نقد و بررسی Assassin’s Creed Mirage

Assassin’s Creed Mirage – سال 2017 بود که یوبی سافت با انتشار عنوان Assassin’s Creed Origins تصمیم گرفت تا مسیر عناوین قبلی این سری بازی­های محبوب رو به کلی تغییر داده و با الهام‌گیری از عناوینی چون The Witcher 3، خط و مشی جدیدی را برای آن در نظر بگیرد. دیگر خبری از بالا رفتن از ساختمان‌ها و پارکور در مناطق شهری نبود و بیشتر تمرکز بر روی عنوانی با المانهای RPG بود.

این رویه برای دو شماره بعدی این سری نیز ادامه داشت و هر بار شاهد بزرگترشدن بی دلیل و آزاردهنده نقشه بازی که به بخش اعظمی از آن بصورت تکنیک Procedural ساخته می­‌شد بودیم، که بطبع این رویه به مذاق خیلی از طرفداران قدیمی که خاطره­‌های زیادی با سری­‌های اصلی داشتند، خوش نیامد.

در Assassin’s Creed Valhalla ما در کنار نقش­‌های اصلی داستان، با شخصیتی به نام «باسم» که مسافری از خاورمیانه و عضوی از فرقه اساسین­ها که اینجا با نام Hidden Ones شناخته می‌شدند بودیم. طبق اطلاعاتی که منتشر شده بود، عنوان Assassin’s Creed Mirage در ابتدا قرار بود بصورت یک بسته الحاقی برای والهالا منتشر شود اما بعدا شرکت سازنده تصمیم می‌گیرد با بزرگتر کردن پروژه، آن را تبدیل به یک عنوان مستقل اما کوچکتر از نظر وسعت و با قیمتی کمتر از قیمت معمول منتشر کند.

در همین راستا تصمیم دیگری نیز از طرف تیم سازنده اتخاذ شد و آن هم نزدیک کردن شمای کلی این بازی به پدران خود و اساسین­‌های قدیمی بود. اینگونه بود که Assassin’s Creed Mirage با شعار بازگشت به گذشته و ریشه‌­های سری، معرفی شد و هیجانی را در دل طرفداران قدیمی زنده کرد.

همانطور که بالاتر اشاره شد، در Assassin’s Creed Mirage ما سرنوشت «باسم» را از ابتدا و چگونگی تبدیل او از یه دزد خیابانی در شهر قدیمی بغداد، به یک عضو اساسین را دنبال می‌کنیم. همچنین شاهد سفر او به قلعه الموت – که برای خیلی از ماها آشناست – و پخته شدنش توسط یکی از استادان به نام روشن، که نقش او را شهره آغداشلو ایفا می­‌کند، هستیم.

داستان کاملا به سبک کلاسیک دنبال شده و بعد از تحقیقات در مورد اعضای فرقه تمپلارها، یکی پس از دیگری آن­ها را از پای درآورده و به دنبال جوابی برای سوالات مختلفی که در طی داستان برایتان ایجاد می‌­شود خواهید بود.

در همینجا باید اشاره‌ای به رابطه‌ی مستقیم پایان بندی داستان این عنوان، با والهالا داشته باشیم. اگر موفق به تجربه والهالا نشده‌­اید، در پایان با هزاران سوال بی‌جواب مواجه خواهید شد و هیچ ایده­‌ای از اتفاقاتی که شاهد خواهید بود نخواهید داشت؛ پس پیشنهاد می­کنیم قبل از تجربه این عنوان حداقل نگاهی کوتاه به خلاصه داستان والهالا داشته باشید.

در بخش گیم­‌پلی همانطور که سازندگان ادعا کرده بودند، ما شاهد بازگشت این سری به ریشه­‌ها هستیم. تمرکز گیم­‌پلی بیشتر برروی عملیات و حرکات مخفی است و مبارزات بی­‌پروا و رو در رو به سرعت منجر به مرگتان خواهد شد. البته سیستم مبارزه‌ی تاحدودی بد و محدود، که برای بازی در نظر گرفته شده در این قضیه بی‌­تقصیر نیست. اینکه این محدودیت بصورت عمدی و برای مجبور کردن بازیکن به استفاده از روش­های مخفی­‌کاری اعمال شده تا حدودی قابل قبول است اما چیزی از بد و یا ضعیف بودن آن نمی‌کاهد!

نقد ویدئویی Assassin’s Creed Mirage

در سوی دیگر ماجرا بخش مخفی­‌کاری به زیبایی برنامه­‌ریزی شده و طراحی مراحل و مناطقی که باید در آن­ها عملیات را انجام دهید با وسواس خاصی طراحی شده­‌اند و دیگر خبری از طراحی رندوم و Procedural در محیط بازی نیستیم که همین تصمیم به لذت بردن بیشتر از بازی کمک می­‌کند. مناطق شهری با دقت و زیبایی خاصی طراحی شده‌­اند و حالا می­‌توانید به مانند گذشته برروی ساختمان­ها به حرکت و پرش­های پارکور مشغول شوید.

شهر بغداد که از چندین منطقه مختلف تشکیل شده هریک طراحی خاص به خود را دارند و گشت و گذار در خیابان­های شلوغ لذت بخش است. هنرمندانی که با موزیک­های خاورمیانه­‌ای سعی در خوشحال کردن مردم دارند و یا واعظانی که در گوشه و کنار در حال تبلیغات برای خلیفه هستند، و یا صدای اذانی که در پس زمینه به گوش می­‌رسد، اتمسفر خاص و آشنایی را حداقل برای ما که عضوی از این جغرافیا هستیم، ایجاد می‌­کند.

انتخاب ماموریت­ها و پیش­برد آن­ها تا رسیدن به هدف، از آزادی عملی نسبتا مناسبی برخوردار هستند. در ابتدا باید اطلاعات کافی از گوشه و کنار شهر بدست آورده و در نهایت برای عملیات اصلی آماده شوید که این خود نیز دارای انتخاب­های مختلفی برای شروع عملیات است. برای مثال بعد از تحقیق در محیط با استفاده از عقابتان، می‌توانید مزدورهایی را برای ایجاد آشوب و پرت کردن حواس نگهبانان استخدام کنید و یا با رشوه دادن به گروهی از مردم عادی، در بین آنها مخفی شده و خود را به هدف نزدیک کنید.

البته در بعضی از ماموریت­ها، این تحقیق و تفحص، گاهی زمانبر و بی­‌هدف هستند و حوصله‌تان را سر خواهند برد؛ و یا در برخی از ماموریت­ها باید بصورت مخفیانه فردی را تعقیب کنید و در این فاصله، یک اشتباه بسیار کوچک کافی است تا ماموریت را دوباره از ابتدا شروع کرده و دقایق با ارزشتان  تلف شود.

در بخش گرافیک ما شاهد طراحی زیبا از مناطق شهری و بغداد هستیم. کلیت گرافیک بصری این عنوان به هیچ عنوان نسل نهمی نیست اما زیبایی طراحی هنری آن جذابیت خود را دارد. اما متاسفانه این جمله را نمی­‌توان در مورد طراحی کاراکترهای بازی نیز بکار برد.

به طرز عجیبی طراحی صورت و نوع انیمیشن آن­ها بشدت قدیمی و یادآور عناوین دو نسل پیش است! این قضیه وقتی با بعضی از دیالوگ­ها و صداپیشگی­‌های بد همراه می‌­شود، بیشتر هم به چشم می‌­آید. در مقابل صداپیشگانی همچون شهره آغداشلو را داریم که مثل همیشه کار خود را به زیبایی هرچه تمام انجام داده و حق مطلب را ادا کرده است.

کلام آخر

عنوان Assassin’s Creed Mirage یک عنوان کوچک از نظر وسعت و بزرگی نسبت به پدران خود است اما همین کوچکی باعث شده تا تیم سازنده بتواند با تمرکز بیشتری، به کار خود مشغول شده و بغداد را مملو از جزئیات کند. بازگشت نوع گیم­‌پلی قدیمی و پارکور و ماجراجویی برروی ساختمان­های شهری برای اکثر طرفداران جذاب و دوست­‌داشتنی ست.

بخش مخفی کاری بازی از طراحی خوبی برخوردار است اما در سمت مقابل، مبارزات شمشیر و رو در رو آنطور که باید نمی‌­تواند عطش شما را سیراب کند. در کل با در نظر گرفتن کوچکی بازی و قیمت در نظر گرفته شده برای آن، می­‌توان این عنوان را یک اساسین خوب، مخصوصا برای طرفداران قدیمی این سری در نظر گرفت که می‌­تواند حدود 20 ساعت شما را با خود همراه کند.

نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage روی PS5 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.