نقد و بررسی Destroy All Humans

Destroy All Humans بازی رده متوسطی بود که در سال 2005 توسط استدیو Pandemic Games ساخته و با کمک THQ منتشر شد. هیچ چیز خارق العاده و خلاقانه‌ای در مورد این بازی وجود نداشت؛ اکشن بی‌ منطق و آزادی عمل در آزار و اذیت نسل بشر توسط یک موجود فضایی از خود راضی هسته اصلی بازی را تشکیل می‌داد.

مضمون نزدیک به فیلم‌های سرگرم کننده‌ای چون Mars Attacks! ساخته تیم برتون و فضای شوخ و کنایه‌ آمیز این بازی باعث بوجود آمدن جبهه طرفداران وفادار برای این بازی شد. تصمیم برای ریمستر کردن و انتشار مجدد این بازی در سال 2019 گرفته شد. THQ Nordic که امتیاز بازی‌های THQ ورشکسته را خریداری کرده است اقدام به احیای این بازی بنا به هیچ دلیل خاصی شد.

با توجه به تغییر شرایط جهان و مضحک و غیرقابل پیش بینی شدن اوضاع دنیا، گهگاهی شایعه پیدا شدن موجودات فضایی و احتمال حمله آنها به زمین باز هم بالا رفته است. انتشار اخبار و تصاویر محرمانه قبلی در فضای اینترنت هم بر این شایعه‌ها دامن می‌زنند. شاید همه اینها باعث شده‌اند «پورت استار»های فعال در استدیو Black Forest Games (که پورت‌ بازی‌های قدیمی از جمله Titan Quest را عرضه کرده‌اند) بار دیگر آستین بالا بزنند و بازی دیگری را از گنجه‌ی خاک خورده پروژه‌های متوسط THQ اسبق بیرون بکشند.

اولین قسمتی از بازی که توجه همه را به خود جلب می‌کند افزایش کیفیت بصری و فنی آن است. گرافیک بازی به کل متحول شده است و در کنار آن انیمیشن‌ها و فیزیک بازی هم انقلاب تجربه کرده است. افکت‌های نور و سایه‌زنی در وضعیت بهتری نسبت به قبل قرار گرفته‌اند و به لطف بازسازی در موتور گرافیکی قدرتمند Unreal Engine 4 همه چیز دلچسب و چشم نواز به نظر می‌رسد.

کنترل شخصیت هم نسبت به بازی قبل روان‌تر و دلپذیرتر است. پرواز با بشقاب پرنده همچنان کمی سخت و سنگین است، اما دویدن، پرواز کردن و معلق بودن در هوا با شخصیت اصلی بازی (Crypto) نرم و روان از آب در آمده است.

شوتینگ Destroy All Humans رضایت بخش و سرگرم کننده است. منفجر کردن هر چیزی که به ذهن‌تان می‌رسد، بلند کردن آدم‌ها، اشیاء و انواع و اقسام بشکه‌های قابل اشتعال و پرواز روی سر دشمنان هسته اصلی قسمت اکشن بازی به شمار می‌رود. وجود قابلیت‌ها و اسلحه‌های متنوع و رنگارنگ انجام چنین کارهایی را بیش از پیش دلچسب می‌کند.

با توجه به طول نسبتا طولانی بازی سرعت آزادسازی این تجهیزات هم مناسب و به جا است تا جایی که تنها در اواخر بازی کمی احساس تکراری شدن به مخاطب دست می‌دهد. بخش عمده بازی مربوط به همین قضیه است و می‌توان نتیجه گرفت کلیت بازی سرگرم کننده باشد. بخش‌های دیگر بازی شامل پرواز با بشقاب پرنده و مخفی کاری با اتکاء به قابلیت‌های بخصوص Crypto می‌شود.

همانطور که گفته شد کنترل بشقاب پرنده کمی سنگین و محدود است. نشانه گیری بسیار ساده و محدود کار شده است و امکان کشیدن لیزر مخرب بر روی همه نقشه وجود ندارد. بلکه بشقاب پرنده روی زاویه خاصی از زمین ثابت شده است و شما باید با تکان دادن خود آن به مکان‌های مختلف شلیک کنید.

همین محدود بودن دید باعث بروز مشکل در پرواز و هدف گرفتن سیل دشمنان می‌شود. اسحله‌های بشقاب پرنده در مقایسه با خود Crypto محدودتر است و شلیک و دفع موشک‌های احتمالی هسته اصلی مبارزات هوایی را تشکیل می‌دهند.

بخش دیگر بازی قسمت‌های مخفی‌کاری است که به لطف قابلیت هولوگرافیکی Crypto ممکن میشود. او میتواند با نزدیک به آدم‌های غافل شکل و شمایل آنها را بدزدد و به شکل آنها در بیاید. درست مثل کاری که 47 انجام می‌داد! اینکار برای گردش آزادانه در نقشه مراحل و وارد شدن به مکان‌های تحت نظر مناسب است اما کار دیگری در این حالت از دست‌تان بر نمی‌آید.

خواندن ذهن انسان‌های دیگر کاری است که باید به طور مداوم انجام دهید تا نقاب از صورت‌تان نیافتد. متاسفانه تعداد فکرهایی که در ذهن انسان‌های مختلف می‌چرخد محدود و انگشت‌شمار است و خیلی زود همان حرف‌های همیشگی را به دفعات خواهید شنید. بعضی از همین جملات تکراری بسیار خنده‌دار و بانمک هستند. مضمون اکثر آنها حماقت نسل بشر و تئوری‌های توطئه مختلف را نشانه گرفته است که با کلیت داستان و جو بازی همخوانی کامل دارند.

داستان Destroy All Humans چیز زیادی برای عرضه ندارد. آدم فضایی‌ها برای سر در آوردن از اوضاع کره زمین به اینجا آمده بودند که به خاطر اشتباهاتی بشقاب پرنده یکی از آنها سقوط کرده و باعث دستگیر شدن آدم فضایی نگون بخت می‌شود. شما با دستور مافوق خود وارد زمین می‌شوید تا اطلاعاتی از اوضاع و احوال کره خاکی جمع کنید.

صحنه اولین فرود Crypto بر روی زمین و اشتباهی گرفتن یک گاو به عنوان گونه حاکم بر کره زمین یکی از تکرار نشدنی‌ترین صحنه‌های بازی است. در ادامه داستان و بالا گرفتن درگیری بین فضایی‌ها و انسان‌ها شما رفته رفته به مناطق محافظت شده‌تر و نظامی‌تر می‌روید و کم کم پرده از توطئه‌های پنهان در حال جریان بر روی کره زمین بر ‌خواهید داشت؛ البته به مضحک‌ترین و پیش پا افتاده‌ترین، ولی در عین حال خنده‌دار ترین حالت ممکن!

طراحی مراحل و محیط‌های بازی نسبت به بازی قبل دچار تغییرات جزئی شده‌اند. طرح و چینش مراحل همان هستند ولی کیفیت بافت‌ها و اشیاء بسیار بالا رفته است. بازی تقسیم شده به مراحل مختلف که با ورود به هرکدام باید ماموریت‌های اصلی و فرعی خاصی را دنبال کنید. انجام این ماموریت‌ها سرگرم کننده هستند ولی بعد از مدتی تقسیم به همان سه فعالیت اکشن، پرواز و مخفی‌کاری می‌شوند. هیچ تنوع و دلیل خاصی پشت ماموریت‌های بازی نیست و خیلی زود محیط‌های محدود به علاوه کوچک بودن نسبی نقشه هر مرحله باعث تکراری شدن روند بازی می‌شوند.

صداگذاری، صداپیشگی و شخصیت پردازی بازی نسبت به قبل کمی پیشرفت داشته و در هنگام مکالمه با مافوق خود و سایر کات‌سین‌ها بیشتر متکی بر متن نیست. کات‌سین‌های بازی کارگردانی بهتری دارند و روایت داستان سطحی را کمی قابل تحمل‌تر می‌کنند. جزئیات چهره شخصیت اصلی و سایر شخصیت‌ها پلاستیکی و معمولی کار شده‌اند و چیز زیادی برای عرضه ندارند. دستاوردهای فنی گرافیکی به لطف استفاده از UE4 بیشترین تاثیر خود را بر گیم‌پلی بازی گذاشته اند و داستان، روایت و شخصیت‌های بازی چندان خیری از آن ندیده‌اند.

در مجموع باید گفت Destroy All Humans بازی ریمستری است که بود و نبودش چندان مهم نیست. اگر کسی از هسته اصلی این بازی که کاملا تاریخ مصرف گذشته است، خوشش بیاید بدون شک می‌تواند با همان بازی قدیمی سر کند. پیشرفت ملموس گرافیکی در کنار بهبود نسبی در قسمت روایت و نحوه ارائه داستان این عنوان را به محصولی متوسط و قابل قبول برای پر کردن اوقات فراغت به بی ‌منطق‌ترین حالت ممکن تبدیل کرده است.

نقد و بررسی بازی Destroy All Humans روی PS4 و بر اساس نسخه ارسالی سازندگان انجام گرفته.