قسمت 28 پادکست VGCAST

اول از همه ممنون که به کامنتم پرداختید، نزدیک بود محمد جان هم بخاطر کامنت طولانیم به ملکوت بپیوندند که خدارو شکر نشد 😀 این قسمت هم خیلی چسبید واقعا!
اینم فکر کنم طولانی شهXD فکر نمیکنم لازم باشه دیگه بخونیدش بیشترش تکرار مکرراته(البته اگه همین برنامه خوندن نظرات رو دارید درقسمت آینده)
در این شکی نیست بحث هزینه و هدف مطرحه، اما خوب با اضافه شدن افرادی با تفکرم (این حداقل زمان میبره) و تکنولوژی ای که الان رسیدیم بنظرم وقتشه که این دغدغه ایجاد شه چون همیشه شروع کننده ها بیشترین هزینه رو میکنند ولی بعددش تکنولوژیش ایجاد میشه هم زمان کمتری بعدا صرف میشه هم هزینه ی کمی…ولی خوب فعلا برای اکثریت گرافیک اهمیت بیشتری داره.
نکته بعدی هم درباره ی سیستم گیم پلی ای که تعیین میکنند،این مورد درسته ولی نمیشه همه چی رو دیگه ربط داد مثلا درباره splinter cell صحبت کردید این سیستم چراغ برای فهمیدن اینکه خودمون رو گم نکنیم درگذشته با تکنولوژی اون زمان قابل توجیه بود اما الان واقعا راه حل های خیلی بهتری هست مثلا همون لحظه ای که این حرف رو زدید من به این فکر کردم الان خیلی راحت میتونن یه سیستمی بذارن که داخل بوته یا هر جایی شبیهش هر چند ثانیه بدن کاراکتر با یه نوری ضعیفه بِتَپه (نمیدونم چرا این برام خیلی آشناست فکر کنم برای قبلا همچین چیزی رو دیده بودم ولی فعلا یادم نمیادش ?:-) ) یا سیستمی مثل اون بالون های معروف MGS که داخل ساختمون هم میفرستادی طرف رو بیس XD این با این که به شکل وحشتناکی ضایعست ولی یه ذره هم رو مخم هم نمیاد که هیچ واسم بامزه هم هستش دوستش هم دارم 😀 (این از اون مدلای در راستای گیم پلی باشه فکر کنمXd)
درباره ی بحث بوته و استتار و اینا… بنظرم هممون قبول داریم که بازی ها اکثرا چالش برانگیز نیستن و آسونن، همه بوته ها مثل همه ، همه رنگ ها برای استتار مثل همه و و و و… تا میرسیم به چیزایی مثل این که برای طرف سنگ میندازی طرف هم عین جلبک تا هرجا بندازی میره ببینه چیه. ایجاد رنگ بندی و استتار و اینا که قبلا بحثش رو کردیم بنظم نه تنها به گیم پلی لطمه نمیزنه جذاب ترش هم میکنه…
یه چیز جالب هم درباره ی Far Cry دو بگم بین یک و دو و سه من دو رو از همه کمتر دوست دارم ولی به شکل عجیبی منم مثل محمد از همه بیشتر بازیش کردم سه تا چیز بازی برای من از همه جالب بود که تا قبلش حداقل من شبیهش رو ندیده بودم یکی فضای فوق العاده روشن و پرنوری بود که به شکل عجیبی تونسته بودن غمگین و دارک بودن محیط رو نشون بدن،تا قبلش بازی رو ندیده بودم که این همه پر نور روشن باشه ولی اینقدر تاریک و دلسرد کننده باشه مورد دیگش هم سیستم حریقش بود که با ککتل مُلُتُف یا به هرشکل دیگه ای یه آتیش ساده رو شروع میکردی توی یه صحرا با بوته های خشک بعدش درجهت باد پخش میشد و واقعا غیر قابل کنترل میشد (اعتراف میکنم چندباری خودم رو به فنا دادم با همین سیستم حریقش!دیگه حریف ها باهوش مصنوعی بماندXD)
بازی هم همون طور گفتید بازی سختی بود ولی واقعا سختی دوست داشتنی بود از وسطا همون قسمتی که مپ تغییر میکرد بازی چیزی نداشت خسته کننده میشد ولی نمیدونم چرا بازم تا آخرش رفتم:/
یه سیستم مسخره دیگه هم که الان یادم افتاد سیسم ammo و خشاب تفنگاست این پر کردنشون واقعا رو اعصابه یه خشاب دهتایی 5 تا تیر میزنی بعد ریلود میکنی خشاب رو میندازه زمین ولی اون 5 تا تیر هدر نمیره:/ آخه مرد حسابی الان 90 درصد بازی هارو آدم میره اون چپتر رو تموم میکنی از مهمات تا خرخره پره آدم این جنون بذار بعدا لازم میشه رو که هممون هم داریم بازی رو تموم میکنیم از فلان مهمات و تفنگ استفاده نمیکینم شاید لازم شد:/ میمیرید این خشاب پر کردن رو درست کنید آخه!یادمه قبلا یه بازی بود مثل آدم خشاب عوض میکرد آدم باید به فکر گلوله های خشابش میبود ولی یادم نمیاد چی بود ?:-)
جا داره یه سلامی هم به RE4 بکنم که سیستمی رو آورد به یسری بازی ها که با زدن کلاغ و مار و کوزه وغیره تیر اسنایپر و شاتگان و نارنجک میگرفتی، سلام روانی!

واقعا ترسام از Fear تو دسته بندی خاطره های خوبه ! من Fear رو روی Pc هیولای داییم بازی میکردم. یعنی بخاطر Fear میرفتم چند روز در هفته خونه مادربزرگم اینا با اینکه خیلی ام دور بود خونشون. دایی ـه منم از قدیم نشون داده بود ک زیاد اهل اهمیت دادن به ESRB نیس ( اینو وقتی فهمیدم که کلاس دوم دبستان با دیسک RE 3 اومد خونمون!) خلاصه ساعت 00:00 ک میشد میرفتیم پای Fear هرشب. از رابطه مستقیم فعالیت کلیه و مثانه موقع بازیه ترسناک هم ک خبر دارن دیگه ! حالا دستشویی خونه مادربزرگ هم گوشه حیاط با دمپایی های جلو بسته و کلی سوسک :دی خلاصه ک Fear یکی از بهترین و منحصردبفردترین تجربه های زندگی گیمری من بوده و هست. مرسی بابات این شماره پادکست خیلی چسبید ?