چگونه یک بازی ویدیویی در کشورمان تبدیل به تهدید شد؟

منبع: روزنامه هفت صبح مورخ 7مرداد 1395

نویسنده: محمد طالبیان

چگونه یک بازی ویدیویی در کشور مان تبدیل به تهدید شد؟

هر چیزی که در دنیا بیش از حد محبوب می شود در کشورمان به عنوان تهدید شناخته می شود.فرقی ندارد سوژه مورد نظر چیست، بالاخره ایرادی از آن می گیرند و فعالیتش را با مشکل مواجه می کنند. داستان محبوبیت جهانی پوکمون گو هم دقیقا به همین شکل رقم خورده. در شرایطی که یک هفته از راه اندازی بازی در ایران نمی گذرد، روز گذشته شاهد این بودیم که بالاخره مسؤلین بنیاد ملی بازی های رایانه ای کار خود را کردند و پوکمون گو در ایران فیلتر شد.البته فیلترینگ بازی ویدیویی که از هیچ قانون کشورمان تخطی نمی کند دیگر تبدیل به امری عادی شده و به آن عادت کرده ایم. کسانی که به تئوری توطئة علاقه مند هستند، همواره می توانند از ساده ترین موضوعات، جنبه تاریک و منفی آن را استخراج کنند. در شرایطی که تاکنون به جز حواشی اجتماعی این بازی که در نقاط مختلف دنیا اتفاق افتاده هیچ کس به جز مسولین بنیاد به این موضوع فکر نکرده اند که ممکن است، سازندگان پوکمون از آن برای سرقت اطلاعات استفاده کنند. مطمئنا کشوری که تولید کننده بازی در آن قرار دارد، دشمن های جهانی دیگری جز ایران برای جاسوسی دارد، اما هیچ کدام از آنها چنین تهدیدی را احساس نکرده اند و پوکمون را به عنوان یک سرگرمی می بینند نه دستگاهی برای جاسوسی اطلاعات از مردم.

1.  بنیاد ملی بازی های رایانه ای متنی را برای خبرگزاری مهر ارسال کرده که بد نیست بخش های مختلف آن را بررسی کنیم. در این متن توضیح داده شده که «بازی پوکمون گو به دلیل ویژگی های خاص و نحوه بازی شدن، در یک ماه گذشته جنجال های فراوانی در مسایل مختلف اجتماعی،فرهنگی و امنیتی به وجود آورده است که باعث شده این بازی فراتر از یک بازی صرف باشد و حتی توسط برخی از دولت ها محدود یا ممنوع شود» مسئله ای که در اینجا اهمیت پیدا می کند این است که در هیچ نقطه ای از دنیا پوکمون را فراتر از یک بازی نمی بینند، اینکه بخش عمده ای از مردم دنیا درگیر یک بازی شوند، پدیده ای است که طی سال های اخیر بارها تکرار شده و این اولین نمونه در این ابعاد نیست. در ادامه باید به این مسئله هم اشاره کرد که تاکنون هیچ دولتی محدودیت یا ممنوعیت برای بازی ایجاد نکرده و تنها بعضی کشورها توصیه کرده اند که مردم برای تجربه بازی به مناطق نظامی یا امنیتی نزدیک نشوند. موضوعی که می توانست به شکلی مشابه در ایران هم پیاده سازی شود.
2. در بخشی دیگر از متن به این نکته اشاره شده که «بنیاد ملی بازی های رایانه ای نیز در مکاتبه با ناشر این بازی، دو شرط قرارگیری سرور کاربران ایرانی در داخل کشور و تعیین موقعیت های مکانی بازی با هماهنگی بنیاد را برای ورود رسمی بازی به ایران الزامی دانست.»تاکنون هیچ بازی بزرگی که در خارج از کشور تولید شده با توجه به محدودیت های کشورمان این امکان را نداشته که در ایران سرورهای خود را راه اندازی کند و همین طور هیچ بازی ای در ایران با چنین مشکلی مواجه نشده است. در حال حاضر تعداد زیادی بازی آنلاین در بازار وجود دارند که کاربرهای ایرانی می توانند بدون هیچ مشکلی به سرورهای آنها در خارج آنها در خارج از کشور متصل شده و به تجربه بازی بپردازد. مسئله دیگری که باز هم نشان از اشتباه مسئولین بنیاد دارد این است که آنها در گفت و گوهای قبلی به این نکته اشاره کرده بودند که با «نینتندو» به عنوان سازنده بازی در این راستا تماس گرفته اند. مسئولین بنیاد بهتر است بهتر تحقیقات خود را انجام داده و متوجه این موضوع شوند که سازنده بازی و ناشر آن شرکتی به نام«نیانتیک»است و نینتندو تنها درصدی از مالکیت مجموعه پوکمون را همراه با «پوکمون کمپانی»در اختیار دارد.

در نهایت بنیاد در متن ارسالی توضیح داده که«با توجه به وجوه فراسرگرمی از جمله مسایل امنیتی و اجتماعی که ممکن است باعث ایجاد اختلال در نظم یا امنیت عمومی شود، بنیاد ملی بازی های رایانه ای انتشار این بازی را منوط به تایید نهادهای مربوط به امنیت اجتماعی و ملی کرده است»در تمام کشورهای میزبان پوکمون گو بدون هیچ نظارتی از سوی سازمان های امنیتی تاکنون هیچ اتفاقی در راستای امنیت اجتماعی به وجود نیامده و مشخص نیست در شرایطی این چنینی، چگونه مسئولین بنیاد به این نتیجه رسیده اند.