زخمی کشنده بر پیکر افتخار – نقد و بررسی For Honor

زخمی کشنده بر پیکر افتخار – نقد و بررسی For Honor

تجربه مبارزات تن‌به‌تن با اسلحه‌های سرد به‌وفور در دنیای بازی‌های ویدئویی یافت می شود؛ بااین‌حال در بیشتر آثار مورد نظر از سیستمی ساده و آرکید مانند با تکیه‌ بر ترکیب فنون چند ضرب استفاده می‌شود. برای کسانی که علاقه‌مند به این مبارزات پیچیده‌تر هستند، به‌جز یکی دو مورد محدود در دنیای بازی‌های مستقل (مانند Chivalry  و War for the Roses) انتخاب چندانی در بین عناوین بزرگ و پرهزینه وجود ندارد. اکنون اما باعرضه For Honor که با پشتوانه شرکت بزرگی مانند Ubisoft  ساخته‌شده، این رویه تغییر کرده. چشم گیمرها به‌خصوص کسانی که به مبارزات تن‌به‌تن با شمشیر، گرز و … علاقه دارند به این بازی دوخته‌شده تا ببینند حاصل بیش از 3 سال تلاش Ubisoft به چه نتیجه‌ای رسیده است.

بخش داستانی یا آموزشی؟

همان‌طور که احتمالاً می‌دانید For Honor  از دو بخش تک‌نفره و چندنفره تشکیل‌شده. اگر پیگیر اخبار این عنوان بوده باشید احتمالاً می دانید که از همان ابتدا مانور چندانی روی این قسمت داده نشده بود. به‌جز داستانی گذرا که چندان توجه گیمر را به خود جلب نمی‌کند، بخش تک‌نفره بازی در اصل یک قسمت آموزشی نسبتاً طولانی برای حالت چندنفره است. در هر مرحله به آموزش مکانیک‌های مادهای موجود در بازی پرداخته می‌شود و به‌جز تعدادی میان پرده در ابتدا و انتها، این احساس به مخاطب دست نمی‌دهد که در حال تجربه یک بخش داستانی جدی هست. به جرات می‌توان گفت که اگر به‌صورت گذرا این قسمت از بازی را تماشا کنید نمی‌توانید تشخیص دهید که آیا در حال تماشای بخش تک‌نفره بازی هستید یا بخش چندنفره آن! بااین‌وجود، آشنایی ابتدایی باشخصیت های هر گروه (شوالیه، سامورایی و وایکینگ)، پیدا کردن موارد جانبی و به‌دست آوردن مقداری پول (در ادامه بیشتر به این مورد خواهیم پرداخت) تمام جزئیاتی هستند که قسمت تک نفره پیش روی شما قرار می‌دهد.

چیزی که برای آن بازی را می خرید!

بخش چندنفره For Honor  به دو قسمت اصلی تقسیم‌شده. در بخش اول که Faction War  نام دارد، با توجه به گروهی که در ابتدا انتخاب کرده‌اید برای افزایش قلمرو گروه خود تلاش می‌کنید. خوشبختانه با شمشیر زدن برای یک گروه خاص، مجبور به انتخاب مبارزان آن گروه نخواهید بود و بازی در انتخاب هر یک از 12 شخصیت موجود دست مخاطب را باز می‌گذارد. در پایان هر فصل که ده هفته به طول می‌انجامد، هر گروه مقداری وسایل شخصی‌سازی و پول دریافت می‌کند که طبیعتاً، اعضای گروهی که در مقام اول قرارگرفته‌اند از غنائم بیشتری بهره‌مند می‌شوند. البته می‌توان گفت اکثریت‌قریب‌به‌اتفاق خریداران برای این قسمت نیامده‌اند و ممکن است خیلی‌ها اصلاً توجهی به جزییات Faction War نکنند اما در کل این ماد در عین سادگی، برای علاقه‌مندان به بخش آنلاین به خوبی طراحی‌شده و جذابیت‌های خاص خود را دارد. از دیگر مادهای موجود در قسمت آنلاین می‌توان به اصلی‌ترین و خاص‌ترین آنها یعنی Domination اشاره کرد. در این حالت هر نقشه سه نقطه برای کنترل دارد و گیمرها در غالب دو تیم 4 نفره بر سر این سه نقطه می‌جنگند. نکته جالب حضور سربازان کنترل‌شده توسط هوش مصنوعی است که همیشه از پایگاه به سمت نطقه میانی در حال حرکتند. هنگامی‌که تعداد سربازان خودی بیشتر از دشمن شود، کنترل این نقطه در اختیار شما قرار خواهد گرفت. در صورت رسیدن به هزار امتیاز، اعضای تیم مقابل وارد حالت Sudden Death می‌شوند و در صورت مرگ به‌طور کامل از رقابت حذف می‌شوند؛ مگر اینکه همراهان آنها بتوانند با بازپس‌گیری نقاط مختلف نقشه از امتیاز تیم حریف کاسته و امکان بازگشت را به آنها بدهند. باقی حالت‌های بازی همه نوعی از درگیری تن‌به‌تن هستند، دوئل، دو به دو و یا چهار به چهار. بااینکه مادهای ساده مبارزه تن‌به‌تن به‌اندازه کافی جذاب هستند، ولی می‌توان گفت که Domination بهترین در میان آنهاست. شباهت نقشه‌های این ماد به میدان جنگ واقعی و نیاز به هماهنگی و همکاری باهم تیمی ها حال و هوای خاصی به آن می‌بخشد که در دیگر قسمت‌های بازی دیده نمی‌شود.

سیستم مبارزه عالی…

مهم‌ترین و قوی‌ترین قسمت بازی، سیستم مبارزه آن است. در هر زمانی با انتخاب جهات اصلی (به‌جز پایین) مشخص می‌کنید که شخصیت شما از کدام سمت به‌صورت خودکار دفاع کند. این جهت برای حمله نیز بکار می‌رود که از دو نوع ضربه سنگین و سبک تشکیل‌شده. علاوه بر ضربات معمولی هر شخصیت دارای تعدادی حرکت و فنون چند ضرب مخصوص به خود است، که هرکدام تاثیرخاص خود را دارند؛ از به زمین انداختن حریف و برهم زدن تمرکز وی تا ضرباتی که سبب خونریزی می‌شوند. همانند حملات عادی، جهت تمام این حرکات با آیکون‌های مخصوص مشخص می‌شود و این امر کمک می‌کنند که فرد بتواند عکس‌العمل مناسبی در برابر حملات داشته باشد. وجود ضربات خاص هر شخصیت در کنار ضربات سبک و سنگین عادی، یادگیری نحوه مبارزه را آسان ولی تسلط بر آن را سخت می‌کند. با توجه به اینکه هر شخصیت مربوط به کلاسی مخصوص (Vanguard,Heavy,Assassin,Hybrid) است و فنون مخصوص خود را دارد، دقت و زمان زیادی نیاز است تا بتوانید در درگیری‌ها خودی نشان دهید!  خواندن حرکات حریف و استفاده به‌موقع از دفاع و ضد حمله به‌دقت زیادی نیاز دارد و در مواردی این‌همه تمرکز هیجان بسیار زیادی به همراه خواهد داشت! یکی از لذت‌بخش‌ترین لحظات هم استفاده از یک لحظه غفلت دشمن و پرتاب کردن او به درون دره و یا تله‌ای دراطراف است.

… ولی مشکل دار

چیزی که در جریان بازی به طور ملموسی حس می‌شود این است که مکانیک‌های مبارزات در For Honor به شکل واضحی برای نبرد با بیشتر از یک نفر طراحی نشده. کنترل شما در دفاع مقابل دو یا سه دشمن محدود به سعی در دفع کردن ضرباتی است که از جهات مقابل به سمت شما حرکت می‌کنند. اگرچه می‌توان با انجام به‌موقع عمل دفاع و حمله تا حدودی در برابر دشمنان مقاومت کرد، با این حال در اکثر مواقع پس از مدت‌زمانی اندک از پای درخواهید آمد. البته برای کمک به شما در لحظه درگیری حالت Revenge Mode  وجود دارد که پس از دفع موفقیت‌آمیز حملات پیاپی دشمنان فعال می‌شود. در این حالت برای مدتی محدود مقداری از سلامتی ازدست‌رفته خود را به‌دست می‌آورید و ضربات شما نیز قوی‌تر می‌شود. البته این قابلیت هم نهایتا تاثیر آنچنان مثبتی در درگیری با چند نفر ندارد. متأسفانه در همه حالت‌های بازی به‌جز دوئل تک‌به‌تک، زیاد اتفاق می‌افتد که با ناامیدی برای زنده ماندن در مقابل دو، سه و یا حتی چهار دشمن تلاش می‌کنید. در Domination اکثراً گیمرها به‌صورت تیمی در حال حرکت هستند و بدتر از آن، مواقع زیادی پیش می‌آید که در حین مبارزه با یک نفر، به ناگهان سایر هم‌تیمی های وی نیز سر می‌رسند و مبارزه‌ای که تنها یک ضربه با انتهای آن فاصله داشتید را به تلاشی بیهوده برای جلوگیری از کشته شدن خودتان تبدیل می‌کنند! در بقیه مادها نیز به همین منوال، با کشته شدن زودهنگام هم‌تیمی‌ها، کار برای شما سخت و سخت‌تر می‌شود. البته نمی‌توان انتظار شرافتمندانه جنگیدن از افراد ناشناس آنلاین را داشت اما درهرصورت این مسئله از لذت بازی می‌کاهد.

زیبا، ولی پر از مشکلات تکنیکی

متأسفانه طبق روال معمول بازی‌های Ubisoft، مشکلات تکنیکی در این عنوان بیداد می‌کند. بارها اتفاق افتاد که حین مبارزه با پیغام قطعی اینترنت مواجه و متعاقباً به منوی اصلی منتقل شدیم. با توجه به این‌که باید در تمام لحظات به سرور متصل باشید، حتی در هنگام انجام قسمت تک‌نفره هم ممکن است ناگهان این اتفاق رخ دهد. در میان مراحل این قسمت پیشرفت ذخیره نمی‌شود و قطعی از سرور این مسئله را  بسیار کلافه کننده می‌کند. از جهت دیگر، بازی از سرور‌های اختصاصی پشتیبانی نمی‌کند و زمانی که گیمر از بازی خارج شود همه‌چیز برای چند لحظه متوقف می‌شود تا اتصال دوباره به میزبان برقرارشده و کنترل  شخصی که از از بازی خارج شده به هوش مصنوعی سپرده شود. به‌جز این موارد، ازنظر تکنیکی بازی مشکل خاصی ندارد و حتی می‌توان گفت کاملاً خوب از آب درآمده. برخلاف عناوین گذشته این شرکت، از افت کیفی بعد از انتشار نسبت به زمان معرفی خبری نیست و ازنظر گرافیکی For Honor  کاملاً شبیه پیش‌نمایش‌هاست. علاوه بر گرافیک، انیمیشن شخصیت‌های مختلف بسیار حرفه‌ای و خیره‌کننده طراحی‌شده‌اند. حرکات نرم و طبیعی و انیمیشن‌های مختلف در حالت‌های مختلف حالتی بسیار طبیعی به این شخصیت‌ها داده است. صداگذاری بازی هم به‌اندازه کافی خوب  کارشده و استاندارد‌های موجود را در اختیار دارد. صدای برخورد شمشیرها، سپرها و بدن بی‌نقص بوده و اگر خیلی به خشونت عادت ندارید، ممکن است دیدن و شنیدن کنده شدن کله‌ها حال شمارا کمی بد کند! هم‌چنین در حین مبارزات هر شخصیت به زبان گروه خود کلماتی را بر زبان می‌آورد. این کلمات حتی در مواردی می‌توانند برای تشخیص فن استفاده‌شده توسط دشمن استفاده شوند. شاید تنها نکته منفی، صدای مارش طبل تکراری در حین مسابقات Domination باشد که پس از مدتی واقعاً خسته‌کننده می‌شود!

برای یک مشت دلار

نکته دیگری که نیاز به اشاره دارد این است که For Honor  پر از خرید‌های درون برنامه‌ای است. در بازی از فولاد به‌عنوان پول استفاده می‌شود و از آن می‌توانید برای آزاد کردن انواع و اقسام زره، قسمت مختلف اسلحه‌ها و قابلیت‌های مختلف هر شخصیت استفاده کنید. علاوه بر تغییر ظاهری، این زره‌ها و اسلحه‌ها قابلیت‌های مخصوص به خود را دارند. از جمله این قابلیت‌ها می‌توان به افزایش سرعت در مقابل قدرت کمتر ضربات اشاره کرد. با پرداخت پول واقعی می‌توانید مقادیر مشخصی فولاد به دست آورده و همه این امکانات را سریع‌تر آزاد کنید. هنوز برای اینکه بدانیم این مسئله بازی را به‌قول‌معروف Pay to Win   (پرداخت برای پیروزی) می‌کند یا خیر زود است، ولی هیچ‌وقت دیدن این نکات در آثاری که قیمت کامل 60 دلاری دارند احساس خوبی به گیمر نمی‌دهد.

ایده کلی بازی کاملاً جذاب و سیستم مبارزه تن‌به‌تن آن بسیار خوب طراحی‌شده است. باوجود سادگی اولیه، مدت و تمرین زیادی برای تسلط برای هر شخصیت نیاز است. هنگامی که همه‌چیز در جای خود است با تجربه‌ای نفس‌گیر و پرهیجان مقابل هستید. ولی وقتی مواردی مانند جنگ با بیشتر از یک نفر، شلوغی بیش‌ازاندازه ماد Dominion و مشکلات سرور خود را نشان می‌دهند این تجربه با دست‌اندازهای فراوانی مواجه می‌شود. شاید مانند Rainbow Six Siege در آینده با بازی بی نقصی‌تری مواجه شویم، ولی در حال حاضر For Honor در میان بازی‌های خوبی قرار می‌گیرد که از چند مشکل جزئی رنج می‌برد.