نقد و بررسی Chorus

عنوان Chorus ساخته استدیو Fishlabs (زیرمجموعه Deep Silver) یکی از معدود بازی‌های امسال است که کمی رنگ و روی تنوع به سیل عناوین Battle Royal، Shooting و پول محور کنونی می‌دهد. این بازی که می‌توان آن را به راحتی در گروه اکشن – سفینه رانی / فضایی / روایی دسته‌بندی کرد، در ارائه گیم‌پلی معقول و لذت‌بخش در کنار روایت مناسب با شخصیت‌پردازی قابل توجه به خوبی عمل کرده است.

داستان Chorus از جایی شروع می‌شود که اتفاقات عظیمی رخ داده و شما در نقش Nara درگیر ضمیر ناخودآگاه متشنج هستید! طبق کات‌سین ابتدایی بازی ماجرا از این قرار است که Nara به عنوان بزرگترین جنگجوی فرقه the Circle و از سوی شخص Great Prophet مسئول انجام کاری می‌شود که برخلاف باورهای اوست، به همین دلیل پس از انجام آن از خود بیخود شده، فرقه را ترک می‌کند و به منظومه‌ای دوردست می‌پرد (!) تا از گذشته تاریک خود فرار کند. ولی همه می‌دانیم که ماجرا همین جا تمام نمی‌شود.

Nara که از کرده خود پشیمان است از هر چه فرقه و Circle و Prophet دلزده شده است شروع به کارهای خدماتی می‌کند و از این راه دوستان جدیدی پیدا می‌کند. ولی سیطره Circle در حال گسترش بوده و آرمان تسلط بر همه‌ی منظومه‌های کهکشان هیچ جا را امن باقی نگذاشته است. به همین خاطر پس از مدتی کوتاه تمامی دوستان جدید Nara قربانی Circle می‌شوند و او برای از بین بردن آنچه که خود در شکل‌گیری‌اش از جان مایه گذاشته، بار دیگر وارد گود می‌شود.

گیم‌پلی بازی اکشن / سوم-شخص / سفینه‌رانی است. در تمام طول بازی شما در سفینه خود خواهید بود و با پرواز به نقاط مختلف نقشه بزرگ بازی که متشکل از چندین منظومه و محیط‌های عظیم است، داستان را پیش می‌برید. نبردهای فضایی به لطف کنترل خوب و روان سفینه و همچنین قابلیت‌های Aether که Nara به تدریج آزاد می‌کند نفس‌گیر، جذاب و به شدت سرگرم کننده هستند.

روند پیشرفت در بازی هم به خاطر پیدا کردن سفینه بهتر، ارتقاء مداوم تجهیزات سفینه و قابلیت‌های Nara به خوبی احساس می‌شود. برای مثال یکی از قابلیت‌های ویژه Nara غیب و ظاهر شدن پشت سر سفینه حریف است که در کنار طیف گسترده دشمن‌ها (سفینه‌های متخاصم و غیره) عمق مطلوبی به سیستم مبارزه بازی بخشیده است.

در کنار این قابلیت‌ها سه نوع کلاس اسلحه Gatling Gun، لیزر و راکت انداز هم در بازی وجود دارد که هر کدام به تنهایی قابل ارتقاء و شخصی‌سازی بیشتر هستند. جای تزئینات و شخصی‌سازی‌های بصری در بازی خالی است و می‌توان امید داشت با موفقیت این عنوان در آینده شاهد شخصی‌سازی‌های بیشتری هم باشیم.

برای بدست آوردن منابع کافی جهت ارتقاء سفینه چندین راه وجود دارد. یکی از این راه‌ها گذشت و گذار در محیط بازی و شناسایی منابع اعتباری معلق در فضاست که به لطف طراحی خوب و چشم‌نواز محیطی هیچ‌وقت تکراری یا خسته کننده نمی‌شود. همچنین می‌توانید با انجام ماموریت‌های فرعی توزیع شده در نقشه بازی منابع لازم بیشتری به دست بیاورید و برخی Lootهای با ارزش گیرتان بیاید که معمولا ادامه بازی و نبردهای دشوارتر را کمی راحت‌تر می‌کنند.

طیف این ماموریت‌های فرعی گسترده است و به لطف lore مطلوب بازی بیشتر به گسترش داستان و گیرایی اتمسفر کمک می‌کنند. اینها در کنار طراحی مراحل اصلی بازی، مجموعه‌ای سرگرم کننده از فعالیت‌های علمی تخیلی را شامل می‌شوند که تجربه کلی بازی و پیشبرد داستان را لذت‌بخش‌تر می‌کند.

برای مثال تعقیب و گریز، مسابقه‌های فضایی، نبردها در شرایط مختلف و غیره تنها بخشی از این ماموریت‌های فرعی هستند. ماموریت‌های اصلی که پیشبرنده داستان اصلی هستند هم از تنوع خوبی برخوردار هستند و برخی از نبردهای سهمگین و به یاد ماندنی بازی را هم در خود جای داده‌اند.

جنبه‌ی دیگر بازی حرف زدن Nara با خود و بوجود آمدن شرایطی مشابه با Hellblade: Senua’s Sacrifice است که اجازه می‌دهد ضمیر ناخودآگاه مشوش و افکار و دغدغه‌های شخصیت اصلی بازی را بشنوید که در نوع خود جالب و قابل تقدیر است. همین ریزه‌کاری‌ها و جزئیات به درد بخور عمق روایت و شخصیت پردازی را بیشتر از بازی‌های روال فعلی می‌کند.

علاوه بر این، انیمیشن‌های عالی شخصیت‌ها در طول کات‌سین‌های بازی هم مثال‌زدنی و در سطح بهترین‌ بازی‌های حال حاضر صنعت است که حس همزاد پنداری و درگیر کنندگی بازی را بیشتر هم می‌کند. برای مثال نفس کشیدن و حالت‌های مختلف چهره شخصیت اصلی به خوبی پیاده‌سازی شده‌اند و در کنار دیالوگ‌های سر راست و روایت علمی-تخلی جذاب، تجربه شیرینی را برای مخاطب به همراه می‌آورند.

گرافیک بصری و فنی بازی در کنار جنبه‌های صوتی، صداپیشگی و صداگذاری هم در سطح مطلوبی قرار دارند و به خوبی حس و حال Sci-Fi را انتقال می‌دهند. محیط‌های متعدد بازی درون‌مایه بصری متنوعی دارند و هر نقشه حس و حال متفاوتی دارد. طراحی هنری سازه‌های فضایی و معبدهای فرقه‌ای به خوبی انجام شده و مثال زدنی است.

استفاده از صدا پیشگان حرفه‌ای و ساخت موسیقی‌هایی که ترکیبی مطلوب و گوش‌نواز از آثار معروف سینمایی و موسیقیایی مشابه است، لطف دو چندانی به جنبه‌های شنیداری این عنوان بخشیده است. اما محدود بودن گیم‌پلی بازی به هدایت سفینه کمی از حس غوطه‌وری می‌کاهد. سازندگان توجه و اعتبار زیادی بر روی شخصیت اصلی بازی گذاشته‌اند که تماشای او فقط در کات‌سین‌ها میسر است.

بسیاری از اوقات و مخصوصا در تعامل با شخصیت‌های دیگر این احساس نیاز می‌شود که کاش کنترل شخصیت اصلی در یک محیط 3-بعدی امکان پذیر بود و می‌شد در محیط‌های محدود یک ایستگاه فضایی و یا محیط داخلی شخصیت‌های دیگر کنترل Nara را در دست گرفت. همین محدودیت‌های انگشت‌شمار در پرداخت گیم‌پلی بازی شاید از معدود کاستی‌های این بازی به شمار می‌روند.

Chorus لذت جنگ‌های فضایی و روایت درگیر کننده علمی-تخلی-فرقه‌ای را با تاکید بر آنچه که در انجامش توانایی کافی دارد به ارمغان می‌آورد. در بازاری که همه به دنبال Shooting و عرضه بازی‌های دست و پا شکسته هستند، تجربه دنیای خودمانی ولی به خوبی پرداخت شده Chorus برای همه کسانی که به سفینه‌رانی و اتمسفر فضایی علاقه دارند پیشنهاد می‌شود.

نقد و بررسی بازی Chorus روی PS5 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.