بازی‌کست: پادکست شماره چهارم

چشم.
خودشون که این طرفا پیداشون نمیشه تا خودشون رو معرفی کنن. البته اصلا یک درصد هم امیر گلخانی رو نمیشناسم و در مورد ایشون هیچ چیزی نمیتونم بگم که اینورا میاد یا نه . ولی محمد طالبیان و کسری کریمی رو تقریبا میشناسم. مخصوصا محمد طالبیان که دوست خیلی نزدیک باهاش نیستم و دوست صمیمی نیست ولی زیاد میاد دفتر کارم و دوست کاری محسوب میشه که به واسطه کار و تعمیرات و فروش کنسول بازی باهاشون از قدیم آشنا شدم. البته وقتی کار داره میاد. چون صنمی با من نداره. فقط وقتی کار داره میاد. و البته کسری هم کلا وقتی کار داره تماس میگیره. در واقع دوستان کاری هستن و دوست به معنی عرف و واقعی نیستن. شاید بشه گفت آشنا و کمی بیشتر از یه آشنا . البته این رو هم بگم منم در نگاه اونها همین هستم و نه بیشتر و منم هر وقت کارشون داشته باشم بهشون زنگ میزنم. مثلا برای داوری تو مسابقه ای یا همچین مواردی. این امر یک طرفه نیست.
اینو میدونم که کلا همه رو زیر عینکی نگاه میکنن سایتهایی مثل سایت ما را زیاد دنبال نمیکنن . برا همین کلا به اینجا سر نمیزنن که خودشون در مورد خودشون بگن. شاید ماهی یکبار. شایدم اصلا. منم از پادکستشون خوشم اومد و قرار دادم رو سایت. کاری با خودشون ندارم با اینکه بچه های گلی هستن.
محمد طالبیان و کسری کریم از نویسنده های مجله بازی رایانه خدا بیامرز هستن. هر دو منتقد و گیمر درست حسابی هستن و توی بازی رایانه کاغذی بسیار خوب می نوشتن. ربطی به سایت بازی رایانه نداشتن و اونجا نبودن. الان هم هر کدوم توی روزنامه های کاغذی فعالیت می کنن. در مورد امیر گلخانی هیچ جیزی نمیدونم و کلا نمیشناسمش و چیزی ازش نمیدونم.