فرصتی برای شکست مرد پولادین – نقد و بررسی Injustice 2

حتی کسانی که علاقه‌ای به ابرقهرمان‌ها و کتاب‌های مصور ندارند با نام بتمن (Batman) و سوپرمن (Superman) آشنا هستند. شخصیت‌هایی که هرچند در میان آدم‌ خوب‌های داستان‌های مصور قرار می‌گیرند اما درگیری با سابقه طولانی و پرماجرا را در کارنامه خود دارند. کسانی که بیشتر در جریان اتفاقات ابرقهرمان‌ها هستند، می‌دانند که بیش از همکاری بتمن و سوپرمن، درگیری آنهاست که به عنوان اصلی‌ترین جذابیت کتاب‌های مصور کمپانی DC شناخته می‌شود. فیلمی ضعیف همچون بتمن علیه سوپرمن به همین واسطه توانست فروش خوبی را تجربه کند و حالا سازندگان Mortal Kombat برای دومین‌بار به صورت جدی سراغ این ابرقهرمان‌ها رفته‌اند تا یکی از تاریخی‌ترین و مهم‌ترین درگیری‌های آنها را روایت کنند. استودیو NetherRealm بعد از انتشار چند بازی ضعیف، از سال 2011 برای بار دیگر به نوار موفقیت برگشت. آنها در اولین قدم، شروعی دوباره برای Mortal Kombat را رقم زدند و در ادامه با ساخت Injustice: Gods Among Us توانستند بالاخره ایده‌ای که برای اولین‌بار در Mortal Kombat vs DC Universe به سراغش رفته بودند را به شکل مناسبی توسعه دهند. حالا آنها با تمام ایده‌های قسمت اول این مجموعه و البته تجربیاتی که از ساخت Mortal Kombat و Mortal Kombat X به دست آورده‌اند، بازی تحت عنوان Injustice 2 را به واسطه برادران وارنر وارد بازار کرده‌اند که بدون شک کامل‌ترین و بهترین ساخته آنها در چند نسل گذشته کنسول‌های خانگی است. در ادامه با نقد و بررسی Injustice 2 در وی‌جی‌مگ همراه ما باشید.

همچون چند بازی اخیر NetherRealm در Injustice 2 نیز شاهد حضور پررنگ بخش داستانی هستیم. اد بون به عنوان کارگردان این بازی از روایت مورد استفاده در اثر جدید خود با عنوان نسخه سوم داستان‌سرایی یاد کرده. برخلاف اکثر بازی‌های مبارزه‌ای که داستان را در ابتدا و انتهای مبارزات هر شخصیت در بخش تک نفره روایت می‌کنند، سازندگان Injustice 2 پرداخت سناریو خود را وارد گیم‌پلی کرده و برای بهبود آن از حجم زیادی میان‌پرده سینمایی استفاده کرده‌اند. در جریان بخش داستانی کنترل شخصیت‌های مختلفی بر عهده گیمر قرار می‌گیرد و با پیروزی در هر مبارزه یک میان پرده سینمایی به نمایش در می‌آید. این روال تا انتهای بازی دنبال شده و البته در قابلیتی جدید این امکان به گیمر داده می‌شود که بعضا از میان دو شخصیت مختلف یکی را انتخاب کنید. اینبار برخلاف Mortal Kombat X خبری از سکانس‌های QTE نیست و به یکباره گیمر در جریان پخش میان پرده غافل‌گیر نمی‌شود. یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های این قسمت در ساخته پیشین NetherRealm به انیمیشن‌های شخصیت‌ها و به خصوص انیمیشن‌های صورت ارتباط پیدا می‌کرد. انیمیشن‌ها در ساخته قبلی این استودیو به قدری ضعیف بودند که به صورت کلی روی کیفیت روایت داستان نیز تاثیر گذاشته بودند. حالا اما اد بون و همکارانش به یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های خود پی برده و برای صورت شخصیت‌های مختلف از انیمیشن‌هایی استفاده کرده‌اند که نه تنها در میان بازی‌های مبارزه‌ای منحصر به فرد است بلکه شاید چند اثر دیگر که در این نسل عرضه شده‌اند توان رقابت با کیفیت انیمیشن‌های صورت Injustice 2 را داشته باشند. شاید تنها ضعف بخش داستانی بازی به پایان‌بندی و نبود ارتباط آنچنانی با قسمت اول اختصاص پیدا کند. سازندگان بازی برای جلوگیری از سردرگمی مخاطب عملا ترفند دنیاهای موازی را رها کرده و تمام تمرکز خود را روی خط داستانی قرار داده‌اند که طی آن سوپرمن به خاطر مرگ لوئیس لین، جوکر را کشته و حالا برخلاف بتمن، اعتقاد به استفاده از خشونت برای رسیدن به صلح و امنیت دارد. پایان‌بندی Injustice 2 نیز می‌توانست کمی حماسی‌تر و با نتیجه‌گیری بهتری انجام شود اما همین مسئله که دو انتخاب کاملا متفاوت را پیش روی شما قرار می‌دهد باعث شده آنقدر روی کیفیت کلی بازی تاثیر منفی نگذارد.

داستان مدتی است که در کانون توجه ژانر مبارزه‌ای (Fighting) قرار گرفته اما واقعیت ماجرا این است که گیمر در همان لحظه اول با گیم‌پلی این دست بازی‌ها ارتباط برقرار کرده و مطمئنا مهم‌ترین عاملی که می‌تواند کیفیت محصولی در این سبک را تضمین کند، بالانس بودن گیم‌پلی است. بزرگ‌ترین مانع پیش روی سازندگان در این سبک عاملی به نام تغییر است. همواره ادامه‌هایی که با بازی اصلی در سبک مبارزه‌ای متفاوت بوده‌اند به خوبی از سوی طرفداران مورد توجه قرار نگرفته‌اند. این مسئله را در سابقه Mortal Kombat یا Tekken می‌توان دید. باتوجه به این مسئله NetherRealm توانسته با باقی نگه داشتن تمامی نکات مثبت گذشته و اضافه کردن قابلیت‌های جدید، گیم‌پلی‌ای را پیش روی مخاطب قرار دهد که از هر جهت نسبت به کارهای پیشین آنها ارتقا یافته و شاید یکی از معدود عناوین مبارزه‌ای باشد که توانایی سرگرم نگه داشتن مخاطب برای زمانی طولانی را در اختیار دارد. یکی از نکاتی که معمولا تازه‌کارها را از مجموعه بازی‌های Street Fighter دور می‌کند، پیچیدگی اجرای ضربات و کلیت گیم‌پلی است. کپکام عملا به تازه‌کارها اجازه نمی‌دهد با تمرکز روی سرگرمی به سراغ ساخته‌اش بروند. سازندگان Injustice 2 اما رویکردی کاملا متفاوت را پیش گرفته و چارچوبی را در گیم‌پلی طراحی کرده‌اند که به شما اجازه می‌دهد به عنوان شخصی که تاکنون دست به بازی‌های مبارزه‌ای نزده از بازی به همان اندازه‌ای لذت ببرید که قهرمان‌های مسابقات جهانی EVO لذت می‌برند. اکثر چند ضربه‌ها و حرکات ویژه به شکلی ساده طراحی شده‌اند و با حرفه‌ای شدن می‌توانید آنها را بدون هیچ‌ فاصله‌ای به یکدیگر متصل کرده و حرکاتی جالب را شکل دهید. دومین قسمت از مجموعه Injustice همچنان نکات معرفی شده در نسخه اول مانند تخریب‌پذیری و متغیر بودن محیط‌ها، استفاده از نوار ویژه پایین صفحه برای انجام حرکات خاص یا استفاده کامل از آن برای Super Move را مورد استفاده قرار داده و توانسته با اضافه کردن موارد جزئی، پیچیدگی لازم برای حرفه‌ای‌ها را شکل دهد. حالا گیمر می‌تواند در میان چند ضربه‌های حریف از مقابل او حرکت کرده و عملا نوار ضربات دشمن را خنثی کند.

اصلی‌ترین و مهم‌ترین پیشرفت Injustice 2 به مواردی اختصاص پیدا می‌کند که از ژانر نقش آفرینی وام گرفته شده‌اند. بعد از هر پیروزی جعبه‌هایی به عنوان جایزه به گیمر اختصاص پیدا می‌کند که بسته به نوع هرکدام حاوی آیتم‌های مختلفی هستند. این آیتم‌ها در چند دسته اجزای لباس‌ و قابلیت‌های ثانویه تقسیم شده و با استفاده از هر کدام می‌توان به قدرت‌های شخصیت‌های مختلف افزود. به نوعی سیستم زره و ظاهر بازی‌های نقش آفرینی اینجا در Injustice 2 بدون هیچ تغییر خاصی مورد استفاده قرار گرفته و نتیجه مناسبی را به همراه داشته. در قسمتی کامل گیمر می‌تواند هرکدام از بخش‌های مختلف زره شخصیت‌ها را روی بدن آنها قرار داده و جزئیات قدرت قهرمان خود را ارتقا دهد. تمامی این تغییرات در بخش‌های مختلف بازی همچون قسمت تک نفره یا آنلاین حضور داشته و به نوعی می‌تواند جدای از سطح بازی، به گیمرها برتری دهد. باید این مسئله را در نظر گرفت که سازندگان بازی این گزینه را پیش روی گیمرها قرار داده‌اند تا تمامی قابلیت‌های مرتبط با ارتقا شخصیت‌ها را در بخش رقابتی غیرفعال کنند تا تنها سطح طرفین پیروز رقابت را تعیین کند. یکی دیگر از ضعف‌های Injustice 2 در این نقطه است که خود را نشان می‌دهد. تمامی قسمت‌های لباس شخصیت‌ها که روی قدرت‌های آنها تاثیرگذار است با هزینه کردن واحد پولی داخل بازی قابل خرید است اما برای مواردی که به صورت اضافی طراحی شده و تنها روی ظاهر ماجرا اثر می‌گذارند، این امکان وجود دارد که شما با هزینه کردن پول واقعی به خواسته‌های خود برسید. هرچند این مسئله روی کلیت گیم‌پلی تاثیر منفی ندارد اما حداقل از دید ما به عنوان نکته‌ای منفی شناخته می‌شود.

اینبار استودیو NetherRealm سعی کرده با سیستمی مشابه ساختار برج‌های سرگرم‌کننده Mortal Kombat را در Injustice 2 پیاده کند. این بخش از بازی که Multiverse نام دارد به گیمر اجازه می‌دهد مجموعه‌ای از مبارزات را با شخصیت‌های مختلف برگزار کند. مبارزاتی که معمولا در آنها اتفاقات متفاوتی از درگیری‌های معمول رخ داده و هر کدام از طرفین شرایط خاصی را دنبال می‌کنند. درست مانند Mortal Kombat X که بعضا شخصیت‌ها را بدون دست یا پا پیش روی یکدیگر قرار می‌داد اینجا هم شرایط کمی متفاوت از روال عادی بازی است و می‌تواند با در نظر گرفتن جوایز مختلفی که ارائه می‌کند، مخاطب را ساعت‌ها سرگرم کند. جدای از این بخش، Injustice 2 در زمینه بازی آنلاین نیز امکانات بسیاری را در مقابل گیمر قرار داده و به او اجازه می‌دهد که در حالت‌های مختلفی همچون King of the Hill (همان برنده به جای خودمان) به صورت آنلاین مبارزه کند. در بررسی که ما انجام دادیم، پیدا کردن حریف مناسب که پینگ خوبی را در مقابل اینترنت ایران ارائه کند کمی سخت است اما غیرممکن نیست. احتمالا طی چند هفته‌ آینده و با افزایش مخاطب‌های بازی این مشکل نیز به کلی برطرف می‌شود. دومین قسمت از مجموعه بازی‌های Injustice همان چیزی است که تحت عنوان تکامل ساخته‌های NetherRealm در انتظار عرضه‌اش بودیم. سازندگان بازی تمامی داشته‌های مثبت خود از گذشته را به این اثر وارد کرده و سعی کرده‌اند در کنار آن نیم نگاهی هم به نکات جدید داشته باشند. بازی که در زمینه داستان‌سرایی، گیم‌پلی و قسمت آنلاین عملکرد مناسبی داشته و از لحاظ گرافیک و صداگذاری نیز فصل جدیدی را برای بازی‌های مبارزه‌ای آغاز کرده.