نقد و بررسی Tiny Tina’s Wonderlands

بازی Tiny Tina’s Wonderlands ادامه مستقیم بسته الحاقی 9 سال پیش برای Borderlands 2 یعنی Tiny Tina’s Assault on Dragon Keep است. یکی از قابل ذکرترین دستاوردهای سری بوردرلندز، البته در کنار تولید رویه‌ای بی‌نهایت اسلحه، معرفی شخصیت Tiny Tina به دنیاست.

البته سازندگان هم از این قضیه اطلاع دارند و بعد از اینکه کفگیرشان از خلق Borderlands های جدید و بهتر به ته دیگ خورد، تصمیم گرفتند این رشته فرعی را تا قطره آخر بدوشند، اما این قضیه همیشه فاجعه‌بار نیست؛ حتی تکراری‌ترین سری‌های بازی هم هنوز شیر لذیذی در بعضی از قسمت‌های خود ذخیره کرده‌اند.

با این تفاسیر شاید بتوان گفت Tiny Tina’s Wonderlands آخرین قطره‌های لذیذ شیر دوشیده شده از ایده یک بازی Borderlands است. به طور خلاصه، درگیری‌های شلوغ و سرگرم کننده، سیستم ارتقاء و اسلحه‌های متنوع و از همه مهمتر دیالوگ‌های بانمک در حد برنامه کودک، همگی در این شهر عجایب حضور دارند.

ولی این همه ماجرا نیست، در مقابل انیمیشن‌های کاغذی، فریم ریت متغیر و خجالت‌ آور که در راستای آن گرافیک فنی تاریخ مصرف خود نمایی می‌کند، سوغات این سرزمین رویایی 60 دلاری هستند!

Ashly Burch بار دیگر صدای خود را به Tiny Tina قرض داده است تا در کنار 3 دوست دیگر خود مشغول بازی Board game خنده دار خود شوند. با این تفاوت که با هربار پیشرفت وارد بازی شده و مثل جومانجی باید اتفاقات روی داده را از نزدیک زندگی/بازی کنید. در اینجا سبک بازی به Looter Shooter تغییر پیدا می‌کند و می‌شود همان فرمول قدیمی و سرگرم کننده Borderlands.

همه ساز و کارهای یک Borderlands در اینجا حضور دارند و حتی انیمیشن‌های حرکت و شلیک هم به طور دقیق به بازی جدید انتقال داده شده‌اند که برای کارکشته‌های Borderlands کمی توی ذوق خواهد زد.

کمی چاشنی Platforming به مراحل زیبا و چشم نواز بازی اضافه شده است، ولی محیط‌های خطی بدون تشویق به گشت و گذار و اکتشاف تنها پیستی برای رد شدن و شلیک سرسری هستند. بعضی مراحل خنده‌دار فرعی شما را مجذوب می‌کنند ولی بسته کلی داستانی و تکراری شدن ماموریت‌های «بکش، بردار و تکرار کن» خیلی زود نخ‌نما می‌شود.

کلیت داستان هیچ بار یا زاویه جدیدی به دنیای Borderlands اضافه نمی‌کند و بیشتر به یک خواب رویایی شباهت دارد که درون بازی اصلی اتفاق می‌افتد. اما انصاف نیست اگر از کات‌سین‌های متعدد بازی نگوییم. جایی که Borderlands 3 داستان خود را با سیل تمام نشدنی دیالوگ‌های بی‌سر و ته در حین مبارزات اصلی بیان می‌کند، Tiny Tina’s Wonderlands کات‌سین‌های مفرح بیشتری دارد و تماشای تعامل شخصیت‌های اصلی و جفنگیات Tiny Tina فراتر از بانمک است.

بخش جدید دیگر، دنیای جذاب Overworld است که دنیای بازی را از نمای بالا نشان داده و بازی را بیشتر شبیه به عناوینی چون Diablo می‌کند با این تفاوت که هیچ نبرد و درگیری در این بخش وجود ندارد و بیشتر برای گردش و باز کردن جعبه و نقشه کامل بازی به کار می‌رود.

وارد شدن به نبرد با دشمنانی که راه شما را صد کرده‌اند خالی از روح و مثل بازی‌های JRPG خارج از روند سیال بازی و توی ذوق زننده است. در این حالت سیل تصادفی دشمنان به سوی شما روانه می‌شوند. حتی Serious Sam هم به عنوان بنیان گذار این سبک از تعدد و بی روح بودن این درگیری‌ها خسته می‌شود.

و اما ارزش غذایی اصلی بازی در سیل تمام نشدنی اسباب‌بازی‌های رنگارنگ (بخوانید اسلحه‌های عجیب و غریب) است. تیر و کمانی که هیچ کم و کسری از یک مسلسل اتوماتیک قرن 21 ندارد. شاتگانی که گلوله‌های با خاصیت ارتجاع پرتاب می‌کند. اسلحه‌های که به جای Reload میتوان آنها را به سوی دشمنان پرتاب کرد و و و … ، همگی در بازی به چشم می‌خورند.

البته تولید اسلحه‌های رویه‌ای (Procedural) کپی برابر اصل سری Borderlands است و اگر ته آنها را در آورده باشید، شاید اینجا چندان جذب نشوید. در طرف دیگر این زراتخانه رویه‌ای، دشمنان و باس‌های مختلف قرار می‌گیرند که همگی با شلیک متناوب به بدنشان کشته می‌شوند و به طور عمده هیچ استراتژی خاصی برای کشته شدن طلب نمی‌کنند.

عمق بخشیدن بیشتر به این بخش می‌توانست بازی جدید را از دنباله دور و دراز Borderlands جدا کند. حتی دشمن قدیمی و دوست همیشگی‌مان «قُلی» هم در بازی حاضر است و با چشمان اشکباری از او خواهید پرسید «قُلی تو هستی؟» (قُلی‌ها دشمنانی هستند که پس از شلیک به سرشان قاطی کرده و به ورژنی بسیار وحشی‌تر تبدیل می‌شوند که اولین بار در Borderlands 2 معرفی شده بودند).

سیستم ارتقاء شخصیت‌ها هم به صورت استاندارد نصفه و نیمه بازی‌های شبه-نقش آفرینی پیاده‌سازی شده است. امکان اجرای جادو و جنبل‌های مختلف وجود دارد که با درونمایه قرون وسطایی بازی همخوانی جالبی ایجاد کرده است. به راه انداختن گرد باد و فرستادن یخ و آتش از نوک انگشتان تنوع جالبی هستند. ادامه بازی پس از تمام کردن آن (End Game) هم به نسبت گذشته خوب کار شده است و شما برای پیدا کردن غنایم بیشتر و یا تمام کردن ماموریت‌های ناتمام تشویق می‌شود.

در مجموع، Tiny Tina’s Wonderlands برداشتی سطحی از Borderlands است. برای کسانی که عناوین قبلی این سری را بازی کرده‌اند (که تعدادشان هم کم نیست!) تجربه ماجراجویی‌های جدید Tiny Tina و دوستان در Wonderlands چندان دندان‌گیر نخواهد بود. اضافات جدید آن قدری نیستند که بازی را ارزشمند کنند و تکرار بیش از حد فرمول‌های قدیمی در کنار مسائل فنی تاریخ مصرف گذشته از جلای محصول می‌کاهد. اگر مشتاق ملاقات دوباره Tiny Tina و قُلی هستید، منتظر تخفیف‌ در آینده نه چندان دور باشید!

نقد و بررسی بازی Tiny Tina’s Wonderlands روی PS4 و بر اساس نسخه ارسالی ناشر انجام گرفته.