نقد و بررسی Far Cry New Dawn

اگر به دو نسل قبل کنسول‌های بازی خانگی باز گردیم با صنعتی روبرو می‌شویم که شاید شباهت‌های زیادی به شرایط امروزی نداشته باشد. در آن روزها هزینه ساخت بازی‌ها بسیار پایین بود و اولویت معمولا روی کمیت قرار می‌گرفت. در شرایطی که امروزه هم هستند تعداد زیادی بازی کم هزینه و بی‌کیفیت که معمولا روانه تلفن‌های هوشمند می‌شوند اما این رویکرد برای تعدادی از بهترین مجموعه بازی‌های تاریخ نیز صدق می‌کند. همراه وی جی مگ باشید با بررسی Far Cry New Dawn.

نگاهی به بسته سه‌گانه Spyro به خوبی این موضوع را نشان می‌دهد. در انتهای دهه 90 میلادی استودیو Insomniac سه نسخه از این مجموعه را با فاصله‌‌های یک ساله روانه بازار کرده که اکنون وقتی به آنها نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم عملا سازندگان بازی بخش عمده‌ای از فرایند توسعه را با بازیافت داشته‌های قبلی صورت داده‌اند. این روزها اما دیگر بازیافت جواب مشکلات پیچیده صنعت بازی نیست. کافیست دو نسخه از یک مجموعه را شبیه به یکدیگر توسعه دهند تا گیمرها با واکنشی منفی از آن استقبال کنند. در این میان اما Ubisoft تمرکز بیش از اندازه‌ای روی بازیافت کرده و همین مسئله باعث شده که به مرور آثار مختلف آنها بیش از اندازه به یکدیگر شباهت پیدا کنند. مشکلی که بازی Far Cry New Dawn به عنوان جدیدترین نسخه جانبی این مجموعه از آن رنج می‌برد.

داستان New Dawn روایت‌گر اتفاقات 17 سال بعد از پایان‌بندی قسمت پنجم از این مجموعه بازی است. بعد از انفجار بمب‌های هسته‌ای در خاک آمریکا، حالا دوباره به هوپ کانتی برمی‌گردیم که هرچند از دید کلیت جغرافیایی تقریبا همان نقشه قسمت پنجم است اما از دید ظاهری با تغییرات مناسب و قابل توجهی همراه شده. درست مثل گذشته اینبار نیز کنترل شخصیت جدیدی برعهده گیمر قرار گرفته اما این به معنی فراموش شدن شخصیت‌های نسخه قبلی نیست. هرچند سازندگان بازی سعی کرده‌اند، با قرار دادن شخصیت‌های منفی جدید کمی جذابیت‌های روایت داستانی را افزایش دهند اما در این راه موفق ظاهر نشده‌اند.

حضور خواهران دو قلو در نگاه اول می‌تواند کمی گیمر را هیجان‌زده کند اما با پیشروی بیشتر در بازی متوجه می‌شوید که دو قلو‌ها حضور آنچنان پررنگی در داستان نداشته و گیمر نمی‌تواند به خوبی با آنها ارتباط برقرار کند. مسئله‌ای که Far Cry 5 کاملا در نقطه مقابل آن قرار می‌گیرد. با وجود اینکه روایت داستانی قسمت قبلی این مجموعه هم چندان در سطح بالایی قرار نداشت اما حداقل دشمن‌های گیمر را به شکل مناسبی معرفی کرده و به خصوص تصویر جالبی از جوزف ارائه می‌کرد. تصویری که شاهد ادامه آن در Far Cry New Dawn هستیم و شاید تنها دلیلی باشد که از دید داستانی گیمرها به این نسخه اهمیت دهند. جالب است بدانید که قهرمان اصلی نسخه پیشین ساخته‌های Ubisoft اینبار با ظاهری رازآلود به عنوان یکی از شخصیت‌های همراه در بازی حضور دارد اما سازندگان New Dawn به هیچ‌وجه نتوانسته‌اند از پتانسیل‌های پیرامون آن برای افزایش ارتباط نسخه‌ قبلی با این بازی جدید استفاده کنند.

داستان شاید تنها به جز لحظاتی کوتاه در طول عمر این مجموعه هیچ‌گاه به عنوان تمرکز اصلی شناخته نشده و این گیم‌پلی است که اصلی‌ترین دلیل موفقیت Far Cry به شمار می‌رود. گیم‌پلی‌ای که اینبار با شباهت بسیاری نسبت به نسخه پنجم تکرار شده و تنها سازندگان سعی کرده‌‌اند با اضافه کردن برخی نکات جزئی، از تکراری شدن بیش از حد آن جلوگیری کند. از همان لحظه ابتدایی که بازی را شروع می‌کنید، متوجه خواهید شد که تمامی خصوصیات و ستون‌های اصلی گیم‌پلی Far Cry New Dawn‌ براساس همان استانداردهای آشنای Far Cry 5 طراحی شده. از سبک تیراندازی گرفته تا ساختار قرار گرفتن مکان‌های مختلف در نقشه و انجام فعالیت‌های مختلف، شباهت بسیاری به قسمت پیشین این مجموعه دارد.

شباهت‌ها به قدری زیاد است که عملا شاید گیمر نتواند New Dawn را به عنوان یک بازی مستقل و جانبی از مجموعه محبوب Ubisoft ببیند و بیش از اندازه با ساختاری روبرو می‌شود که مشابه یک بسته قابل دانلود شاید 20 یا 30 دلاری باشد. همچنان گیمر می‌توان از سیستم Guns for Hire برای مبارزه با دشمن‌های مختلف بهره برده و این امکان نیز در اختیارش است که به هر نقطه‌ای از نقشه رفته و فعالیت‌های مختلف را انجام دهد. مسئله‌ای که البته در New Dawn به خود تغییراتی را دیده که شاید طرفداران Far Cry 5 چندان با آن موافق نباشند.

چندی سالی است که Ubisoft تصمیم گرفته المان‌های ژانر نقش آفرینی را به ساخته‌های مختلف خود تزریق کند و به نظر می‌رسد که در این مسیر حالا نوبت به مجموعه بازی Far Cry‌ رسیده. هرچند بازی هیچ تلاشی برای معرفی خود به عنوان یک اثر نقش آفرینی نمی‌کند اما از نکته‌ای استفاده می‌کند که برگرفته از خصوصیات این سبک است. برخلاف نسخه‌های قبلی که دشمن‌ها در کلاس‌های مختلف قرار گرفته و هرکدام قدرت خاص و ثابتی داشتند، اینجا شاهد اختصاص دادن درجه و سطح به هرکدام از دشمن های بازی هستیم. با این تفاسیر گیمر در نقاط مختلف دنیای بازی با دشمن‌هایی روبرو می‌شود که شاید از دید طراحی تفاوت خاصی با یکدیگر نداشته باشد اما بسته به درجه اختصاص یافته به آنها قدرت تهاجمی و دفاعی مختلفی دارند.

هرچند این موضوع به خودی خود چندان مشکل‌ساز نیست و حتی با قدرتمند شدن گیمر در جریان بازی به لذت تجربه گیم‌پلی می‌افزاید اما یکی از اصلی‌ترین نکات مثبت گیم‌پلی Far Cry را از بین برده. در قسمت پیشین این مجموعه انتخاب مسیر یا منطقه برای ادامه بازی کاملا به گیمر بستگی داشت اما اکنون کافیست به برخی منطقه‌های شمالی نقشه بروید تا دشمن‌هایی پیش روی شما قرار گیرند که به شدت قدرتمند بوده و عملا به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که گیمر بیخیال آنها شده و بعد از به دست آوردن تجهیزات و قدرت‌های بیشتر به سراغشان برود.

نکته‌ای که در این میان باید به آن توجه کرد این است که عملا به جز اسلحه‌ها، مسئله دیگری از قدرت نهایی گیمر تاثیر ندارد. همچون دشمن‌ها که در چند سطح مختلف با قدرت‌های متفاوت قرار گرفته‌اند، اسلحه‌ها نیز شرایطی مشابه داشته و به مرور و با پیشروی در داستان نمونه‌های بهتر آنها در اختیار گیمر قرار می‌گیرد. یکی از اصلی‌ترین ضعف‌های بازی خود را در این قسمت نشان می‌دهد. عملا تمام اسلحه‌های Far Cry 5 تنها با تغییرات ظاهری اندک به Far Cry New Dawn نیز منتقل شده و از دید عملکرد نیز تفاوت چندانی ندارند. در این میان تنها اسلحه‌ای که به شکل مناسب حس و حال پساآخرالزمانی بازی را منتقل می‌کند Saw Launcher است.

اسلحه‌ای که مرور می‌توان امکانات بیشتری از آن استخراج کرده و دشمن‌ها را با تنوع بیشتری از پا در آورد. جدای از این مسئله تقریبا در یک سوم پایانی شاهد معرفی قدرت‌های فرابشری هستیم که از دید ارتقای سطح اکشن بازی، تاثیر به‌سزایی روی نتیجه نهایی گذاشته‌اند. تنها مشکل این بخش به معرفی دیرهنگام آن ارتباط دارد. هرچند قدرت‌های حاضر در بازی از دید جذابیت در سطح بالایی قرار دارند اما زمانی پیش روی گیمر قرار می‌گیرند که کار از کار گذشته و قدرت اسلحه‌ها به قدری بالا رفته که عملا نیازی به حملات جانبی احساس نمی‌شود.

اگر تاکنون هیچ‌کدام از قسمت‌های مجموعه بازی Far Cry را تجربه نکرده‌اید، New Dawn می‌تواند به عنوان گزینه‌ای مناسب برای شما شناخته شود. اثری Open World که از دید اکشن ساختاری استاندارد دارد و می‌تواند انتظارات معمول گیمرها از اثری این چنینی را برطرف کند. در مقابل اما اگر بعد از تجربه Far Cry 5 به سراغ این اثر بروید احتمال ناامیدی وجود دارد. شباهت‌های میان این دو بازی بیش از اندازه است و همین موضوع در همان نیمه‌های راه خود را نشان داده و گیم‌پلی را وارد روندی تکراری می‌کند.

هرچند این روند کمی در انتهای Far Cry New Dawn تغییر می‌کند اما کمک چندانی به بهبود تجربه‌ کلی گیم‌پلی نکرده. با وجود تمام توضیحات ارائه شده اما همچنان ساخته Ubisoft از دید بصری به عنوان اثری قابل قبول و خوب شناخته می‌شود. با وجود ثابث بودن نقشه اما سازندگان از دید طراحی محیط‌های طبیعی و سازه‌های موجود، تغییرات مناسبی را صورت داده و توانسته‌اند اتمسفر آخرالزمانی جالب و تاحدودی متفاوت را شکل دهد. فضاسازی که کار خود را در بحث گرافیکی و ارائه کلی پایان می‌دهد و از پتانسیل خوب آن در زمینه طراحی گیم‌پلی به درستی استفاده نشده.