سرنوشت تاج اژدها – نقد و بررسی Dragon’s Crown

سال ها پیش بلیزارد با ساخت دیابلو هر چند ژانر جدیدی را به وجود نیاورد اما برای همیشه استانداردی را شکل داد که حتی امروزه تمامی عناوین اکشن نقش آفرینی از آن استفاده می کنند. جالب است که در کنار بازی هایی که تحت عنوان دیابلو کلون شناخته می شوند حتی آثار دیگری همچون Borderlands و Dragon’s Crown با اینکه ظاهری کاملا مفتاوت دارند اما الگو برداری مشخصی از دیابلو هستند. از Borderlands که بگذریم با آخرین ساخته Vanillaware یعنی Dragon’s Crown (DC) روبرو هستیم که در نگاه اول تفاوت های بسیاری با یک اثر نقش آفرینی همچون دیابلو دارد اما در باطن چیزی جز یک Dungeon Crawler بسیاری خوب نیست. عنوانی که نه تنها طراحی هنری بسیار خوب ساخته های قبلی این استودیو را به همراه دارد بلکه با اکشن و المان های نقش آفرینی همراه است که شاید به راحتی در کنار یکدیگر یافت نشوند.

داستانی آشنا

داستان بزرگ ترین ضعف DC است. در ابتدای کار توضیح داده می شود که پادشاه سرزمین Hydeland به دنبال پیدا کردن شی ای به نام تاج اژدها رفته و ناپدید شده است. هر کدام از 6 شخصیت موجود در بازی که بازیباز می تواند یکی از‌ آنها را انتخاب کند، وظیفه پیدا می کنند که در کنار جستجو برای پیدا کردن پادشاه، تاج اژدها را نیز به دست بیاورند. پیش گو اینگونه گفته اند که تاج اژدها دارای قدرت بسیاری زیادی است که می تواند اژدهایی قدرتمند را بیدار کرده و در کنترل دارننده تاج در آورد. تمامی اجزای داستانی از نحوه شروع و روایت جزییات آن به کلیشه ای ترین شکل ممکن روایت می شوند. با اتمام هر کدام از ماموریت های جانبی توضیحاتی در رابطه با پیش زمینه داستانی و دیگر شخصیت های حاضر در راس سرزمین ارائه می شود که شباهت فراوانی با دیگر آثار فانتزی همچون ارباب حلقه ها، Game of Thrones و حتی عنوانی همچون Dragon Age دارد. هر چند این ضعف ها تا انتهای بازی از بالا رفتن ارزش های این بخش جلوگیری می کنند اما این داستان نیست که جذابیت های بازی را برای ادامه دادن افزایش می دهد. گیم پلی و گرافیک به عنوان دو رکن اصلی بازی شناخته می شوند که DC را به عنوان بازی بسیار خوب اثبات می کنند.

معجونی جادویی

در ابتدای بازی بازیباز می تواند از میان 6 شخصیت مختلف که هر کدام به نوعی در نمایان گر کلاس های مختلف هستند یکی را انتخاب کند. بر خلاف تمامی عناوین اکشنی که به صورت دو بعدی و به اصطلاح Beat em up هستند شخصیت ها تنها در نوع ضربه و چند ضربه ها با یکدیگر متفاوت نیستند. هر کدام از قهرمان های حاضر از لحاظ فیزیک ظاهری، تنوع ضربات، ساختار چند ضربه ها و حتی سرعت حرکت دارای تفاوت های بسیاری هستند. تفاوت هایی که به خودی خود بخش اکشن بازی را متنوع و جذاب می کند. در طول بازی این امکان وجود دارد که بازیباز در جهات مختلف حرکت کرده، جای خالی داده و در نهایت به وسیله ضربه های معمولی و ویژه تعداد زیادی دشمن که دارای تنوع مثال زدنی هستند را از پا در بیاورد. هر چند اکشن و مبارزات بازی از جذابیت های فراوانی بهره می برند اما این المان های نقش آفرینی است که DC را با دیگر Beat em up های کلاسیک متمایز می کند. هر چیزی که در دیابلو و عناوین مشابه آن دیده اید در قالب Side Scrolling عنوانی مانند DC‌ قرار گرفته اند. با از پا در آوردن هر کدام از دشمن ها بازیباز می تواند Loot های به دست آمده را بررسی کرده و از آیتم های مختلف استفاده کند. در کنار این موضوع با انجام مراحل نیز تجربه به بازیباز اختصاص می یابد که در ادامه برای آزاد شدن مهارت ها و ارتقا کلی شخصیت مورد استفاده قرار می گیرد. وجود تفاوت های عمده در مهارت های کلاس ها باعث شده تا مبارزه با آنها در مقابل دشمن ها دارای جذابیت های فراوانی باشد. شاید بزرگ ترین ضعف بازی در زمان مبارزات به شلوغی بیش از حد یک سری از سکانس ها ارتباط پیدا کند. در بعضی مواقع اگر چند بازیباز به صورت Co op بازی را دنبال کنند با هرج و مرجی روبرو می شوند که عملا از تصمیم گیری درست جلوگیری می کند. اشاره به ای حالت Co op شد بد نیست بدانید که این بخش از بازی به صورت آنلاین و آفلاین در اختیار بازیباز قرار دارد. بازیباز ها می توانند برای زنده کردن، استفاده از آیتم های یکدیگر و موارد این چنینی مبلغی را از پول داخل بازی را هزینه کنند که در بسیاری از بخش های دیگر نیز کارایی دارد. در نهایت بایستی به ساختار سیاه چاله ها و البته مراحل کلی بازی نیز اشاره کرد که در سطح بسیار خوبی قرار می گیرند. در بسیاری از بخش های مراحل اصلی انتخاب هایی در مقابل بازیباز قرار می گیرند که مسیر پیشروی و سرنوشت داستانی را شکل می دهند. این در حالی است که سیاه چاله در مقابل ساختاری خطی دارند که در نهایت به یک Boss Fight منتهی می شود. خوشبختانه تیم سازنده با الگو قرار دادن سیستم سیاه چاله های عناوینی همچون دیابلو و WoW سعی کرده اند مبارزه با هر کدام از باس ها را نسبت به دیگری متفاوت ساخته و راه حل های مختلفی را برای شکست آنها در مقابل بازیباز قرار دهد.

قاب نقاشی

در نهایت بایستی به طراحی هنری و گرافیک بازی اشاره کرد که بی شک بزرگ ترین نقطه قوت آن است. هر چند عناوین قبلی استودیو سازنده هر کدام حرف های بسیاری در این زمینه برای گفتن داشتند اما DC یک سر و گردن از تمامی آنها بالا تر است. طراحی دقیق و با جزییات شخصیت ها در کنار وجود انیمیشن های مختلف برای تک تک بخش های محیط دنیای بازی را به شکل مناسبی زنده نشان می دهد. همین انیمیشن های یکی از نکات مثبت این بخش از بازی هستند که در تعداد بالایی طراحی شده و هیچ گاه تکراری نمی شوند. تیم سازنده DC به خوبی توانسته ترکیب اکشن های Side Scrolling با نقش آفرینی های کلاسیک را شکل دهد که شاید مشابه آن جای دیگری یافت نشود. عنوانی که مطمئنا در ادامه ساخته های آینده Vanillaware را تغییر می دهد.