بررسی بازی Ghost Recon Breakpoint

اجاره دهید این مطلب را با بیتی زیبا از سعدی که می‌گوید، «ترسم نرسی به کعبه‌ای اعرابی، کین ره که تو می‌روی به ترکستان است» شروع کنم، که کاملا در وصف یوبی‌سافت و عنوان «Ghost Recon Break Point» می‌توان از آن استفاده کرد! همراه وی جی مگ باشید با نقد و بررسی بازی Ghost Recon Breakoint.

باید تا کنون متوجه راه و روشی که یوبی‌سافت با موتورجدیدش در پیش گرفته شده باشید. ساخت عناوینی با مپ‌های بسیار بسیار وسیع به همراه گیم‌پلی‌ای با المان‌های RPG و لوت‌های بسیار زیاد که ساعت‌های بسیار زیادی از وقت شما را به خود اختصاص خواهد داد. چند سالی هست که یوبی‌سافت موفقیت را فقط و فقط در این موارد می‌بیند و حتی در این راه بسیاری از IPهای مشهور و محبوب خود را قربانی کرده و به دست فراموشی سپرده است.

البته که تا حدودی هم حق دارند، تا زمانی که این عناوین با فروش بسیار بالا جیب‌های سازنده‌ را پر کند، سازنده نیازی به تغییر و ساخت عناوین متفاوت و جدید نخواهد داشت. اگر نگاهی کلی به عناوین چندین سال اخیر یوبی‌سافت داشته باشید، متوجه فرمول کلی و شباهت بسیار بالای آن‌ها به یکدیگر خواهید شد، بطوری که به نظر می‌رسد تمامی این عناوین و IPها همگی در یک دنیای واحد در حال روایت شدن هستند.

از «واچ‌داگز» گرفته تا «اساسین» و «دیویژن» و حتی عنوان ریسینگ «کرو»، همگی از یک فرمول ثابت تبعیت می‌کنند. تعجبی ندارد که گوست‌ریکون نیز دنبال رو همین گروه باشد. با انتشار شماره قبلی یعنی «گوست‌ریکون وایلد لندز»، حساب کار دستمان آمد و فهمیدیم که آینده این سری به کجا ختم خواهد شد، آینده‌ای که هم‌اکنون مقابلمان قرار دارد و جای بسی تاسف و تاثر است.

اگر بگویم می‌توان به این بازی لقب دیویژن در جنگل داد، زیاد بیراه نگفته‌ام! تمامی المان‌های بازی بشدت یادآور عنوان دیویژن هستند، حتی انیمیشن‌ها و شوتینگ آن نیز به ظاهر مستقیما از آن عنوان به اینجا منتقل شده‌اند. اما اینجا با عنوانی طرف هستیم که به هیچ وجه پولیش نشده و به نظر می‌رسد (شما شکی از این بابت نداشته باشید!) با یک سری الگوریتم کاملا رندوم، توسط هوش مصنوعی ساخته شده است.

مپ بازی بشدت بزرگ و بی‌سروته است و مابین‌ جنگل‌ها و درخت‌ها گاها سازه‌ها و پایگاه‌هایی وجود دارند که می‌توانید با کشتن دشمنان و گشت و گذار داخل آنها لوت‌های جدیدی بدست بیاورید. البته با توجه به داستانی که در بازی برایتان روایت می‌شود، بازی شما را به سوی مخفی‌کاری هدایت می‌کند. گیم‌پلی نیز به این امر یاری می‌کند و می‌توانید دشمنان را با یک هدشات از پای در بیاوردید. اینجاست که برای اولین‌بار شاهد هوش‌مصنوعی فوق‌پیشرفته دشمنان خواهید شد.

دو دشمن با فاصله نیم‌متری از همدیگر در حال قدم زدن هستند و شما یکی از آن‌ها را هدف قرار می‌دهید، حالا دوست باهوش او مثل یک احمق به بالا و پایین نگاه خواهد کرد و حتی به خود زحمت فرار نیز نمی‌دهد، تا بدین صورت هدفی آسان برای هدشات دوم شما باشد! حالا داستان از چه قرار است؛ بطور خیلی خلاصه بگویم که شما یک سرباز کهنه‌کار هستید که در جزیره‌ای خیالی که توسط یک گروه تروریسی به اشغال شده، به تله افتاده‌اید!

این گروه تروریسی که توسط «کلنل کول واکر» (با بازی «جان برنتال») هدایت می‌شوند، کنترل این جزیره که دارای تجهیزات فوق‌پیشرفته نظامی است را در دست گرفته‌اند، شما و تیمی از افراد کارکشته برای مقابل با آن‌ها وارد جزیره می‌شوید اما خب طبیعتا همه چیز بهم می‌ریزد و شما در پشت خطوط دشمن گیر افتاده و حالا باید به تنهایی با ارتشی فوق پیشرفته مبارزه کنید و آدم بد داستان را به جهان باقی بفرستید. کافی است تا به اولین محل اجتماعی یا همان Hub بازی برسید تا با ده‌ها بازیکن رنگارنگ و عجیب‌و‌غریب مثل خودتان آشنا شوید؛ که کاملا در تناقض با اتمسفری است که بازی سعی در القای آن به شما دارد. اتمسفری که در آن تنها هستید و باید در این جزیره بی‌رحم زنده بمانید!

بگذریم؛ همانطور که گفته شد بازی شدیدا شباهت بسیار بالایی به عنوان دیویژن دارد و از همان سیستم شوتر لوتر تبعیت می‌کند. شخصی‌سازی و یا همان Customize با تنوع بسیار بالایی در بازی وجود دارد و انواع و اقسام لباس‌ها و ست‌های مختلف برای پوشیدن در اختیارتان قرار گذاشته شده است. همانند دیگر عناوین RPG و یوبی‌سافت، تمامی این لباس‌ها و سلاح‌ها نیز دارای چندین سطح مختلف هستند که با پیشروی و انجام ماموریت‌های سخت‌تر، با درجه‌های سختی بالاتر، لباس‌های بهتری انتظارتان را خواهد کشید. صحبت از ماموریت‌ها شد، خلاصه بگویم که این ماموریت‌ها تشکیل شده از رفتن از نقطه آ تا ب و هک/دانلود/آپلود یک سری اطلاعات و یا کشتن فردی خاص!

هیچ چیز خاص و هیجان‌انگیزی دیگری در طی این مراحل نخواهید دید. بخش اعصاب‌خوردکن ماجرا آن‌جاست که در حال انجام یکی از این ماموریت‌ها، مخفی‌کاریتان لو برود و در درگیری‌ها کشته شوید، اینجاست که می‌خواهید دسته را خُرد کنید، زیرا بعد از ریسپاون متوجه خواهید شد که چندین کیلومتر از آخرین محلتان فاصله دارید! حتی ممکن است در ته دره‌ای که ماموریت در بالای قله کوه قرار دارد به بازی برگردید! حالا این را اضافه کنید که وسایل نقلیه در بازی حکم درشکه دارند و هیچ همخوانی‌ای با طراحی و مپ ندارند. اگر سوار بر ماشین و موتور باشید، به خودی خود و دائما در حال کوبیدن خود به این اینجا و آنجا و گیرکردن به سنگ و درخت خواهید بود.

تنها راهی که می‌توانید با اعصاب راحت به مقصد برسید هلیکوپر خواهد بود که خب، بعد از ریسپاون شدن مطمئنن باشید هیچ وقت این آیتم در کنارتان وجود نخواهد داشت! پس تنها پیشنهادی که می‌توان برای رفع این مشکل ارائه داد، پیدا کردن یک یار و هم‌تیمی است تا در حین مبارزات به یاری همدیگر بشتابید و از مردن جلوگیری کنید. بیاد دارید که بالاتر گفتم به نظر می‌رسد این بازی بصورت کاملا شانسی و رندوم توسط هوش‌مصنوعی طراحی شده؟ دقیقا منظورم همین موارد بود زیرا ظاهرا حتی سازنده به خود زحمت نداده تا متوجه این چنین موضوعات پیش‌پا افتاده‌ای شده و آن را حل کند.

شاید اگر اتمام این بازی 30 ساعت از زمان شما را به خود اختصاص دهد، مطمئنن نزدیک به بیش از نیمی از آن را در حال گردش و گشت و گذار در محیط‌های وسیع و خالی بازی بوده‌اید. بخش ناراحت کننده اینجاست که گرافیک تکنیکی بازی و قدرت موتوری که یوبی‌سافت در این عناوین ارائه می‌دهد بشدت قابل توجه و زیباست. جنگل‌ها و پوشش گیاهی و واکنش‌ آن‌ها به باد و حرکت و نورخورشید مثال زدنی است اما تمامی این زیبایی با خالی و بی‌هدف بودن محیط برباد رفته. از موارد دیگری که بشدت شما را آزار خواهد داد باگ‌های بسیار زیاد و تقریبا تمام نشدنی بازی است.

تقریبا در هر صحنه‌ای که اتفاق می‌افتد شاهد یک باگ عجیب خواهید بود. گیر کردن به دیوار‌ها و موانع نامریی، افتادن در چاه بی‌انتهای زیرین نقشه، نشستن در میان آسمان و زمین در حالی که باید روی هلیکوپتر باشید، غیب شدن اتومبیل و دشمنان، مرگ‌های بی‌دلیل و احمقانه و خیلی موارد دیگر که تنها گوشه‌ای از باگ‌های متنوع این بازی است.

به بخش انیمیشن‌های صورت و NPCها که برسیم وضعیت بهبود خاصی پیدا نمی‌کند و با انیمیشن‌هایی که برایمان یادآور «اساسینزکرید اودیسه» بود مواجه می شویم. البته باید بگویم که این امر در کات‌سین‌ها دیده نمی‌شود و فقط در حین گیم‌پلی و صحبت با افراد مختلف مشاهده خواهد شد. حتی گاها بدون اینکه دهانشان حرکتی از خود نشان دهند با شما شروع به صحبت خواهند کرد!

اگر نگاه کلی‌ای به این عنوان داشته باشیم، باید بگویم که فرمول همیشگی یوبی‌سافت که اکنون کاملا به ورطه تکرار افتاده در جای‌جای بازی دیده می‌شود. المان‌هایی که از عناوین مختلف خود یوبی‌سافت و دیگر عناوین قرض گرفته شده و بصورت کاملا غیرحرفه‌ای و پولیش نشده در بازی گنجانده شده است. نتیجه کار تبدیل شده به یک شلم شوربایی که حتی کوچکترین نشانه‌ای از گوست‌ریکان‌های اوریجنال در خود ندارد و حتی تکلیفش با خودش نیز مشخص نیست. شاید بهتر یاشد یوبی‌سافت یک تجدید نظر کلی در روند ساخت عناوین آینده خود داشته باشد، در غیر اینصورت وضعیت از چیزی که هست نیز بدتر خواهد شد.

PS4 Review

نقد و بررسی روی PS4 و بر اساس نسخه ارسالی سازندگان انجام گرفته.