آخر خط – نقد و بررسی Grid 2

شاید کمتر کسی فکر می کرد که Codemasters بتواند در عین حال دو عنوان Dirt  و Grid را در اختیار داشته باشد، عناوینی که هر کدام در سبک خوب یکی از بهترین ها به شمار می روند. گرچه روند ساخت Grid 2 بسیار طولانی تر از حد انتظار بود اما Codemasters توانست در مجموع در کمتر از 7 سال، 6 بازی در سبک ریسینگ (Racing)به بازار بازی های رایانه ای عرضه کند. اما عنوان های عرضه شده با نام DiRT در 2 نسخه آخر با افت کیفیتی محسوسی مواجه شدند و این نکته باعث شد تا نظر بسیاری از منتقدان نسبت به سطح کیفی Grid 2 جلب شود. Grid توانست نظر بسیاری از بازیباز ها را با گیم پلی نرم، روان و منحصر به فرد، متوجه خود کند. سبک بازی به نوعی بود که عاشقان ماشین، به خصوص علاقه مندان به دریفت (Drift) را به سرعت مجذوب خود می کرد. یادگیری ساده و ماهر شدن دشوار، باعث می شد تا بسیاری از بازیباز ها مسابقات بازی را چندین بار به پایان برسانند تا به شیوه مورد نظر خود، آن مسابقه را تمام کرده و رتبه اول را کسب کنند. Grid یکی از محبوب ترین بازی های ریسینگ نسل حاضر به حساب می آید. حال باید دید که Codemasters توانسته است بعد از حدود 5 سال موفقیتی دیگر را تکرار کند؟

از فرش تا عرش اینبار با ماشین!

تقریبا 5 سال از عرضه نسخه اول بازی می گذرد. در این بین چندین نسخه از DiRT به بازار عرضه شده است اما این نکته باعث نشده است تا بازیباز ها تجربه عالی Grid را از یاد ببرند. بلکه آنها را تشنه عرضه بازی نگه داشته است. تجربه نشان داده است که انتظار زیاد برای یک بازی یا هر محصول دیگری، انتظارات را به صورت تصاعدی افزایش می دهد. در مورد این عنوان باید گفت جالب نبودن 2 بازی آخر Codemasters سطح انتظارات را کمی پایین آورده است اما به راحتی می توان گفت هیچکس منتظر یک عنوان متوسط نیست و Codemasters نیز به خوبی متوجه این نکته بوده است به همین خاطر تلاش شده است تا بازی به روز و متفاوت و در عین حال وفادار به نسخه قبل به نظر برسد. در Grid 2 سعی شده است تا با تعبیه یک داستان کوچک، بازیباز روند بازی را کمی هیجان انگیز تر دنبال کند. بازیباز در نقش یک راننده کم سن و سال بازی را آغاز می کند تا در یک مسابقه محلی مورد توجه قرار گرفته و ویدئو های متعددی از مهارت های خارق العاده او در اینترنت آپلود می شود. این مسابقه به دور از رتبه ای که بازیباز در آن کسب خواهد کرد به نوعی سکوی پرتاب او محسوب می شود. Patrick Callahan یک سرمایه گذار است که می خواهد مسابقاتی جدید را در عرصه مسابقات اوتومبیل رانی پدید آورد. مسابقاتی که سبک های مختلف را از سر تا سر جهان در خود جای داده باشد. Callahan از بازیباز دعوت به عمل می آورد تا با نمایش مهارت های خود در مسابقات مختلف، دیگر رانندگان و اسپانسر های آنها را ترغیب به شرکت در مسابقات جدید کند. حدس زدن بقیه ماجرا زیاد دشوار نخواهد بود اما ایراد خاصی به این قسمت وارد نیست چون سازندگان سعی کرده اند تا حس رقابت و پیشرفت را به نوعی به بازیباز القا کنند و می توان گفت در همین حد نیز کافی بوده است. این مکانیزم توسط Forza Horizon هم مورد استفاده قرار گرفته بود و به نظر می رسد که می تواند محرک خوبی برای ادامه دادن بازی توسط بازیباز ها باشد.

فصل های پر سرعت

همانطور که اشاره شد، در Grid 2 بازیباز باید با شرکت در مسابقات مختلف نظر تیم های دیگر را برای شرکت در مسابقات جدید جلب کند. به صورت عادی کسب اعتماد با شکست دادن تیم رو به رو انجام می گیرد، بازیباز باید طی فصل های مختلف در مسابقات مختلفی شرکت کرده و با شکست دادن تیم های مختلف آنها را به شرکت در مسابقات جدید ترغیب کند. در کنار آن بازیباز می توانند همانند دنیای مجازی هم اکنون، با نمایش های خوب طرافداران بسیاری در شبکه های اجتماعی مختلف پیدا کنند. این ویژگی به نوعی کاملا شبیه به سیستم محبوبیت در Horizon است و پیشرفت در بازی به آن بستگی دارد. وجود این سیستم باعث می شود تا بازیباز از نهایت مهارت های خود در مسابقات استفاده کند تا بتواند تعداد طرفداران خود را تا بیشترین حد ممکن افزایش دهد. تنوع در مسابقات تا حد بسیار زیادی وجود دارد و شاید تا حدی شبیه به DiRT شده باشد. مسابقات حذفی، رو در رو، چکپوینت و چند نوع دیگر در بازی وجود دارد. تنوع مسابقات نسبتا خوب است و می تواند بازیباز ها را حد بسیاری راضی نگه دارد. همچنین تنوع مسابقات از تکراری شدن آنها جلوگیری است و بازیباز را به ادامه بازی ترغیب می کند. اما تا اینجا به نظر می رسد که Grid 2 تا حد زیادی از ریشه های خود دور شده باشد اما در حقیقت اینگونه نیست. حقیقت این است که هنوز هم گیم پلی بازی حول و حوش دریفت می چرخد. هر بازیباز که بتواند بهتر اینکار را انجام دهد، بدون شک بسیار راحت تر مسابقات را پشت سر می گذارد. لذت بخش ترین قسمت بازی نیز همین دریفت ها خواهد بود تا حدی که ادامه دادن بازی بدون آن لذت بخش نیست. اما یکی از بزرگترین مشکلات بازی آن است که بازی بیش از حد بین سبک های شبیه سازی و آرکید معلق مانده است. بازیباز نمی تواند Grid 2 را یک عنوان شبیه سازی و یا آرکید خالص در نظر بگیرد و بالانس خوبی نیز بین المان های بازی برقرار نیست. کنترل ماشین ها در سرعت های پایین و بالا کمی سخت و گیج کننده به نظر می رسد و آن کنترل دقیق نسخه قبلی در بازی وجود ندارد. همچنین تنظیم سرعت برای انجام دریفت ها در سر پیچ ها به کاری بسیار سخت تبدیل شده است. گرچه انجام دادن دریفت در بازی هنوز نیز لذت بخش است اما یادگیری آن حتی در حد متوسط نیز به تمرین بسیار زیاد احتیاج دارد که برای یک بازی که در گذشته حالت تقریبا آرکید داشته است چندان جالب نیست. درجه های مختلف سختی بازی تقریبا خوب و متعادل هستند اما یادگیری مکانیزم های مربوط به گیم پلی و عادت کردن به آنها زمانبر است و این مورد کمی اذیت کننده است. در قسمت تنوع ماشین ها Grid 2 بسیار خوب عمل کرده است. تعداد ماشین ها به بیش از 55 عدد می رسد و این مورد نکته بسیار مثبتی برای بازی به شمار می رود. کارخانه های معروفی همچون BMW، Benz، Audi، Nissan، Aston Martin و … برای استفاده در بازی لیسانس شده اند. متاسفانه کارخانه های Lamborghini و Porsche و Ferrari لیسانس ماشین های خود را در اختیار Codemasters قرار نداده اند و به نظر می رسد Codemasters نتوانسته است با قیمت مورد نظر لیسانس این ماشین ها را تهیه کنند. در مورد تنوع مسیر ها باید گفت که اینبار Codemasters توانسته است بهترین مسیر های مختلف را به نمایش بگذارد. تعداد مسیر های طراحی شده برای بازی به بیش از 70 مسیر می رسد که بسیار ایده آل است. طراحی عالی مسیر ها برای انجام دریفت های مختلف نکته مثبت برای این قسمت به شمار می رود.

در ساخت بازی از موتور Ego 3.0 استفاده شده است که موتور خانگی Codemasters نیز به شمار می رود. Ego 3.0 اولین بار در Grid 2 مورد استفاده قرار گرفته است و به نظر در تمامی زمینه ها موفق عمل کرده است. در ابتدا باید به طراحی خوب محیط های پیش زمینه اشاره کرد. محیط های اطراف نقشه ها با جزئیات باور نکردنی طراحی شده اند که به نوعی در کمتر بازی شاهد آن بوده ایم. اما مهم ترین قسمت گرافیکی در بازی های سبک ریسینگ، طراحی ماشین ها است. طراحی ماشین ها مختلف با جزئیات بسیار زیادی انجام شده است و انتظار نمی رفت تا Codemasters تا بدین حد در جزئیات ماشین ها دقت کند. طراحی عالی بافت ها و جزئیات باور نکردنی آنها نیز مزید بر علت شده اند تا ماشین ها در حد باورنکردنی، باور پذیر باشند! فیزیک نیز در بازی نقش اساسی ایفا می کند. تصادف ها، هرچند کوچک می توانند بسیار راحت بر روی بدنه ماشین مشاهده شوند. در تصادف های بزرگ تر نیز فیزیک بازی به خوبی از عهده پردازش برآمده و صحنه هایی بسیار طبیعی به نمایش می گذارد. خرد شدن شیشه ها، خم شدن بدنه ماشین و حتی پنچر شدن لاستیک بسیار عالی و تقریبا بی نقص در بازی پیاده سازی شده اند. در بخش صدا گذاری نیز، Grid 2 می تواند نظر عاشقان ماشین را نسبت به خود جلب کند. صداگذاری ماشین های مختلف با دقت خاصی انجام شده اند. موسیقی بازی کمی با جو تند و پر سرعت بازی تفاوت دارد و کمی آرام است. به نظر می رسد در قسمت موسیقی نیاز بود تا از موزیک هایی با ریتم تند تر استفاده می شد.

در هر صورت انتظار پنج ساله برای Grid به پایان رسید و به نظر می رسد که Codemasters کماکان از اشتباهات خود در مورد DiRT درس نگرفته است. Grid 2 یک بازی خوش ساخت و خوب به شمار می رود اما در مقام مقایسه با نسخه قبلی چندان موفق به نظر نمی رسد. گیم پلی بازی با آنچه به نظر می رسید تفاوت دارد و فاصله گرفتن بازی نسبت به نسخه قبلی باعث می شود تا بازیباز ها نسبت به آن واکنش نشان دهند.  به هر حال Grid 2 یک عنوان خوش ساخت به نظر می رسد که می تواند عاشقان این سبک را تا مدت زیادی سرگرم نگه دارد. بازی کردن Grid 2 را به همه بازیباز ها در این بازار راکد پیشنهاد می کنیم.