشن را پیش روی گیمر قرار می‌دهد و او را تشویق به ایجاد هرج و مرج می‌کند. سازندگان بازی برای هر دو روش توضیح داده شده، امکانات و قابلیت‌های مختلفی را طراحی کرده و عملا گیمر را محدود به تصمیمات خود نکرده‌اند. Wolfenstein 2 The New Colossus حتی از یک سیستم شبه نقش آفرینی استفاده می‌کند و امکان پیشرفت و ارتقای قابلیت‌های مختلف را با استفاده بیشتر از آنها به مخاطب می‌دهد. هرچند این قسمت دیگر بخش‌های بازی را تحت شعاع قرار نداده اما حضورش به ارزش‌های بازی افزوده و توجه به آن می‌تواند، پیشروی در بازی را جذاب و آسان‌تر از گذشته کند.

ذات مخفی‌کاری Wolfenstein 2 The New Colossus شبیه به عناوین تخصصی این ژانر نیست اما اگر به شکل درست از آن استفاده کنید، می‌توانید بدون هیچ مشکلی با حداقل درگیری مراحل را پشت سر بگذارید. در مقابل پیروی نکردن از اصول مخفی کاری و تمرکز روی اکشن نیز بازی به شکل غیرمنطقی سخت نمی‌کند. حتی با درخواست نیروی کمکی از سوی فرمانده‌های حاضر در هر مرحله، تعداد دشمن‌هایی که به سراغ شما می‌آیند، غیرمنطقی نبوده و می‌توان تمامی آنها را با اتخاذ استراتژی مناسب از پا در آورد. اصلی‌ترین موفقیت Wolfenstein 2 The New Colossus در همین تعادلی نهفته است که میان اکشن و مخفی کاری به وجود آمده. شاید در ظاهر انتخابی دو گزینه‌ای نداشته باشید اما در باطن مجبور به انتخاب هستید.

مخاطب‌های قدیمی سبک FPS احتمالا عاشق Wolfenstein 2 The New Colossus می‌شوند. هر آن چیزی که در قسمت‌های قدیمی این مجموعه و Doom شاهد بوده‌ایم با ظاهر و استانداردهای مدرن در این بازی یافت می‌شود. همچنان گیمر می‌توانند به شکلی کاملا غیر واقعی چندین اسلحه را به صورت همزمان حمل کرده و در هر لحظه از آنها استفاده کنید. اینبار البته سازندگان کمی پا را فراتر گذاشته و قابلیت استفاده از دو اسلحه به صورت همزمان را بهبود و پیشرفت داده‌اند. در Wolfenstein 2 The New Colossus شما می‌توانید در هر کدام از دست‌های شخصیت اصلی، اسلحه‌ای کاملا متفاوت را قرار داشته و به این شکل از استراتژی مناسبی برای درگیر شدن با انواع مختلف دشمن‌ها استفاده کنید.

شاید تنها ضعف این قسمت به تنوع پایین ظاهر اسلحه‌ها و دشمن‌ها ارتباط کند. هرچند در هر دو طرف ماجرا از لحاظ گیم‌پلی تنوع خوبی وجود دارد و ترکیب‌های بی‌شماری به وجود آمده اما ظاهر ماجرا کمی از جذابیت‌های نهایی کاسته است.تنها مشکل بخش شوتینگ و تیراندازی بازی به نحوه برداشتن مهمات و اسلحه‌ها از روی زمین ارتباط پیدا می‌کند. در شرایطی که بازی به هر شکلی شما را تشویق به افزایش سرعت حرکت، تیراندازی و درگیری با دشمن‌ها می‌کند اما برداشتن مهمات نیاز به فشردن کلید دارد.

وضعیت وقتی آزاردهنده می‌شود که بعد از یک دیگری بزرگ مجبور می‌شوید به بالای جسد ده ها دشمن رفته و بارها کلید تعیین شده را فشار دهید تا تمام مهمات را جمع‌آوری کنید. هرچه گیم‌پلی کلی بازی متنوع و جذاب است اما سازندگان دست نگه نداشته و در بخش‌های مختلف سعی کرده‌اند با نکات جانبی به تنوع آن بیفزایند. از جمله این نکات می‌توان به مرحله‌ای اشاره کرد که طی آن کنترل یکی از سگ‌های مکانیکی و غول‌آسا نازی‌ها به گیمر داده می‌شود. معمولا چنین مواردی در شوترهای قدیمی‌تر به عنوان استاندارد شناخته می‌شوند اما وقتی حالا درباره آنها صحبت می‌کنیم باید در میان نکات مثبت نامشان را ذکر کنیم.

بین نسلی بودن The New Order باعث شده بود که عملا شاهد گرافیکی خیره کننده نباشیم اما در مورد Wolfenstein 2 The New Colossus این موضوع کاملا متفاوت است. هرچند هنوز هم بازی در میان بهترین گرافیک‌های نسل جاری کنسول‌های خانگی قرار نمی‌گیرد اما پیشرفت قابل توجهی در بخش‌های مختلف آن به وجود آمده. حالا تمامی شخصیت‌ها در زمینه انیمیشن‌های بدن و صورت کیفیت خوبی داشته و محیط‌ها نیز پر از جزئیات مختلف هستند. شاید تنها ضعف این قسمت به تنوع پایین آن ارتباط پیدا کند.

جو افسرده بازی روی رنگ بندی و طراحی محیط‌ها تاثیر گذاشته و به جز چند مورد خاص عملا بازی در فضاهایی خاکستری یا قهوه‌ای دنبال می‌شود. البته نباید به راحتی از نوع طراحی محیط‌ها گذشت. با توجه به شرایط داستانی، تمامی محیط‌ها تاثیر گرفته از این موضوع طراحی شده و جذابیت‌های بسیاری را به همراه دارند. کارگردانی میان پرده‌ها و سکانس‌های داستانی نیز در سطح بسیار خوبی قرار دارد. در نهایت باید اشاره کوتاهی نیز به صداگذاری و موسیقی بازی کنیم.در هر دو زمینه تیم سازنده عملکرد درخشانی داشته و با استفاده از موسیقی‌های راک و متال توانسته جذابیت درگیری‌های نفس‌گیر بازی را دو چندان کند.

Wolfenstein 2 The New Colossus از آن دست بازی هایی است که هرچه سریع و خشن جلو می‌رود اما اجازه نمی‌دهد که آن را در کنار شوترهای نظامی قرار دهید که تنها وظیفه حرکت در یک مسیر مستقیم را به گیمر می‌دهند. اینکه چه استراتژی را در چه زمانی مورد استفاده قرار دهید، روی تمامی جوانب بازی تاثیر گذاشته و می‌تواند برای ساعت‌ها شما را سرگرم کند. بزرگ‌ترین کمبود Wolfenstein 2 The New Colossus شاید تنها نبود بخش چند نفره باشد. بخشی که عملا در سال 2017 به عنوان یکی از پیش‌نیاز‌های اصلی ژانر FPS شناخته می‌شود.

نقد و بررسی بازی Wolfenstein 2 The New Colossus