نقد و بررسی The Callisto Protocol

 ساخت عنوان The Callisto Protocol در سال ۲۰۱۹ توسط شرکت Striking Distance و به منظور گسترش دنیای PUBG آغاز شد. چندی از سازندگان و خالقین عنوان پرطرفدار Dead Space اعضای اصلی استودیو را تشکیل می‌دادند و با همان تریلر معرفی بازی و شنیدن نام‌های آشنا، طرفداران برای تجربه این عنوان هرروز بیشتر هیجانزده می‌شدند.

البته بعدا «گلن اسکوفیلد» مدیر استودیو و طراح ارشد استودیو اعلام کرد که این عنوان دیگر هیچ ارتباطی با دنیای پابجی ندارد و به صورت یک IP مستقل به راه خود ادامه داده و منتشر خواهد شد.

تمامی نمایش‌هایی که از The Callisto Protocol در مراسم‌های مختلف نشان داده می‌شد، هیجانمان را برای تجربه آن بیشتر می‌کرد و همگی انتظار ادامه معنوی عنوان Dead Space را داشتیم، عنوانی که تا همین یک سال پیش و قبل از معرفی بازسازی شماره اول، توسط شرکت EA به باد فراموشی سپرده شده بود.

نمایش هایی که از بازی دیدیم همگی نشانگر اتمسفری بسیار سنگین و ترسناک، به همراه خشونت بسیار بالا و بی حد و مرز بود. اما در تمامی این نمایش‌ها، یک جای کار میلنگید! گیم‌پلی! و در نهایت این بازی دقیقا از همین بخش ضربه مهلک را به خود وارد کرد. در ادامه با نقد و بررسی این عنوان به وی جی مگ همراه باشید.

داستان The Callisto Protocol حول محور سیاره کالیستو و در سال ۲۳۲۰ روایت می‌شود. «جیکوب لی»‌ که خلبان یک کشتی فضایی باربری است توسط گروهکی مورد حمله قرار میگیرد و این کشتی فضایی در سیاره کالیستو سقوط می‌کند. سیاره‌ای که مجهز به یکی از مخوفترین زندان‌ها به نام Black Iron است.

محموله‌ای که جیکوب از سیاره یوروپا به این زندان در حال انتقال دادن بود بیشتر تجهیزات پزشکی بود و دلیل حمله این گروه سوالات زیادی را حول محور این محموله آغاز می‌کند. در ادامه جیکوب توسط اعضای زندان دستگیر شده و به سلولی منتقل می‌شود. داستان از همینجا آغاز شده و شورشی در زندان شکل می‌گیرد که آغازگر اتفاقات عجیب و تبدیل زندانیان به هیولاهای بی مغز می‌شود. اینکه دلایل این اتفاقات و منشا آن کجاست را در ادامه داستان جیکوب متوجه خواهید شد.

سوال اینجاست که آیا این داستان به اندازه کافی هیجان انگیز و بدیع است؟‌باید بگویم که خیر. داستان The Callisto Protocol تنها یک کپی ساده با کمی تغییرات از همان اتفاقات Dead Space است که حالا در قالبی دیگر خودش را برایتان روایت می‌کند. آیا روایت داستان تا پایان شما را به دنبال خود میکشاند؟‌ بله. حداقل برای یافتن سوالاتتان تا پایان بازی آن را تحمل خواهید کرد!

کلمه «تحمل» را بکار بردیم. باید گفت که The Callisto Protocol ضربه اصلی را در بدنه گیم‌پلی به خود وارد می‌کند. گیم‌پلی‌ای در ظاهر کاربردی اما تکراری و اعصاب خورد کن. در ابتدا و یادگیری سیستم آن که همراه با حرکات شدید دوربین و خشونت بالا همراه است، لبخند رضایت خواهید زد اما با گذشت فقط چند ساعت ابتدایی، لبخندتان تبدیل به ناامیدی و خشم خواهد شد زیرا تکرار و مکررات و نبود چالش در بطن آن، آن را تبدیل به یک عنوان دست چندم می‌کند.

بیش از نود درصد گیم‌پلی تشکیل شده مبارزات تن به تن با موجودات جهش یافته که با یک حرکت تکراری ساده به شما حمله‌ور خواهند شد. کافی است آنالوگ خود را به جهتی دلخواه فشار داده و نگه دارید تا جیکوب به ضربات دشمن جاخالی دهد و بعد از هر ضربه جهت جاخالی را تغییر دهید. به همین سادگی و بدون هیچ پیچیدگی خاصی می‌توانید بر تمامی دشمنان بازی اعم از موجود ابتدایی و یا باس‌فات‌ها فائق آیید.

حتی ضرباتی که دشمنان به شما وارد خواهند کرد هم تکراری است و هیچ تفاوتی در سیستم مبارزه آن‌ها وجود ندارد. بعد از جاخالی دادن و شمارش تعداد ضربه‌هایی تکراری دشمنان، حالا نوبت شماست که ضربه‌ خود را زده و دشمن را از پای در آوردید.

البته ناگفته نماند که در طول بازی سلاح‌های گرم مختلفی را خواهید یافت که می‌توانید با ضربات باتون آن‌ها ترکیب کرده و خسارت بیشتری را به دشمن وارد کنید، اما پایه و اساس اصلی گیم‌پلی بر مبنای ضربات باتون طراحی شده است زیرا میزان مهماتی که خواهید یافت از تبدیل بازی به یک عنوان شوتر جلوگیری می‌کند.

در کنار تکراری شدن سیستم مبارزات و با به یاد داشتن توضیحاتی که بالاتر به شما دادیم، حالا فرض کنید که توسط چندین دشمن مختلف محاصره شده‌اید. اینجاست که باید قرص‌های اعصابتان را آماده کنید زیرا در درگیری همزمان دوربین تنها بر روی یکی از دشمنان متمرکز خواهد شد و دیگر دشمنان از میدان دیدتان خارج و هر لحظه ممکن است به شما حمله‌ور شوند که هیچ راه خاصی برای جاخالی دادن غیر از دست به دعا شدن و نگاه داشتن آنالوگ برای جاخالی نخواهید داشت.

البته بد نیست اشاره‌ای نیز به بخش‌های مثلا مخفی‌کاری در مقابل دشمنان کور داشته باشیم که بیشتر شبیه به یک جک هستند!

بخش جالبتر ماجرا اینجاست که The Callisto Protocol باید ترسناک باشد و اتمسفر موجود در بازی آدرنالین خونمان را بالا بببرد، اما به طرز عجیبی هیچ المان ترسی در این عنوان وجود ندارد و تمامی تلاشی که سازندگان برای القای این حس انجام داده‌اند، استفاده از لحظات آنی و یا به اصطلاح Jump Scare هاست!

لحظاتی که حتی برای لحظه‌ای شما را نخواهند ترساند و بی‌تفاوت از کنارشان خواهید گذشت! با باز کردن هر جعبه و یا پشت هر دیواری که در مسیرتان قرار دارد احتمال بسیار بالایی وجود دارد که دشمنی به شما حمله کند. دشمنانی که گاهی هیچ راه مقابله ندارند و صرفا برای رقص روی اعصابتان طراحی شده‌اند!

درست شنیدید هیچ راهی برای مبارزه با بعضی از دشمنان کوچیک نیست. انگل‌هایی که با باز کردن جعبه ها برروی گردن کاراکتر می‌پرند و باید با فشردن پی در پی دکمه مورد نظر آن ها را از خود جدا کنید و شاهد از دست رفتن مقدار کمی از خط سلامتیتان باشید! حتی استفاده از خشونت بی حد و مرز نیز به این مهم کمک نمی‌کند و سلاخی شدن کاراکترتان توسط دشمنان برایتان بعد از مدتی تکراری و معمولی خواهد شد.

مورد بسیار آزاردهنده دیگری که نمی‌توان به راحتی از کنارش گذشت، سیستم گشت و گذار در محیط بازی است. اغراق نکرده‌ام اگر بگویم بیشتر زمان کشف محیط شما در بین شیارهای تنگ بین دیوارها و یا مسیرهای هواکشی سپری خواهد شد. استفاده از این المان به قدری زیاد است که اصلا برایتان قابل باور نخواهد بود. با هر چند متری که قدم می‌زنید بدون شک جایی تنگ برای گذر وجود دارد و این قضیه تا لحظه پایان بازی تمامی ندارد!

اما اگر بخواهیم نگاهی به بخش گرافیکی این بازی داشته باشیم، باید تیم طراحی و مخصوصا تیم طراحی محیط را ستوده و ایستاده برایشان کف بزنیم. این عنوان از موتور آنریل نسخه ۴.۷ استفاده می‌کند اما طبق گفته سازندگان بخشی از قابلیت‌های آنریل ۵ مثل رندر چهره کاراکترها را در آن به کار گرفته‌اند. همین امر باعث شده تا با یکی از بهترین طراحی کاراکترها و رندرهای موجود در بازی‌های ویدیویی طرف باشیم.

طراحی محیط بازی بشدت پرجزییات و زیباست و استفاده از سایه‌ها و نورهای ریل‌تام و ری ترس، برروی مد گرافیکی و البته ۳۰ فریم (برروی کنسول‌ها) هیجانمان برای آینده این موتور گرافیکی را بیشتر می‌کند. در کنار آن‌ها استفاده از دودها و بخارهای حجم دار و ‌Volumetric را داریم که در نوع خودشان بسیار نادر هستند. در یک کلام تیم گرافیکی بازی برای این عنوان سنگ تمام گذاشته‌اند و تمامی ارزش و امتیاز این عنوان را باید به این تیم هدیه کرد!

صداگذاری The Callisto Protocol نیز در سطح بسیار خوبی قرار دارد و وقتی با اتمسفر بوجود آمده همراه می‌شود ارائه خوبی از محیط را برایتان به ارمغان می‌آورد، اما همانطور که گفته شد طراحی کلی بازی و گیم‌پلی و استفاده از المان‌هایی که تکراری و به هیچ وجه ترسناک نیستن، پتانسیل این بخش را نیز به هدر داده‌اند.

کلام کلی

عنوان The Callisto Protocol امیدها برای تجربه یک عنوان ترسناک و متفاوت را برایمان بشدت بالا برد اما مشکلاتی که در بطن گیم‌پلی و طراحی مراحل آن وجود دارد، تمامی این امید‌ها را نقش برآب کرد. در بخش گرافیکی و صدا و تا حدودی روایت داستان، می‌توان این عنوان را تحسین کرد اما گیم‌پلی که ضربه اصلی را به بدنه و کلیت آن وارد می‌کند، مانع از آن شده تا از این بازی به عنوان یک بازی خوب یاد کنیم. اما تجربه یکباره آن، نه به قیمت کامل محصول، برروی کنسول‌های نسل جدید می‌تواند تاحدودی برایتان جذاب باشد.

نقد و بررسی بازی The Callisto Protocol روی PS5 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.