نقد و بررسی بازی Shadow of the Tomb Raider

هیدکی کامیا خالق آثاری همچون Devil May Cry و Bayonetta در زمان توسعه قسمت دوم این مجموعه مصاحبه‌ای انجام داد و اعلام کرد که دومین قسمت از یک مجموعه بازی فرصتی است برای سازندگان که ایده‌های جا مانده از نسخه اول را پیاده سازی کنند و ساخت قسمت سوم نشان می‌دهد که آنها تنها به دنبال کسب درآمد بیشتر هستند و حرف تازه‌ای برای گفتن ندارند. هرچند در حال حاضر Bayonetta 3 در حال ساخت است اما با نگاهی به سه‌گانه‌های مختلف در صنعت بازی متوجه می‌شویم که صحبت‌های بازیساز کهنه‌کار ژاپنی کاملا درست است و در اکثر اوقات قسمت سوم یک مجموعه آنچنان حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد. همین موضوع درباره بازی Shadow of the Tomb Raider نیز صدق می‌کند. اثری که اینبار از سوی سازندگان اصلی خود یعنی Crystal Dynamics به طور کامل توسعه پیدا نکرده و استودیو Eidos Montreal نقش کلیدی در تولید آن داشته. با توجه به این موضوع حتی پیش از انتشار بازی Shadow of the Tomb Raider نیز می‌توانستیم حدس بزنیم که احتمال زیاد خبری از نکته‌ای جدید در این بازی نیست.(shadow of the tomb raider review)

همین اتفاق افتاده و هرچند با بررسی بازی Shadow of the Tomb Raider متوجه می‌شویم با اثری استاندارد و خوش ساخت روبرو هستیم اما عملا سازندگان آن تلاشی برای اضافه کردن قابلیت جدیدی به ساخته‌های قبلی Crystal Dynamics انجام نداده‌اند. بازی Shadow of the Tomb Raider همان Tomb Raider آشنایی است که تاکنون طی سال‌های اخیر دو بار موفق به تجربه آن شده‌ایم. بازی که سعی دارد با نگاهی به اصول سنتی Tomb Raider در ژانر اکشن ماجراجویی، نیم نگاهی هم به آثار مدرن این سبک داشته و با الگوبرداری از آنها روایتی سینمایی، گیم‌پلی استاندارد و جلوه‌های بصری مناسبی را پیش روی گیمر قرار دهد. در این شرایط اگر فکر می‌کنید که اثر فعلی چیزی فراتر از Rise of the Tomb Raider برای ارائه کردن دارد، سخت در اشتباه به سر می‌برید.

پیش‌تر می‌دانستیم که بازی Shadow of the Tomb Raider سعی در به پایان رساندن داستانی دارد که با ریبوت این مجموعه و عرضه Tomb Raider در نسل گذشته کنسول‌های خانگی شروع شده بود. داستان درگیری لارا کرافت با گروهی تحت عنوان Trinity که عملکرد گذشته آنها نقش پررنگی در کودکی شخصیت اصلی و سرگذشت پدر او دارد. قسمت قبلی این مجموعه با گره زدن داستان به موضوعات دینی و تکیه بر یک شخصیت مکمل جالب توجه توانسته بود نقش Trinity به عنوان یک گروه خرابکار و دشمن اصلی گیمر را شکل دهد. اینجا و در بازی Shadow of the Tomb Raider قرار بر این بود که داستان Trinity برای همیشه به پایان برسد و عملا فرصتی برای سازندگان بازی فراهم شده بود که پایان سه‌گانه جدید یکی از بهترین مجموعه بازی‌های اکشن ماجراجویی تاریخ را شکل دهند اما در این مسیر عملکرد ضعیفی داشته‌اند.

درست مانند بسیاری از داستان‌های مشابه که تاکنون بارها در صنعت بازی و فیلم‌های سینمایی تکرار شده‌اند اینبار نیز ماجرا با خراب‌کاری شخصیت اصلی و در ادامه رفتن به شهری گمشده شروع می‌شود. بازی Shadow of the Tomb Raider حتی سعی نکرده از کلیشه‌های رایج در سبک اکشن ماجراجویی و دیگر آثار موجود در ژانر Treasure Hunter دوری کند و یک راست به دل کیشه‌ها رفته.  برای یکبار دیگر گیمر با شخصیت منفی روبرو می‌شود که ایدئولوژی اشتباهی را دنبال کرده و باید با شخصیت مکملی همراه شود که تنها به نجات مردمش فکر می‌کند. اینبار تنها داستان از مناطق سردسیر نسخه دوم به جنگل‌های بارانی و تاریک رفته تا حداقل در این زمینه تنوع اندکی به وجود آید.

شاید تنها مشخصه‌ای که می‌توانست ضعف‌های بسیار داستان بازی همچون روایت کاملا قابل پیش‌بینی، شخصیت‌‌پردازی ضعیف و هدف‌گذاری کلیشه‌ای شخصیت‌ها را پوشش دهد، تغییر در خصوصیات شخصیت اصلی یعنی لارا کرافت بود. برای مدت طولانی سازندگان این اثر اعتقاد داشتند که بازی Shadow of the Tomb Raider سیاه‌ترین داستان لارا در تمامی قسمت‌های این مجموعه بازی را روایت می‌کند. وعده‌ای که تاحدودی نیز در نمایش‌های بازی قابل لمس بود اما نتیجه نهایی شاید آن چیزی نباشد که انتظارش را داشتید. عملا به جز چند دقیقه محدود، لارا کرافت در تمامی بخش‌های بازی همان شخصیت آشنای قسمت پیشین است. دختری که به دنبال کشف راز مرگ پدر خود است و با این وجود کنجکاوی خاصی نیز برای اشیا و شهرهای گمشده دارد.

این در شرایطی که است در خطر بودن یکی از دوستانش او را برای بخشی از بازی تبدیل به فردی بی‌رحم و تاریک می‌کند. اتفاقی که به شکل قابل توجهی گیمر را شگفت‌زده کرده و او را برای مسیری جدید در این مجموعه آماده می‌کند اما بعد از تنها یک صحنه و لحظاتی کوتاه به پایان می‌رسد. در شرایطی که طی یک سکانس سینمایی لارا بازی Shadow of the Tomb Raider تبدیل به خبیث‌ترین نمونه خود در طول عمر این مجموعه می‌شود اما ورق در یک چشم به هم زدن برگشته و باز هم با شخصیتی روبرو می‌شویم که با مشخصه‌های فعلی خود جایی برای پیشرفت در درام داستان ندارد.

درست مانند داستان که تقریبا شرایطی مشابه با قسمت قبل را تجربه می‌کند، گیم‌پلی نیز دست نخورده باقی مانده و به قدری درجا می‌زند تا جایگاهش در سطح و اندازه یک بسته قابل دانلود داستانی قرار گیرد. عملا هیچ چیز جدیدی در ساختار گیم‌پلی بازی پیش روی گیمر قرار نمی‌گیرد. مبارزات همچنان به روش‌های مختلف دنبال شده و بزرگ‌ترین ضعف آن یعنی تیراندازی بدون هیچ تغییری از قسمت قبل در بازی Shadow of the Tomb Raider تکرار شده. همچنان تیراندازی با اسلحه‌های مختلف آن حس لازم را به مخاطب منتقل نکرده و تنها شاهد پیاده‌سازی خوب مکانیک تیر و کمان هستیم که همان ابتدای شروع دوباره Tomb Raider به شکل خوبی طراحی شده بود. گیمر همچنان مانند قسمت‌های پیشین امکان ارتقا و انتخاب از میان اسلحه‌های مختلف را داراست و باید برای انجام این کار موارد لازم را با جستجو در محیط پیدا کند.

این بخش از بازی نیز بدون هیچ تغییری برای بار دیگر تکرار شده. شاید تنها اندکی تنوع آیتم‌هایی که در محیط بازی پخش شده‌اند افزایش یافته باشد. مسئله‌ای که در نگاه کلی به‌هیچ وجه روی تجربه کلی بازی Shadow of the Tomb Raider تاثیر خاصی نداشته. با نگاهی دقیق‌تر به مکانیک شکار حیوانات که نقش پررنگی در قسمت‌های پیشین داشت متوجه می‌شویم که عملا در این قسمت تنها به جز تغییر ظاهری و اضافه شدن چند حیوان خاص تغییر خاصی به وجود نیامده. این در شرایطی است که گیمر حتی در موقعیت‌های کمتری نسبت به گذشته برای شکار حیوانات قرار می‌گیرد و بعد از مدتی متوجه می‌شوید که برای بخش عمده‌ای بازی اصلا سراغ شکار نرفته‌اید. همچون نسخه‌های قبلی بعد از به دست آوردن آیتم‌های مختلف در محیط می‌توانید به هاب‌های طراحی شده رفته و نه تنها ماموریت‌های جانبی را دریافت کنید بلکه به خرید و فروش آیتم‌های خود بپردازید. اینبار و در بازی Shadow of the Tomb Raider ساختار خرید و فروش و به طور کلی معامله با فروشنده‌ها کمی بهبود یافته و سعی شده جزئیات بیشتری در آن قرار گیرد.

با این حال اصلی‌ترین دلیل حضور گیمر در هاب‌های بازی رفتن به سراغ ماموریت‌های جانبی و پشت سر گذاشتن چالش‌های طراحی شده در Tomb است. این روزها تنها باید God of War باشید که ماموریت‌های جانبی سرگرم‌کننده‌ای را پیش روی گیمر قرار دهید و متاسفانه سازندگان بازی Shadow of the Tomb Raider به هیچ‌وجه در این زمینه توانایی نزدیک شدن به انحصاری سونی را ندارند. ماموریت‌های جانبی سومین قسمت از مجموعه جدید Tomb Raider به قدری ضعیف و بدون جذابیت طراحی شده‌اند که بعد از مدتی تصمیم می‌گیرد به طور کلی بیخیال آنها شوید. هرچند جوایز خوبی برای انجام آنها در نظر گرفته شده اما بهتر از برای اتلاف زمان کمتری به سراغ آنها نروید. در مقابل اما طراحی تومب‌ها همچنان در سطح خوبی انجام شده و با رفتن به سراغ هرکدام از آنها با چالش‌های خوبی روبرو می‌شوید. شاید تنها ضعف این بخش کوتاه بودن بیش از حد قسمت‌هایی از گیم‌پلی است که به بررسی تومب‌ها ارتباط دارد.

با نگاهی به دیگر قسمت‌های گیم‌پلی همچون ساختار ارتقا قابلیت‌ها یا پلتفرمر نیز متوجه می‌شوید که سازندگان بازی عملا ایده‌ خاصی برای ایجاد تغییر در ساختار قبلی نداشته و تنها سعی کرده‌اند در بستر موجود توسعه خود را ادامه دهند. همین مسئله باعث شده که به جز اضافه شدن یک قابلیت جانبی در قسمت پلتفرمر گیمر عملا با نکته جدید خاصی مواجه نشود. دیگر قسمت گیم‌پلی که سازندگان بازی پیش از عرضه مانور زیادی روی آن انجام داده بودند، قابلیت‌ مخفی کاری بود. درست مانند دو قسمت پیشین مجموعه، در بازی Shadow of the Tomb Raider باز هم گیمر این فرصت را دارد که برای پشت سر گذاشتن دشمن‌های خود با دو رویکرد اکشن یا مخفی‌کاری به سراغ آنها برود. اینبار لارا این فرصت را دارد که با مالیدن گل به صورت و بدنش کمی در محیط مخفی شده و البته میان پوشش گیاهی روی دیوارها نیز بدون دیده شدن قرار گیرد. به جز این دو مورد و چند انیمیشن جدید برای از پا در آوردن دشمن‌ها عملا هیچ تغییر دیگری را شاهد نیستیم. تمام آن مباحث مطرح شده پیش از عرضه بازی تنها جنبه تبلیغاتی داشته و پوششی بودند برای ضعف‌هایی که به واسطه تکرار یک فرمول مشخص شکل گرفته‌اند.

با چنین شرایطی که شاید تنها گرافیک و جلوه‌های بصری راه فرار بازی Shadow of the Tomb Raider باشند اما واقعیت ماجرا این است که عملا چیزی در این بازی نمی‌بینیم که طی سال‌های اخیر در عناوین دیگر مشاهده نکرده باشیم. در شرایطی که طراحی شخصیت لارا کرافت به خوبی انجام شده و جزئیات مناسبی به او اضافه شده اما با پشت سر گذاشتن این مسیر با شخصیت‌های جانبی مواجه می‌شویم که از دید جزئیات طراحی اختلاف قابل توجهی با شخصیت اصلی داشته و عملا باعث از بین رفتن تعادل گرافیک بازی حداقل در این بخش شده‌اند. محیط‌ها همچنان از طراحی خوبی برخوردار هستند و وسعت مناسبی دارند اما واقعیت ماجرا این است که برای شخص نگارنده همچنان بازی Uncharted 4 از دید گرافیک در مرتبه بالاتری نسبت به این بازی قرار می‌گیرد که چند سال بعد از انحصاری سونی روانه بازار شده.

اختلاف وقتی خود را به خوبی نشان می‌دهد که به سراغ بررسی انیمیشن‌ها برویم. لارا نه تنها از دید کیفیت طراحی انیمیشن‌ها از رقیب خود عقب‌تر است بلکه از تنوع و تعدد کمتری نیز در این زمینه نسبت به نیتن دریک رنج می‌برد. تنها بخشی که در بازی Shadow of the Tomb Raider نسبت به نسخه‌های پیشین بهبود یافته طراحی Set Piece‌های سینمایی است. سکانس‌هایی که گیمر در جریانی از پیش تعیین شده و اکشن قرار می‌گیرد و باید با پشت سر گذاشتن آن به بخش جدیدی از مرحله وارد شود. هرچند آزادی عمل در این قسمت‌ها به کلی از بین می‌رود اما طراحی این سکانس‌های سینمایی به قدری خوب است که دیگر از دیگر کمبود‌ها در این بخش چشم‌پوشی کنیم.

بازی Shadow of the Tomb Raider به خودی خود از نکات مثبت بسیاری بهره می‌برد اما عملا هیچ چیز جدیدی نسبت به نسخه قبلی این مجموعه برای ارائه کردن ندارد و سازندگانش تنها توانسته‌اند مسیر تعریف شده در گذشته را بدون هیچ تغییری ادامه دهند. بازی که تجربه آن به صورت کلی لذت مناسبی به همراه دارد اما در مقام مقایسه با نسخه قبلی درجا زده و چیزی برای جلو افتادن از مجموعه Uncharted ارائه نمی‌کند. بازی که بزرگ‌ترین نکته مثبت خود را افزایش بار سینمایی می‌بیند.