نقد و بررسی بازی Back 4 Blood

بازی Back 4 Blood ادامه معنوی سری محبوب زامبی کشی Left 4 Dead است و تشخیص این قضیه کار چندان سختی نیست! استدیو Turtle Rock که تیم سازنده اصلی پشت بازی Left 4 Dead بودند تصمیم گرفتند با خروج از زیر چتر آهنین Valve سری بازی‌های آخرالزمانی خودشان را به صورت مستقل ادامه بدهند و در اینکار موفق هم بوده‌اند. برای بررسی بیشتر این قضیه با VGMAG همراه باشید.

از همان لحظه آغازین میتوان شباهت‌های بسیاری بین Back 4 Blood و Left 4 Dead تشخیص داد. کلیت حس و حال و اتمسفر هر دو بازی بسیار شبیه به هم است. ولی در مقایسه دقیق‌تر Back 4 Blood توجه بیشتری به مسائل ریز دنیای اطراف و روایت موجود در آن کرده است.

لوکیشن‌ها و منطق بازی در سبک استاندارد بازی‌های زامبی‌محور است. مراحل متشکل از محیطهای شهر، جنگل، صنعتی، فاضلاب و غیره است که به خوبی طراحی و پیاده‌سازی شده‌اند. در هر یک از این مراحل می‌توانید با زامبی‌های متعدد درگیر شوید و استراتژی مدنظر خودتان را برای اینکار پیاده کنید. همچنین امکان گشت و گذار مناسبی هم در نظر گرفته شده است تا بین مبارزات اسلحه و تجهیزات بهتری برای خودتان دست و پا کنید.

طراحی داستانی چندان درگیر کننده و پیچیده نیست. دنیا به خاطر پاندمی عجیبی که دنیا را فرا گرفته به پایان رسیده است و 8 کاراکتر اصلی وظیفه دارند دنیا را از شر مرده‌های متحرک (که در داستان Ridden خطاب میشوند پاک کنند). این 8 کاراکتر عضو گروهی هستند که خود را Cleaners می‌نامند.

ماموریت اصلی آنها در طول مراحل بازی و در کات‌سین‌های بین آن روایت میشود ولی آن‌قدر طولانی و عمیق نیست که توجه بازیکن را از مقوله اصلی، یعنی کشتار حداکثری زامبی‌ها منحرف کند. طراحی شخصیت‌ها هم در حد معقولی پیاده سازی شده است، ولی با این وجود انیمیشن‌های آنها می‌توانست دقت و کیفیت بهتری داشته باشد.

به نظر می‌رسد تیم سازنده همان انیمیشن‌های سری Left 4 Dead را که مربوط به یک دهه پیش است به بازی جدید خود انتقال داده‌اند. در مقابل طراحی زامبی‌ها بهتر شده است و جزئیات بیشتری بر روی چهره و حرکات آنها به چشم می‌خورد! اما تنوع آنها همچنان محدود به لیست استاندارد و جواب پس داده قبلی است: زامبی معمولی، زامبی تف کننده، زامبی هیکلی، زامبی بغلی، زامبی شیونی، زامبی انتحاری و غیره! البته انصاف نیست که از زامبی‌های رئیس نامی برده نشود.

این دشمنان غول آسا هیبتی چند برابر زامبی‌های معمولی دارند و با ورود به صحنه بازی میزان سلامتی آنها بالای تصویر نشان داده میشود تا همه گروه از شروع مبارزه و وضعیت پیشرفت در کشتن آن باخبر بشوند، که تغییر خوبی در مقایسه با نبود میزان سلامتی در دشمنان اصلی Left 4 Dead است.

طراحی و تنوع اسلحه‌ها در حد مطلوبی قرار دارند. مدل‌سازی اسلحه‌ها عالی و با جزئیات، صداگذاری هر کدام بی‌نقص و هیجان‌ انگیز کار شده است. هر کاراکتر با اسلحه‌ای پیش‌فرض کار خود را شروع می‌کند، اما شما می‌توانید با گشت و گذار در محیط و باز کردن جعبه‌ها این وضعیت را تغییر دهید.

مثل اکثر بازی‌های بتل رویال کنونی، امکان اتصال وسائل جانبی همچون دوربین هم برای این اسلحه‌های وجود دارد. اما امکان انتقال این موارد جانبی به اسلحه دیگر وجود ندارد که کمی دست و پا گیر است. کنترل و شلیک اسلحه هم روان و دلپذیر است. در مقابل سیستم برخورد تیر به زامبی‌ها و پاشیده شدن خون از بدن آنها فوق العاده کار شده است.

با اینکه شدت برخورد تیر چندان پر تاکید نیست (برای مثال RDR2) اما با این حال سیستم خون‌پاشی دقیق و اغراق شده بازی حس و حال قتل عام مردگان متحرک را به خوبی انتقال می‌دهد. امکان دارد خون حاصل از برخورد گلوله به بدن زامبی‌ها به در و دیوار اطراف و حتی اسلحه بازیکن هم پاشید بشود: هرج و مرج کامل مطلق!

توالی و برنامه‌ریزی حمله زامبی‌ها در هر مرحله به صورت تصادفی تعیین میشود که هم میتواند باعث تنوع بشود و هم در برخی موارد باعث به هم خوردن برنامه‌ریزی قبلی شما و ایجاد هرج و مرج بیشتر میشود. برای مثال در بازی امکان نصب سیم خاردار و یا نصب مسلسل سنگین وجود دارد، ولی گله زامبی‌ها همیشه از همان جای همیشگی حمله‌ور نمی‌شوند.

ولی ساختار و ظاهر مراحل همیشه ثابت است و فقط سناریو حرکت زامبی‌های تغییر می‌یابد، پس اگر طرفدار تولد مراحل اتوماتیک نیستید، جای نگرانی نیست! جدا از این حالت‌های تصادفی، سناریوهای جالب و خاطره‌انگیز از پیش طراحی شده هم در بازی گنجانده شده است تا همکاری تیمی شما برای دفع سیل زامبی‌ها را دلچسب‌تر بکند.

برای مثال سناریوهایی مثل مبارزه برای حفظ یک پل، یا دفاع از یک بار در حالیکه آهنگ معروفی پخش میشود (ادای دین به Shaun of the Dead) از جمله این لحظات به یاد ماندنی هستند.

حالت‌های مختلف بازی هم در Back 4 Blood گنجانده شده است. حالت تکنفره شامل تجربه همان حالت Co-op آنلاین است با این تفاوت که هوش مصنوعی جایگزین یارهای واقعی شما میشوند و پیشرفت شما در بازی هربار ریست میشود. در حالت آنلاین شما میتوانید برای هر شخصیت مجموعه‌ای از کارتهای مختلف جمع کنید که قابلیت‌های شما را در طول بازی تغییر می‌دهد.

تاثیر این کارتها در مواردی سطحی و در مواردی عمیق و اساسی است: برای مثال قابلیت سریعتر دویدن و یا سریعتر Revive کردن هم تیمی تا کارتهای تغییر دهنده منطق بازی مثل بازی Halo 3 که درجه سختی و آسیب دیدن را تغییر میداد. جدا از این حالت‌های استاندارد، مد Swarm هم در بازی تعبیه شده است.

در این مد تیم‌های 4 نفره آدم و زامبی در یک نقشه مقابل هم قرار می‌گیرند و باید برای بقا بجنگند. در این مد می‌توانید برای اولین بار در این سری بازی‌ها، مثل عناوینی چون Evolve در نقش هیولاها ظاهر شوید و با انسان‌ها بجنگید که تنوع و مورد اضافه خوبی به شمار می‌رود. هر زامبی قابلیت‌های خاص خود را دارد و کار تیمی و استفاده به جا از موقعیت نقشه و غافل‌گیری حرف اول را می‌زنند.

در مجموع اگر از طرفداران قدیمی Left 4 Dead هستید و در کل به بازی‌های زامبی کشی علاقه دارید، تجربه Back 4 Blood را از دست ندهید. مدرن‌سازی ظاهر و مکانیزم‌های فنی در کنار سیستم‌های جدید تجربه این بازی را لذت‌بخش و سرگرم‌کننده می‌کند.

اگر از همان موقع از ایده Left 4 Dead لذتی نبردید، می‌توانید پرونده Back 4 Blood را هم ببندید، چون هر دو بازی از خیلی جهات شبیه هم هستند.

نقد و بررسی بازی Back 4 Blood روی PS5 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.