بازی‌های مبتنی بر مخفی‌کاری اول‌شخص و ترسناک طی سال‌های گذشته محبوبیت قابل توجهی پیدا کرده‌اند. در بیشتر این عناوین شخصیت اصلی قابلیت دفاع از خود را ندارد و در مقابل دشمن یا دشمن‌ها فقط از مخفی شدن استفاده می‌کنند و علاوه بر این اکثریت آن‌ها از فضای تاریک و ترسناکی بهره می‌برند.با نقد و بررسی بازی Hello Neighbor همراه وی جی مگ باشید.
در این میان Hello Neighbor تلاش کرده با ترکیب این سبک با فضای سورئال و پر از استعاره و درعین‌حال شاد و رنگین تجربه‌ای متفاوت ارائه کند. متأسفانه به‌جز قسمت داستانی، تک‌تک اجزای بازی بدون استثنا شکست‌خورده‌اند و Hello Neighbor را به تجربه‌ای خسته‌کننده، کلافه کننده و در کل به معنای کلمه بد تبدیل کرده‌اند که فقط رگه‌هایی مثبت در آن دیده می‌شود.
در Hello Neighbor قهرمان داستان کودکی معصوم است که در حال توپ‌بازی در حومه شهر است. در این حین همسایه خود را می‌بیند که در حال تقلا با کسی در خانه خود است و او را به انباری انداخته در را قفل می‌کند. کنجکاوی کودکانه سبب می‌شد که شخصیت اصلی برای رسیدن به انبار و پی بردن به رمز و راز اعمال همسایه تلاش کند. در هر مرحله آقای همسایه در حال گشت زنی در خانه است و در صورت دیدن شما به‌سرعت به سمتتان می‌دود و شمارا می‌گیرد.
البته اتفاق خاصی در صورت دستگیر شدن نمی‌افتد، فقط به ابتدای مرحله منتقل می‌شوید ولی تمام اشیا حمل شده و تمام تغییرات ایجادشده در مرحله دست‌نخورده باقی می‌مانند. بنا به توضیح سازنده‌ها آقای همسایه دارای هوش مصنوعی پیشرفته‌ای است که با هر بار گرفتن شما اعمالی مانند نصب تله، دوربین و بستن پنجره‌ها با تخته چوب انجام می‌دهد و به‌قول‌معروف هوش مصنوعی قابل یادگیری است. البته این هوش مصنوعی چندان باهوش نیست و کار خاصی به‌جز دویدن به دنبال شما انجام نمی‌دهد.
دوربین‌های نصب‌شده به نظر کار آیی چندانی ندارند و تنها کاری که تله‌ها می‌کنند این است که برای 2-3 ثانیه شمارا در جای خود نگه می‌دارند. در اوایل بازی که خانه کوچک‌تر است همسایه همیشه در نزدیکی است و بارها و بارها در کنار شما ظاهر می‌شود که رفت‌وآمد برای حل پازل‌ها را سخت می‌کند. این مسئله در مراحل بعدی که خانه گسترش می‌یابد تا حدی حل می‌شود، ولی در مقابل شروع از اول با هر بار دستگیری و پیچ‌درپیچ بودن مرحله تبدیل به مشکل جدیدی می‌شود.
در کنار تلاش برای مخفی ماندن از چشم آقای همسایه، هدف بعدی در مراحل حل پازل‌هایی برای باز کردن راه خروج است. این پازل‌ها همگی حال و هوای بازی‌های ماجرایی دهه نود را دارند، به این معنی که اکثراً بسیار عجیب‌وغریب و بدون منطق هستند. از همه بدتر برخلاف روال معمول پازل‌ها، در ابتدا مشکل جلوی شما قرار داده نمی‌شود و در مواردی مثلاً کلید پیدا می‌کنید بدون اینکه بدانید کجا قفل است. البته درحرکتی جالب راه‌های مختلفی برای پشت سر گذاشتن مراحل وجود دارد که به ارزش تکرار بازی می‌افزاید، ولی تأکید بازی بر فیزیک در این مورد اختلال ایجاد می‌کند.
اگر در طراحی مکانیک‌های اثری بر طی مسیر توسط پریدن و اعمالی فیزیکی مانند چیدن جعبه‌ها بر روی‌هم تأکید وجود دارد، پس‌نیاز است که فیزیک بازی و مکانیک حرکت و پرش در آن به نحو احسن انجام شود. متاسفانه Hello Neighbor در این زمینه عملکرد خوبی ندارد. نحوه حرکت و پریدن آن‌چنان مناسب نیست و بارها اتفاق می‌افتد که شخصیت تحت کنترل به جهتی برخلاف هدف حرکت می‌کند و تنظیم سرعت در هوا بسیار سخت است. از جهتی مشکل‌دار بودن فیزیک سبب می‌شود که در مواردی کاملاً مطمئن نباشید که راه‌حل شما صحیح است و یا به خاطر مسائل فنی بازی موفق شده‌اید و یا باز به خاطر این مشکلات راه درست قابل انجام نیست.
برای مثال در قسمتی باید در سوراخ در کلیدی را توسط آهنربا به سمت خود بکشید. این مسئله در سه بار اولیه امتحان ما انجام نشد و موجب شد که فکر کنیم راه را اشتباه آمده‌ایم. پس از مدتی سردرگمی ناگهان در اولین امتحان بعدی کلید به سمت ما آمد! با تمام این اتفاقات، بزرگ‌ترین مشکل بی‌ربط بودن اکثریت غریب به‌اتفاق معما است واقعاً باعقل جور در‌نمی‌آیند به‌نحوی که تنها راه آن‌ها امتحان انواع و اقسام چیزهای مختلف است و یا تسلیم شدن و پیدا کردن راه‌حل در رهنمای بازی در اینترنت.
ازنظر ظاهری Hello Neighbor سعی کرده با در کنار قرار دادن حالتی شاد و کارتونی در کنار فضاسازی رعب‌آور و عجیب تضاد به وجود آورد که تا حدی در این امر موفق شده است. با توجه به استعاره‌ای بودن فضای بازی، سازندگان به‌خوبی موفق شده‌اند با استفاده از نمادهای سمبولیک و بدون نیاز به حتی یک خط دیالوگ به‌خوبی داستان بازی را انتقال دهند. در این میان صداگذاری بازی در حد قابل‌قبول است، البته صداهای بخش شده در هنگام نزدیک شدن همسایه و تکان خوردن تصویر در بلندمدت کمی اعصاب خورد کن می‌شود.
ولی مشکل اصلی کیفیت پایین بافت‌ها و مدل‌هاست، در کمال تعجب بازی در هنگام آلفای قابل بازی بودن زیباتر و حاوی مشکلات فنی کمتری بود! انواع و اقسام مشکل چه ظاهری چه تکنیکی در بازی وجود دارد. از لود شدن دیرهنگام نورپردازی بازی گرفته تا به هم ریختن فیزیک بازی که سبب شلیک شدن شما و یا همسایه به آسمان می‌شود.
Hello Neighbor تجربه‌ای زجرآور و بدون لذت است. معماهای بی‌ربط، مشکلات فنی فراوان، کنترل و فیزیک مشکل‌دار و مخفی‌کاری اذیت کننده دست‌به‌دست هم داده‌اند تا یک ایده و داستان جالب را به هدر بدهند. طراحی نمادین بازی، استفاده از استعاره‌های مختلف وی داستان‌سرایی غیر سرراست بدون تکیه‌بر گفت‌وگو و نوشته تنها قوت بازی است. ولی این‌یک بازی است و نیاز دارد که داستان توسط گیم پلی حداقل متوسط پشتیبانی شود که در Hello Neighbor کاملاً با شکست مواجه شده است.
PC Review
Hello Neighbor به صورت رسمی توسط سازنده برای نقد در اختیار VGMAG قرار گرفت.
نقد و بررسی بازی Hello Neighbor
-
- 30%30%
خلاصه
نکات مثبت:
داستان غیرخطی و استعاره‌ای که توجه مخاطب را جلب می‌کند
طراحی هنری خوب و در خدمت فضای بازی
نکات منفی:
مشکلات تکنیکی فراوان
مکانیک مخفی‌کاری نپخته و خسته‌کننده
معماهای بی‌ربط و بدون دلیل منطق
کنترل مشکل‌دار شخصیت اصلی
فیزیک ناقص و مشکل‌دار در عین تأکید بازی بر تعامل با اشیا و محیط برای پیشروی در مراحل
نظری ارسال کنید