نقد و بررسی Remothered Broken Porcelain

بازی Remothered Broken Porcelain ادامه بازی ترسناک مستقل Tormented Fathers است که در سال 2018 عرضه شد. وقتی بازی مستقل بازخورد مثبتی دریافت می‌کند، ساختن ادامه برای آن کار بسیار سختی است. چون بازی‌های مستقل معمولا چشم به ساختن ادامه ندارند و فقط می‌خواهند ایده‌ی بخصوص را اجرا کرده و یا ادای دینی به بازی‌های محبوب قدیمی بکنند.

همین اتفاق تا حدودی برای دنباله بازی اول در این سری هم افتاده است. با اینکه سازندگان موفق شده‌اند حس و حال خوفناک بازی اول را به خوبی احیاء کنند، اما در وسعت بخشیدن به تجربه بازی و عمق بخشیدن به داستان آن ناتوان بوده‌اند.

در چند سال اخیر سیل تمام نشدنی بازی‌های ترسناک موش و گربه صنعت بازی‌سازی را در نوردیده است. کاراکترهای اصلی بی‌دست و پا که کاری جز قایم شدن زیر میز و تخت و داخل گنجه‌ها از دست‌شان بر نمی‌آید. شاید مهمترین آنها Outlast بود که آیتمی به جز یک دوربین فیلم‌برداری در اختیارتان نمی‌گذاشت. منطق ضعفیف بودن بازیکن مقابل دشمنان جهنمی قابل قبول است، ولی در زمان‌های اوج سبک ترسناک بازی‌های مثل Silent Hill با رعایت تمام این اصول منطقی گیم‌پلی منصفانه و ارزشمند ارائه می‌کردند.

در SH ممکن نبود همه دشمنان بازی را بکشید! اول به خاطر اینکه در بازی مهمات و اسلحه‌های محدودی وجود داشت. دوم اینکه با کلیت و منطق داستان سازگاری نداشت؛ همه اینها نشان می‌دهد حتی یک خبرنگار دست و پا چلفتی هم می‌تواند در صورت نیاز دشمنی را از پا در بیاورد.

چنین جهت‌گیری منطقی در بازی Remothered Broken Porcelain وجود ندارد و اکثر اوقات شما در نقش دخترک شخصیت اصلی بازی، در حال فرار از دست هیولاها هستید. ذات این قضیه چندان مشکل آفرین نیست. مشکل اصلی از جایی آغاز میشود که سازندگان در اجرای همین مکانیزم موش و گربه ساده هم شکست می‌خورند. بخش عمده این شکست به خاطر تصمیم‌های تاریخ مصرف گذشته در طراحی نحوه حرکت بازیکن است.

شیوه مخفی‌کاری تنها راهی است که سازندگان برای دور ماندن از گزند دشمنان فوق جهش یافته و سریع در پیش روی شما گذاشته‌اند. اما حرکت کردن در این حالت به قدری آرام و آهسته است که تمام هیجان و لطف بازی را همچون سیاه‌چاله‌ای به درون خود می‌کشد. حتی تضمینی هم وجود ندارد که در همین حالت لاک‌پشت‌وار هم صدای پای‌تان را نشنوند. روی‌ هم هیچ بالانس و توازنی بین توانایی‌های شما و دشمنان وجود ندارد و اندک قابلیت‌های شخصیت اصلی هم هیچ دردی از این بی‌انصافی را درمان نمی‌کند.

به جای حل کردن پازل‌های مختلف که در Remothered Broken Porcelain اول پیش برنده وقایع بود، اینبار قادر هستید که در جلد یک حشره بزرگ نزول کرده و به جاهای دست یابید که از دست‌رس دخترک سرگردان خارج است. این جهت‌گیری نامتعارف سازندگان بیش از هر چیز  نشان می‌دهد برنامه‌ای برای ارتقاء سطح پازل‌های بازی قبلی خود و یا پر و بال دادن به پیشرفت گیم‌پلی نداشته‌اند.

به جز چند پازل سرسری، حشره پرانی چندان چنگی به دل نمی‌زند. حتی در کمال تعجب امکان ارتقاء قابلیت‌های شخصیت اصلی در بازی گنجانده شده است که چنان سطحی و مبتزل هست که حتی چشم‌های خود دشمنان هم از دیدن چنین امکاناتی در یک بازی ترسناک گرد می‌شود.

مورد بعدی که تیشه بر ریشه Remothered Broken Porcelain می‌زند، لشکر تمام نشدنی ‌باگ‌های بازی است. رساندن بازی به بازار پیش از تب هالووین ایده بازاریابی خوبی است، اما نه به هر قیمتی! مشخص است که بازی به محض تمام شدن عرضه شده باشد.

انواع و اقسام باگ‌های ریز و درشت حتی روی بازی‌های یوبی‌سافت (!)‌ را هم سفید می‌کند. عمل نکردن دکمه‌ها، گیر کردن دشمنان پشت موانع یا حتی بدون هیچ دلیلی، قطع شدن صدا، غیب شدن آیتم‌ها از محیط بازی (حتی آیتم‌های اصلی)، مشکلات عدیده در کنترل شخصیت و تعامل با محیط، زمان تاخیر باورنکردنی در واکنش دادن شخصیت بازی به فرامین بازیکن و … به تجربه بازی ضربه جبران ناپذیری می‌زنند و در عین معیوب نشان دادن بازی از تاثیر چند نکته مثبت آن هم می‌کاهند.

لوکشین و اتمسفر در بازی‌های ترسناک حرف اول را می‌زند. Remothered Broken Porcelain از این جنبه، درست مثل Tormented Fathers عالی عمل می‌کند. بازی اول در یک عمارت بود (در سبک رزیدنت اویل) بازی دوم در یک هتل است (سایلنت هیل).

همین انتخاب لوکیشن‌ها در عین تکراری بودن تاثیر بخصوصی روی ذهن مخاطب می‌گذارند. چون از پیش ذهن را آماده پذیرفتن اتفاقات نابهنجار و خشن می‌کند. پر و بال دادن به اتمسفر بازی با طراحی محیط خوب و صداپردازی عالی شخصیت‌ها و محیط بر این تاثیر می‌افزاید و در نهایت معجونی دست اول به خورد بازیکن می‌دهد.

اما افسوس که همین معجون خارق‌العاده و مخوف به خاطر داستان جسته گریخته و شخصیت پردازی سطحی کار به جایی نمی‌برد. ترتیب روایت بازی آنقدر متناوب و در هم ریخته هست که احتمالا خود سازندگان هم در میانه راه کنترل اوضاع از دست‌شان خارج شده و در باتلاق جلو و عقب کردن زمان غرق شده‌اند.

بعد از چند ساعت اول و شروع نفس‌گیر بازی همه چیز سیر نزولی پیدا می‌کند و همه هیجان و خوف ناشی از قرار گرفتن در اتمسفر سنگین هتل و تعقیب شدن توسط دشمنان بی‌رحم هیچ هدف روایی خاصی را دنبال نمی‌کند. همین عامل مثل تیر خلاصی هر مخاطبی را از پوچ بودن تجربه بازی آگاه می‌کند.

Remothered Broken Porcelain ادامه‌ای بود که می‌توانست سرنوشت بهتری داشته باشد، اگر خودش را لایق چنین جایگاهی می‌دانست. عنوانی که تمامی ملزومات اولیه یک بازی موفق ترسناک را در خود داشت، ولی با عجله و زودتر از موعد از خواب مرگبار خود بیدار شده و پس از برداشتن چند قدم در جهات پراکنده و سر دادن نعره‌ای جانکاه با سر به زمین می‌خورد و احتمالا بار دیگر بلند نشود.

نقد و بررسی بازی Remothered Broken Porcelain روی PS4 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.