نقد و بررسی Rock of Ages 2

بازی‌های خارج از عرف و خاص معمولاً مختص ژاپن هستند و خارج از این کشور نمی‌توان آثار چندانی برخلاف روال معمول پیدا کرد. یکی از موارد استثنا البته Ace Team است که در سال 2009 با Zeno Clash پا به عرصه بازی‌سازی گذاشت. بازی‌های ساخته ‌شده توسط این شرکت همگی حاوی فضاسازی بسیار خاص هستند و همین خصلت آن‌ها را در مقایسه با دیگران متمایز می‌کند. Ace Team حالا با Rock of Ages 2 برگشته وهمان‌طور که از اسم آن برمی‌آید ادامه‌ای بر شماره یک این بازی عرضه‌شده در سال 2011 است. طبق انتظار اعضای Ace Team این بار نیز کم نگذاشته‌اند و اثری شاد و مفرح آفریده‌اند که از فرط عجیب غریب بودن دست‌کمی از آثار کمدی دیوانه‌وار ندارد.

در Rock of Ages 2 گیم پلی ترکیبی میان Tower Defense و هدایت یک گوی به سمت مقصد است! در هر مرحله دو طرف مبارزه باید گوی تحت کنترل خود را از دید سوم شخص در میان مسیر پرپیچ ‌و خم به قلعه حریف برساند و با حداکثر سرعت ممکن با کوبیدن گوی به دروازه سعی در شکاندن آن کند. ساخت هر گوی مدتی به طول می‌انجامد که در این حین قسمت Tower Defense بازی آغاز می‌شود. در زمان مورد نیاز برای آماده شدن گوی بعدی، دوربین به سمت بالا تغییر مکان می‌دهد و با خرج کردن پول جمع‌آوری‌شده می‌توان تله‌هایی بر سر راه گوی دشمن قرارداد و ضمن آسیب رساندن به آن، از سرعت پیشرفتش به سمت قلعه خودی کاست. این گوی‌ها در صورت آسیب بیش ‌از اندازه و پرتاب شدن به بیرون از مسیر ممکن است از بین بروند ولی در اکثر مواقع تله‌ها نقش کند کردن پیشرفت آن‌ها را برعهده می‌گیرند. در قسمت داستانی مراحل تا حدی به‌صورت انتخابی در دسترس هستند و پس از به پایان رساندن هرکدام بنا به نحوه عملکرد تعدادی ستاره دریافت می‌کنید که برای مبارزه با تعدادی باس موجود در بازی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بدین‌صورت با گذراندن مراحل مختلف، تله‌های جدید آزاد می‌شود و هر از چندگاه مبارزه با باس پیش روی گیمر قرار می‌گیرد.

در نگاه اول شاید گیم پلی Rock of ages 2 ساده به نظر بیاید که تا حد زیادی این تصور به حقیقت نزدیک است. نکته‌ای که این بازی را متحول می‌کند دنیای دیوانه‌وار و کمدی شکل گرفته در آن است. در قسمت داستانی هر مرحله مرتبط به یکی از شخصیت‌های تاریخی واقعی و یا افسانه‌ای است که با میان‌پرده‌ای کوتاه آغاز می‌شود. این شخصیت‌ها شامل افرادی مانند ژاندارک، هرکول، مدوسا، هنری هشتم و … هستند که جنبه شهرتشان کوتاه و قبل از آغاز مبارزه به شکل هجویه معرفی می‌شود. به‌ جرات می‌توان گفت که دیدن همین داستان‌های کوتاه ارزش بازی کردن Rock of ages 2 را چندین برابر می‌کند. این نگاه کمدی به داستان بازی در مورد خود گیم پلی نیز صادق است. در کنار ایده اصلی کنترل یک گوی که به‌اندازه کافی عجیب‌وغریب است، تله‌های موجود در بازی نیز دست‌کمی از این ایده ندارند. به‌جز برخی از انواع تله‌های معمولی مانند دیوار، توپ جنگی و منجنیق، مواردی وجود دارند که کلمه‌ای به‌جز احمقانه –البته نه به معنای منفی- برای آن‌ها نمی‌توان تصور کرد. این تله‌ها شامل یک شیر آویزان شده از بالن هستند که به گوی چنگ می‌اندازند و از حرکت آن جلوگیری می‌کنند و یا نوع دیگر حصاری حاوی چند گاو است که در صورت برخورد با گوی در حال حرکت به آن می‌چسبند و از سرعت آن می‌کاهند. همین آزاد کردن و استفاده از تله‌های جدید دلیل خوبی برای ادامه بازی است، به‌خصوص اینکه ترکیب برخی کارایی بیشتری نسبت به بقیه دارد و خود تا حدی به عمق استراتژیک قسمت Tower Defense اضافه می‌شود. برای مثال قرار دادن چند گاو در سرپیچ و چند فنر پرتاب‌کننده راهی خوب برای انداختن گوی حریف به بیرون از مسیر است. علاوه بر تله‌ها، پس از شکست هر حریف گوی جدیدی در اختیار قرار می‌گیرد که دارای خواص مختلفی ازجمله قدرت، وزن و سرعت متفاوت است. انتخاب مناسب گوی و نحوه عملکرد متفاوت هرکدام نیز لایه‌ای دیگر از استراتژی در هر مرحله است.

با وجود این نکات مثبت، نمی توان از سادگی نسبی Rock of Ages 2 چشم پوشی کرد. مکانیک های کلی بازی در کل چندان عمیق نیستند و در بلند مدت تکراری می شوند. با توجه به همزمان بودن اعمال دو حریف، در هنگام انتظار برای ساخته شدن گوی جدید در مواردی وقت کافی برای چینش مناسب و حساب شده تله ها نیست. با وجود جذابیت قسمت داستانی نیز هوش مصنوعی نه چندان کارآمد حریفان در مواقعی از لذت رقابت می کاهد. بسیار پیش می آید که حریف در برخورد با تله ها گیج می شود و از انتخاب مسیر و نحوه مناسب دور زدن تله ها باز می ماند. البته وجود بخش مبارزه با حریف های انسانی چه به صورت افلاین و چه آنلاین وجود دارد که می تواند جایگزین خوبی برای هوش مصنوعی باشد ولی به هر حال بایست قسمت داستانی را برای آزاد کردن امکانات جانبی به پایان رساند.

گرافیک Rock of Ages 2 به دو قسمت تقسیم می‌شود. یکی مربوط به میان‌پرده‌هاست که در آن از سبک نقاشی‌های قدیمی استفاده ‌شده و حتی به نظر می‌آید که سازندگان مستقیم آثار کلاسیک هنری را کپی کرده‌اند. انیمشین ها در این میان‌پرده‌ها بسیار خشک و حالت خیمه شب وار دارند که در کنار حرکات اغراق‌شده دیدن آن‌ها را بسیار خنده‌دار و مفرح می‌کند. اگر باشخصیت‌های استفاده‌شده در بازی آشنایی داشته باشید لذت دیدن این میان‌پرده‌ها چند برابر می‌شود. صداگذاری شخصیت‌ها هم در اکثر موارد یادآور بازی Sims و شامل کلمات من‌درآوردی و عجیب غریب است. در مواردی که شخصیت‌ها حرف می‌زنند درحرکتی جالب زبان‌اصلی آن‌ها به همراه زیرنویس بکار برده شده است که بر جذابیت داستان می‌افزاید. قسمت دوم گرافیک سه‌بعدی خود مراحل است که با توجه به موضوع داستان شخصیت موردنظر نمای متفاوت و حالتی فانتزی دارند. برای مثال مرحله مربوط به ونگوگ نقاش معروف هلندی حالتی آبرنگ مانند دارد و از سبک نقاشی‌های خود این هنرمند الهام گرفته‌شده است. به‌طور کل می‌توان گفت که بخش گرافیک ازنظر هنری قوی کارشده است و ظاهر بازی زیبا و چشم‌نواز است.

آیا می‌توان بازی خاص را بیشتر به خاطر مسائلی ‌جز گیم پلی توصیه کرد؟ Rock of Age 2 کاندید مناسبی برای پاسخ مثبت به این سؤال است. مکانیک‌های موجود در بازی کاملاً مناسب اما تا حدی ساده هستند و در طول مراحل تغییر خاصی نمی‌کنند. از طرفی گیم پلی آن چندان عمیق نیست تا بتواند به‌عنوان تجربه‌ای رقابتی و درگیر کننده محسوب شود. بااین‌وجود فضای دیوانه‌وار و کمدی Rock of ages ارزش آن را چندین برابر می‌کند. فقط دیدن و استفاده از گوی‌های مختلف که در کمال تعجب شامل یک گاو باد شده (!)، کره زمین و مکعب هستند لبخندی بر لبان هر مخاطبی می‌بندد. این در کنار تله‌های عجیب‌وغریب موجود در بازی و میان‌پرده‌های آن است که سخت‌گیرترین اشخاص را به خنده می‌آورند.