تاریخچه ماریو – قسمت اول

ماریو کرکتر محبوب تمامی گیمرهای دهه 80 و 90  میلادی با ورودش به صنعت گیم دنیا را متحول کرد. این بازی که بالای 30 سال سن دارد، هر ساله یک عنوان متفاوتی را برای عرضه دارد که باز هم گیمرهای قدیم و جدید را جذب خود می کند. واقعاً حضور همچین بازی زیبایی در صنعت گیم که روز به روز هم تحولی جدید از آن را شاهد خواهیم بود، دست آورد و افتخاری بزرگ برای صنعت بازی سازی به حساب می آید. کمتر گیمری پیدا می شود که با ماریو خاطره نداشته باشد. کرکترهای مختلفی از اوایل دهه 80 میلادی همراه با ماریو ساخته شدند اما کمتر گیمری آنها را به خاطر می آورد. پس بهتره در این مقاله نگاهی به تاریخچه بزرگترین بازی دنیا، ماریو یا قارچ خور معروف داشته باشیم. در این مقاله نگاه کوتاهی هم بر شخصیت های فرعی سری بازی ماریو از جمله Yoshi و Donkey Kong هم خواهیم داشت.

از سال 1981 تا 1983 میلادی – عناوین Arcade

بازی Donkey Kong اولین عنوانی بود که ماریو در آن دیده شد. Donkey Kong گوریل قهرمان نینتندو، برای صنعت بازی های آرکید آمریکا، موفقیت عظیمی را کسب کرد. اولین طراحان سری بازی ماریو Shigeru Miyamoto و Gunpei Yokoi بودند. داستان اولین عنوان بازی در عین سادگی بسیار برای گیمرها جذاب بود. Donkey Kong از دست صاحب خود یعنی ماریو فرار می کرد و دوست ماریو Peach را می دزدید و به بالای ساختمان نیمه کاره ای می برد. ماریو برای به دست آوردن دوست خود باید از ساختمان نیمه کاره و داربست ها بالا می رفت و او را از دست Donkey Kong نجات می داد. در این بین گوریل فراری، بشکه هایی را برای جلوگیری از بالا آمدن ماریو از داربست ها به پایین پرتاب می کرد. جالبه بدانید در این بازی، هیچ کسی ماریو را به این اسم نمی شناخت و همه او را آقای نجار صدا می زدند. بعدها اسم آقای نجار به ماریو تغییر یافت و همه ماریو را یک نجار شجاع خطاب می کردند. این بازی به همه قدرت بازی های آرکید و قدرت نینتندو را ثابت کرد. سرانجام در سال 1982 که ماریو اولین سالگرد خودش را می گذراند، این بازی برای کنسول های مختلف آن زمان از جمله Intellivision و چند سال بعد برای کامپیوترهای خانگی همچون Vic 20، Apple II و Commodore 64 پورت شد. می توانید تصویری از بازی Donkey Kong را که قابل بازی بر روی دستگاه های آرکید بود را ببینید:

تصویری از دستگاه های آرکید:

تصویری نادر از کنسول خانگی Intellivision:

در سال 1983 ماریو بالاخره از دست Donkey Kong رهایی یافت و وارد دوره جدیدی از بازی های Mario Bros شد. در این عنوان شخصیت محبوب دیگری به بازی با اسم Luigi اضافه شد. لوییجی در واقع برادر ماریو بود ولی تنها تفاوت آن با ماریو در رنگ لباس و کلاه او بود. لوییجی بر خلاف ماریو، کلاه و لباس سبز رنگ داشت و شغل و حرفه خود را از نجاری به لوله کشی تغییر داده بود. این بازی با یک بک گراند ثابت درست شده بود و دشمنان شما در بازی لاک پشت ها و جانوران قهوه ای شکل عجیب غریبی بودند که شما با پریدن بر روی آنها و استفاده از آرنج خود می توانستید آنها را از بین ببرید. گیم پلی بازی ماریو در عین سادگی، روند خود را در سال های بعد ادامه داد. لاک پشت های بازی با اسم Koopa و نحوه بیرون آمدن آنها از لوله های ساخته شده توسط لوییجی و صدای دلینگ – دلینگ برداشتن سکه ها به عنوان جایزه بازی، در عناوین بعدی هم مورد استقبال قرار گرفت.

نینتندو با برگرداندن سبک بازی و قهرمان سبیلو خود به عنوان یک بازی خانگی دلیل قانع کننده ای را داشت؛ وارد کردن کنسول خانگی خود به بازار و نیاز گیمرها به بازی های معتاد کننده کنسول نینتندو!

از سال 1985 تا 1990 میلادی – دوران اوج Nes ( میکرو )

Nes یا همان Nintendo Entertainment Service نام دیگر کنسول خانگی میکرو بود که با ورودش به صنعت گیم تحولی عظیم را در صنعت گیم به خود اختصاص داد. در ابتدای انتشار این کنسول، ماریو هم حضور خود را نشان داد اما نه در بازی جدیدی از سری بازی ماریو همچون Donkey Kong و یا Mario Bros بلکه به نوعی در عناوین دیگر شاهد حضور او بودیم. درست است که دو عنوان Donkey Kong و Mario Bros دو بازی ثابت این کنسول در سال 1983 بودند؛ ولی این ماریو در سال 1984 در عناوین دیگر، به نوعی خود را نشان داد. در بازی تنیس میکرو در سال 84، از چهره ماریو در چهره داور بازی استفاده شده بود و از داور میدان چهره ای برجسته را ساخته بود. در بازی گلف میکرو، چهره ای بسیار شبیه به ماریو همراه با سبیل معروف خود در نقش راهنمای بازی دیده شد. حتی در بازی پین بال هم شما می توانستید ماریو را در یک مرحله مخفی بیابید.

هنوز سال 1985 نشده بود که یک عنوان از ماریو به کنسول میکرو اختصاص داده شد که دنیا را دچار تحولی عظیم کرد. با وارد شدن Super Mario Bros به کنسول خانگی میکرو، بازی های قدیمی و پلتفرمر تک محیطی به سرعت جای خود را به این دادند؛ بازيي با سبک ادونچر پلتفرمر که گيمرها را با تجربه اي که تا به حال با آن رو به رو نشده بودند، مواجه می کرد. در حقیقت، در این زمان بود که سیستم امتیاز دهی و مراحل متنوع این بازی فرق بین بازی های آرکید و بازی های کنسولی را برای همه گیمرها آشکار ساخت. قبل از انتشار این بازی، کنسول ها فقط برای بازی کردن بازی های از دور خارج شده آرکید یا فشرده آنها بودند. بعد از منتشر شدن بازی Super Mario Bros، گیمرهایی که از کنسول در خانه برای بازی کردن استفاده می کردند به این نتیجه رسیدند که بازی ها در عین اورجینال بودن، می توانند بدون نیاز به خرید سکه برای دستگاه های بازی واقع در گیم سنترها، بارها و بارها در خانه بازی شوند و حداکثر استفاده از بازی را ببرند. Super Mario Bros اولین بازی نبود که کرکتر دو بعدی ماریو را به گیمرها نشان می داد اما در همان عنوان هم توانست تمامی کرکترها و ماهیت بازی را به همه گیمرها نشان دهد. المان هایی که در این بازی دیده شد شامل خوردن قارچ برای بزرگ شدن، پرنسس Peach، غول معروف این سری بازی Bowser، استفاده از لاک Koopa ها ( لاک پشت ها ) به عنوان سلاح و کله قارچیا که اهالی شهر محسوب می شدند، بود که تمامی اینا در نسخه های بعدی بازی هم دیده شدند.

البته نینتندو نمی خواست که بازی های آرکید برای همیشه ازذهن ها پاک و محو شوند بنابر این در سال 1985، بازیی با سبک پازل از ماریو ساخته شد که در آن ماریو می توانست هر چقدر که دوست دارد دشمنان خرابکار خود را نابود کند و امتیاز کسب کند. این بازی هم سبک آرکید داشت و تک محیطی بود.

شاید برای شما کمی گیج کننده باشه ولی در حقیقت، دو عنوان از Super Mario Bros 2 ساخته شد؛ نسخه ژاپنی بازی که بسیار شبیه به نسخه اورجینال بازی بود با این تفاوت که برای اولین بار ماریو و لوییجی هر کدام توانایی متفاوتی را نسبت به هم داشتند. به هر حال این بازی با توجه به کرکتری که شما انتخاب می کردید، مراحل بازی هم کمی تغییر می کرد و سخت تر می شد. این سخت شدن بازی اصلاً برای گیمرهای غربی خوشایند نبود. بنابر این بازیی جداگانه ای برای گیمرهای آمریکایی در سال 1988 ساخته شد.

در نهایت، با انتشار Super Mario Bros 3 در سال 1988، تمامی زحمات اضافه و سختی ها به کنار رفتند. در حقیقت اگر شما دوست دارید بدانید که یک بازی ویدئویی چگونه بعد از سه عنوان به این سرعت تغییر کرده و پیشرفت می کند، باید نگاهی به سوپر ماریو 3 داشته باشید و از این تغییرات درس بگیرید. درسی که Miyamoto از سه عنوان قبلی گرفته بود، باعث شد که او و تیم بازی سازیش سومین عنوان از بازی خود با طراحی 8bit رونمایی کنند و دست آوردی شگرف را خلق کنند. Miyamoto بازیی غیر خطی را خلق کرد که در آن قابلیت برگشت به محیط هایی که از آن گذشته بودید، را داشتید. همچنین شما می توانستید قبل از ورود به یک مرحله بر روی یک نقشه حرکت کنید، مسابقات و Challenge را جست و جو کنید، اجباراً با نینجاهای بی رحمی که بر سر راه شما در نقشه قرار می گرفتند بجنگید و به مبارزه با خان ها یا غول های بازی بپردازید. بازی دارای 8 نقشه یا منطقه مختلف بود که در بین آن مسابقات زیبایی وجود داشت که شما برای پیدا کردن آنها می توانستید تلاش و تکاپو کنید. قدم به قدم مراحل بازی با هدف خاصی طراحی شده بود که تفاوت این بازی با عناوین گذشته را نشان می داد و یا زمینه ای از عنوان بعدی بازی را در ذهن شما ایجاد می کرد. تعجبی هم ندارد که این بازی به عنوان پر فروش ترین بازی سه گانه انتخاب شد.

در سال 1989 بود که عنوان جدیدی با نام Super Mario Land منتشر شد که تجربه ای متفاوت را برای گیمرها رقم زد. از این رو Miyamoto نظرات زیادی را به خود جلب کرد. البته این بازی برای گیمرهای آمریکایی در سال 1990 و برای گیمرهای اروپایی در سال 1991 منتشر شد. ادامه دارد…

نویسنده: عرفان سکاکی