نینتندو همیشه خود را به‌عنوان بازی‌ساز نگاه می‌کند، در حدی که سخت‌افزارهای ساخته‌شده توسط این شرکت در اصل وسیله‌ای برای ساخت و فروش بازی‌هایش بدون قرار گرفتن تحت کنترل دیگران است. شاید به این دلیل است که نینتندو کمترین تعامل را با دیگر بازی‌سازان دارد. نتیجه این استراتژی این است که بازیهای خاص این شرکت توجه مخاطبان به سخت‌افزار را افزایش می‌دهند و در پی آن، علاقه این افراد به باقی آثار موجود افزوده می‌شود. برای مثال کسی که به هوای تجربه جدیدترین زلدا کنسول سویچ را خریداری کرده، به احتمال زیاد به سراغ بازیهای انحصاری دیگری مانند ARMS و Splatoon 2 خواهد رفت و حتی مهم‌تر بازیهای چند پلتفرمی را روی Nintendo Switch خریداری می‌کند. (sony in the way of nintendo)
این یکی از دلایلی است که معمولا باعث فروش خوب پلتفرم‌های نینتندو می‌شود. حتی کنسولی مشکل‌دار مانند Wii U توانست در طول عمر خود 14 میلیون فروش کند. این قدرت نینتندو در بازار کنسول‌هاست: همیشه نرم‌افزار این شرکت خریدار دارد، حتی در هنگامی‌که اشتباهات فاحش نینتندو در ساخت سخت‌افزار زنگ مرگ این شرکت را به صدا درمی‌آورد، از Wii U گرفته تا GameCube که چندان موفق نبودند. اگر به بازیهای نینتندو توجه کنیم، خواهیم دید که برخلاف معمول، آثار این شرکت ماه‌ها و شاید سال‌ها به فروش خود ادامه می‌دهند و به همین دلیل قیمتشان کاهش پیدا نمی‌کند. نینتندو از اندک سازنده‌هایی است که می‌تواند مانند بزرگانی مانند Bethesda و Rockstar بازیهای درخور توجه ارائه کند.
دلیل اشاره به نام نینتندو در کنار سونی در این روزها، این است که سونی نیز توانسته روال خود را تبدیل به صاحب پلتفرم با نرم‌افزار پرطرفدار کند. سونی بیشتر به سمت بازی‌هایی با تم بزرگ سالانه رفته درحالی که نینتندو معمولاً به دنبال بازیهای همه‌پسند و سرراست، به همراه نوآوری است. ولی در کل استراتژی هر دو شرکت شباهت فراوانی به یکدیگر دارد. با اینکه سونی همیشه تا حدی در تولید بازیهای First party باکیفیت تلاش می‌کرد (مانند خرید Pygnosis و ارائه Wipeput روی PS1) اما همواره روی بازیهای Third Party برای فروش سخت‌افزار تکیه داشت. سال‌ها عناوینی مانند Tomb Raider، Resident Evil، Crash Bandicoot و … فروش کنسول سونی را تضمین می‌کردند. در ابتدا این انتخاب درستی بود زیرا دیگر سازندگان نگران رقابت با عناوین قوی صاحب کنسول نبودند و در کنار آن، همه بازی‌ها به کنسول سونی به‌عنوان پلتفرم اصلی نگاه می‌کردند، پس چرا باید تلاش کرد؟
بالاخره زمان PS3 این عرصه را تغییر داد. با حضور قوی Xbox 360، در کنار هزینه بالای ساخت بازی، حرکت مایکروسافت برای ارتباط ساخت بازی‌ها بین Xbox و PC و حضور موتورهای بازی‌سازی مانند Unreal، بسیاری از سازندگان شروع به عرضه بازیهای خود روی دیگر کنسول‌ها کردند. برای اولین بار عناوینی مانند Devil May Cry، Final Fantasy روی کنسولی غیر از PS حضور پیدا کردند. حتی در مقطعی بازی‌هایی مانند Bioshock در ابتدا منحصر به کنسول مایکروسافت بودند و مشکل برای PS3 بیشتر و بیشتر شد. در این زمان سونی متوجه شد که دیگر نمی‌تواند روی Third party هایی حساب کند که به دنبال سود خود بودند. وقت آن بود که با ساخت آثار انحصاری، فروش کنسول را تضمین کند و منتظر دیگران نباشد. همه می‌دانیم بعد چه شد. سونی شروع به سرمایه‌گذاری و خرید انواع و اقسام شرکت‌ها کرد و به‌زودی قطاری از بازی انحصاری عرضه شدند که تا حدی فروش خوبی داشتند، ولی عالی نبودند. در آن زمان سونی بازیهای بسیاری عرضه کرد، برخی عالی، برخی معمولی و برخی نه‌چندان خوب که فروش خوبی نیز نداشتند.
با این وجود، در پایان دوران PS3، سونی تعداد زیادی استودیو و بازی داشت که افراد زیادی به دنبال آن‌ها بودند. برخی مانند Naughty Dog به‌تنهایی می‌توانستند System seller باشند و برخی مانند God of War و Ratchet and Clank توسط عملکرد ضعیف PS3 ضربه خورده بودند. وقتی نوبت به PS4 رسید، سونی کاملاً عملکرد خود را تغییر داد. به‌جای ارائه چندین بازی سالیانه، سونی روی عرضه تعداد انگشت‌شماری در هرسال سرمایه‌گذاری کرد و تمام تلاش خود را بر روی آن‌ها متمرکز نمود. نتیجه بازی‌هایی باکیفیت بسیار بالا مانند Bloodborne، Uncharted 4، Horizon Zero Dawn و این اواخر God of War و البته Spider-Man بود که همگی با موفقیت خیره‌کننده مواجه شدند. اوج این رویه بازی God of War بود که نشان داد سونی از زنده کردن برندهای خود و ساخت دوباره آن‌ها هراسی ندارد و می‌تواند با تغییر در نگاه خود، آثاری محبوب و موفق به بازار عرضه کند.
نکته دیگر تغییر روال فروش بازیهای سونی از تعداد انگشت‌شمار میلیون و موقتی، به فروش بالای 5 میلیون در ماه‌ها و شاید سال‌هاست. Uncharted 4 هنوز فروش دارد و 9 میلیون نسخه را رد کرده است، Horizon Zero Dawn نیز همانند آن عمل کرده و فروشش به 7.6 میلیون رسیده است؛ و God of War فروشی نینتندو وار را می‌گذراند و نشان می‌دهد که قدرت سونی به حدی رسیده که به‌تنهایی فروش سخت‌افزاری را تضمین کند؛ و این‌همه می‌رسد به شباهت میان نینتندو و سونی. هر دو شرکت با خوشحالی از پشتیبانی Third party ها بر روی کنسول خود استفاده می‌کنند، ولی در این مقطع از زمان هر دو سخت‌افزار را در خدمت نرم‌افزار گرفته‌اند. در عملی که به نظر واضح است، سونی و نینتندو هر دو در ساخت بازی‌هایی باکیفیت بسیار بالا سرمایه گذاشته‌اند و نمی‌توان انکار کرد که این استراتژی ساده موفق خواهد بود.
ولی چیزی که تا حدی نامحسوس است، اعمال با ریسک بالایی است که این شرکت‌ها برای موفقیت انجام می‌دهند. ساخت بازیهای یک‌نفره مانند Zelda و God of War در روزگار بازیهای آنلاین در این روزها شاید چندان تضمین موفقیت نداشته باشد. دلیلی که این دو شرکت می‌توانند امثال این بازی‌ها را بسازند صاحب بودن کنسول اختصاصی است. نیاز دارند که انواع و اقسام تجربه‌ها برای جذب مخاطب را ارائه دهند و در این میان، ضرر را نیز به جان بخرند. همین مسئله باعث می‌شود که راه برای ساخت بازیهای عالی و بی‌نظیر باز شود!
بعد چند سال تو سایتا ایرانی یک مطلب درست و مشتی خوندم دس خوش
مقاله بسیار جالبی بود :yes: :yes: :yes:
به نظر من نسل بعد شاهد سخت‌ترین درگیری بین سونی و مایکروسافت خواهیم بود. مسئله‌ای که الآن هست اینه که سونی درصد زیادی از بازیهاش داستان محور و سوم شخص، از اون طرف مایکروسافت به نظر میاد ژانرهای متنوع‌تری برای عرضه در نسل بعد خواهد داشت.
سوال اینجاست که آیا سونی به همین روندی که در نسل هفتم و هشتم طی کرد ادامه میده یا اینکه تغییر رویه میده؟ و اگر که تغییر رویه نده، باز هم میتونه مثل این نسل به موفقیت دست پیدا کنه؟ یا اینکه گیمر‌ها به سمت مایکروسافتی کوچ میکنن که نسل پیش رو واگذار کرده؟
یک سوال مهم تو مقاله جواب داده نشد.آیا بازی های انحصاری پلی استیشن باعث ترغیب مردم به خرید این کنسول شدند؟یابالعکس فروش بالای PS4 خود به خود فروش بالای عنواین انحصاری این کنسول رو به همراه داشت؟ضمن اینکه منکر کیفیت بالای بازی های انحصاری پلی استیشن نمیشم ،شخصا تاثیر عامل دوم رو بیشتر میدونم.فروش خوب یک کنسول در لانچ میتونه مسیر موفقیت اون رو هموارتر کنه.رقیب مستقیم،اکس باکس، فروش اولیه رو نه به خاطر لانچ تایتل های PS4،که به خاطر سیاست های غلط خودش مثل قیمت بیشتر و شایعه نبود امکان خرید و فروش بازی دست دوم باخت.(شاید حتی لانچ تایتل های اکس باکس بهتر هم بودن) .خیلی از مشکلات اکس باکس بعدا حل شدن ولی راضی بودن گروه اولیه خریدار،خود به خود موج بعدی خریدار ها رو هم به وجود میاره.اینجوری که اگه کسی بپرسی چرا PS4 رو انتخاب کردی ،بهت میگه چون همه دوستام PS4 داشتم و میخوایم با هم بازی کنیم.اما اساسا قضیه فروش بازی های نینتندو با سونی فرق میکنه.جواب این سوال در مورد سوئیچ احتمالا کلمه هایی به جز زلدا و ماریو نخواهند بود.مقایسه کنید با شرایط مایکروسافت که برای فروش نسخه های بیشتری از بازی های انحصاریش، اون ها رو برای PC هم منتشر میکنه.
یه جای مقاله نوشتین:((به‌جای ارائه چندین بازی سالیانه، سونی روی عرضه تعداد انگشت‌شماری در هرسال سرمایه‌گذاری کرد و تمام تلاش خود را بر روی آن‌ها متمرکز نمود)).من زیاد موافق نیستم.کاهش تعداد بازی ها به نظرم بیشتر از اینکه برای بالا بردن کیفیت باشه، به خاطر بالا بودن هزینه هاست.Naughty Dog رو به عنوان نمونه در نظر بگیرید.نسل قبل چهار بازی تولید کرد.(سه آنچارتد اصلی به علاوه Last of us).این نسل چی؟تا به این جای کار فقط یک بازی.شخصا تعجب نمیکنم اگه Last of us 2 تبدیل به لانچ تایتل کنسول بعدی سونی بشه.
ممنون.ببخشید طولانی شد.
بسیار عالی. از اینکه میبینم بچه ها انقدر دید بازی نسبت به مسائل دارن و خیلی خوبی نظراتشون رو میگن تا ما هم چند تا چیز یاد بگیریم کیف میکنم. :yes: :yes:
به شخصه این کامنتهایی که براش وقت میزارین و نشراتتون رو میگین رو 100 برابر کامنتهای تک خطی تعریف و تجمید دوست دارم.
ولی در مورد فروش بازی روی PS4 و تاثیر اون روی فروش خود کنسول اجازه بده باهات مخالف باشم.
به طور حتم بازی های ps4 بودن که باعث شد اینجوری بشه. تو نسل پیش بود که سونی فهمید باید چی کار کنه. وقتی که 4 سال طول کشید که کنسولش تازه به سود برسه و جا بیافته که فهمید باید بازی بسازه. مشکلی که هیچ وقت نینتندو نداشته. وقتی ps3 رو ساخت با اون معماری پیچیده و مایکرو هم با یک سال عرضه زودتر 360 همه بازی سازا رو به سمت خودش کشیده بود فهمید که اشتباه کرده. تضمین فروش بالای یه کنسول فقط و فقط بازیشه. اگر به کنسول باشه اصلا الان سوییچ نباید بفروشه. چون کنسول خاصر نیست و قدرتی نداره. و فقط این هایبرید بودنش ارزشمنده. وگرنه کافیه یه دست فیفا بزنید توش تا متوجه بشید چه تفاوت سخت افزاری بین سوییچ و ps4 و وان هست. سونی فروش داره چون بازی داره. نینتندو فروش داره چون بازی داره. باور کن اگر red dead 2 به مدت 3 ماه انحصاری ps4 یا وان بود کنسول رقیب فروشش یک پنجم میشد. دوستان شما Ps4 خریدن چون بازیهاش بیشتر بود. چون عناوین لانچش بهتر بود. چون بازی هایی که قراربود تو سال اول و دوم براش بیاد خیلی بیشتر و بهتر بودن. همه آدما آینده نگری دارن. شما میای میبینی که مایکرو هیچی نداره. هیچی. نه تو ای تری چیزی معرفی میکنه و نه بازی خاصی داره. یکی دو تا بازی اختصاصی هم براش میاد اصلا و ابدا در حد و اندازه های هیچ کدوم از بازی های ps4 نیستن. آینده نگری میکنی و میری ps4 میخری. به خاطر بازی هاش. و گرنه برای چشمی که درگیر بازی شده و غرق در بازیه 900P با 1080P چه فرقی داره؟ دوستانت هم همین بودن. وقتی میبینن بازی های بهتری داره و گرون هم هستن پش همگی با هم میخریم و share می کنیم.
والا اگر بازی های وان خوب بودن الان همه وان داشتن.
یه سخت افزار با نرم افزارش معنی پیدا میکنه. بدون بازی هیچ کنسولی نمیمونه. اشتباهی که مایکرو تو این نسل کرد و به شدت ضرر کرد و این نسل رو باخت. تازه به فکر خرید استودیو و بازی افتاده و دیدیم که تو ای تری چندتا استودیو خرید. بردی که نینتدو میکنه و همیشه قبل از سخت افزار میاد بازی میسازه. میگه من سخت افزاری میسازم که بازیهام ساپورت کنه و برعکس مایکرو سافت که میاد بازی میسازه برای سخت افزار قویش.
ممنون از توجه تون آقا میثم.اول از همه بگم به جز آیتم هاتون،کامنت های شما وآقای طالبیان رو همیشه دنبال میکنم.خیلی اوقات کامنت هاتون خودش یه مقاله خوب میشه.کامنتتون در مورد رامها و امولاتورها تو خبر شکایت نینتندو خودش یک کلاس درس بود. :yes:
در مورد آینده نگری خریداران PS4 باهاتون موافقم.طرفدارها میتونند بعد از معرفی بازی ها.نسبت به منتشر شدنش مطمئن باشن.این جور نبوده که بگیم ما به هوای فلان بازی کنسول رو خریدیم ولی بازی هیچ وقت منتشر نشد.به جز Last guardian (که با یک نسل تاخیر عرضه شد) و Agent(که هیچ وقت عرضه نشد)،اون هم تو نسل قبل،بد قولی خاصی از سونی یادم نمیاد.
یک سوال بی ربط هم داشتم.نسل قبل بازی کردن تو کشورمون خیلی راحت تر وکم هزینه تر بود.اما چی میشه که اکثر کسایی که میبینیم این نسل PS4 خریدن درحالی که نسل قبل کنسولی نداشتن.مخصوصا تا اواخر پارسال که قیمت ها تقریبا ثابت شده بودن.
ممنون
به نظر من دلیلی که باعث شد PS4 حتی لانچ قوی‌تری داشته باشه، علاوه بر همه‌ی اون نکاتی که شما اشاره کردید، عملکرد خوبش در نسل هفتم که برمی‌گرده به بازیهای انحصاری‌های فوق‌العاده‌ای که در همون نسل عرضه کرد.
راستی یه انتقاد
مقاله هم بیشتر بذارید و حتما هم طولانی باشه
الان این مقاله تو پنج دقیقه اینا تموم میشه که :struggle: اونم مقاله ای که میشد خیلی بیشتر راجب اش بحث کرد…
سپاس
big satan :laugh:
آقا یه سوال
تفاوت first party و third party چیه؟
الان مثلا سایفون فیلتر ps1 فرست پاریتی هست یا ترد پارتی؟؟
الان مثلا گاد و رچت و GT فرست پارتی اند، درسته؟
یه توضیح روشن بدید که ما هم روشن شیم!
فرست پارتی به استودیوهایی گفته میشه که مالکیت اونها در اختیار کمپانی‌های سازنده کنسوله و به صورت انحصاری کار میکنن
استودیو‌ها و کمپانی‌های دیگه‌ای که مستقل از سازنده‌های کنسول هستن بهشون ترد پارتی گفته میشه